- 12 Ekim 2017
- 314
- 180
- 18
- 40
- Konu Sahibi nicksizbikims
- #1
Farkındayım belkide yalnızlıkla ilgili okudugunuz milyonlarca konulardan biri ama icimi dokmeye ihtiyacim var
Yas oldu 31 hayatıma daha hickimse girmedi daha onceleri teklif falan almisligim olmustu ama hep sacma sapan olmayacak kisilerden o yuzden hic olur vermedim simdilerde ise o teklifler dahi yok...İnsanlar soruyorlar neden artik evlenmiyorsun diye diyemiyorsun ki gökten kısmet mi yagiyor.
Bazen dusunuyorumda cok mu cekilmez biriyim yada cok mu cirkinimde olmuyor.
Bir ara ciddi ciddi kafamda bitirdim sildim bu dusunceyi ama cevre buna izin vermiyor iste cevrenizdeki herkesin sorgu sualleri herkesin yaninda sevgilisini esini gormek ask hikayelerini dinlemek sigarayı birakmayi calisan birinin yaninda herkes sigarasını tutturuyor gibi birsey bu durunda nasıl atayim hafizamdan.
Aslinda belki ailede huzurum mutlulugum olsa bu kadar ihtiyacini hissetmezdim ama ortada bir aile bile yok sayılır annem kendi halinde yasayan sevgisini belli edemeyen hep mesafeli yaklasan biri oldu
Babam derseniz sinir küpü korkudan yaklasamadik ki sevgisini hissedelim kardeslerim derseniz okul is guc hep uzak dustuk birbirimizden sayılır...Yani anlayacaginiz yalnızım ki o bicim
Bazen insan sıkılınca kendini yanina atacagi birini bazen basını koyacak omuz bazende sevildigini hissettirecek birini ariyor...
Çok şükur arkadas cevrem var gercekten sevgilerini hissediyorum cok sukur kafami oyalayacak bir isimde var ama iste insan yaninda artık eş kişisi olsun istiyor
Huzurlu mutlu bir yuvasi olsun istiyor
Aksamlari isten eve donerken ayaklarini suruye suruye degilde sevincle gidecegi bir evi yuvasi olsun istiyor.
En son iş yerinde biri vardi son derece ilgili iki lafin birini evlilige getiren hatta bir arkadasim bak bu cocuk seninle gercekten evlilik dusunuyor sen dusunmuyorsan mesafe koyda oda cok heveslenmesin demisti
Sonra ne oldu sanki o ilgili alakalı insan sanki hic ilgilenmemis gibi davrandi hicbirsey yokmus gibi...
Bazen aksamlari apartmanlarin onunden gecerken yanan ısiklara bakiyorum sanki orda cok mutlu bir aile yasiyormus gibi
Sabah ise giderken mutfaginin ışığı acık evlere gözüm takilip kaliyor
Bense aksam oldu mu artık eve gitmek istemiyorun parklarda oturup saatlerce kalıyorum yada is yerinde kendi isimi bitirip baskalarinin dosya evrak angaryalariyla uğraşıyorum.
Birkac vakit oncesine kadar zamani var daha zamani gelince olur der kendimi teselli ederdim bir yandan sanki artik hic olmayacakmis gibi geliyor bir yandanda icinde bir umut hala dua ediyorum artık okdun diye... yazmak istedigim daha cok sey varda bdv de daha ciddi dertler varken benimkine bu kadar zaman ayirmus olmaniz bile yeter daha fazla zamaninizi katletmeyeyim
Yas oldu 31 hayatıma daha hickimse girmedi daha onceleri teklif falan almisligim olmustu ama hep sacma sapan olmayacak kisilerden o yuzden hic olur vermedim simdilerde ise o teklifler dahi yok...İnsanlar soruyorlar neden artik evlenmiyorsun diye diyemiyorsun ki gökten kısmet mi yagiyor.
Bazen dusunuyorumda cok mu cekilmez biriyim yada cok mu cirkinimde olmuyor.
Bir ara ciddi ciddi kafamda bitirdim sildim bu dusunceyi ama cevre buna izin vermiyor iste cevrenizdeki herkesin sorgu sualleri herkesin yaninda sevgilisini esini gormek ask hikayelerini dinlemek sigarayı birakmayi calisan birinin yaninda herkes sigarasını tutturuyor gibi birsey bu durunda nasıl atayim hafizamdan.
Aslinda belki ailede huzurum mutlulugum olsa bu kadar ihtiyacini hissetmezdim ama ortada bir aile bile yok sayılır annem kendi halinde yasayan sevgisini belli edemeyen hep mesafeli yaklasan biri oldu
Babam derseniz sinir küpü korkudan yaklasamadik ki sevgisini hissedelim kardeslerim derseniz okul is guc hep uzak dustuk birbirimizden sayılır...Yani anlayacaginiz yalnızım ki o bicim
Bazen insan sıkılınca kendini yanina atacagi birini bazen basını koyacak omuz bazende sevildigini hissettirecek birini ariyor...
Çok şükur arkadas cevrem var gercekten sevgilerini hissediyorum cok sukur kafami oyalayacak bir isimde var ama iste insan yaninda artık eş kişisi olsun istiyor
Huzurlu mutlu bir yuvasi olsun istiyor
Aksamlari isten eve donerken ayaklarini suruye suruye degilde sevincle gidecegi bir evi yuvasi olsun istiyor.
En son iş yerinde biri vardi son derece ilgili iki lafin birini evlilige getiren hatta bir arkadasim bak bu cocuk seninle gercekten evlilik dusunuyor sen dusunmuyorsan mesafe koyda oda cok heveslenmesin demisti
Sonra ne oldu sanki o ilgili alakalı insan sanki hic ilgilenmemis gibi davrandi hicbirsey yokmus gibi...
Bazen aksamlari apartmanlarin onunden gecerken yanan ısiklara bakiyorum sanki orda cok mutlu bir aile yasiyormus gibi
Sabah ise giderken mutfaginin ışığı acık evlere gözüm takilip kaliyor
Bense aksam oldu mu artık eve gitmek istemiyorun parklarda oturup saatlerce kalıyorum yada is yerinde kendi isimi bitirip baskalarinin dosya evrak angaryalariyla uğraşıyorum.
Birkac vakit oncesine kadar zamani var daha zamani gelince olur der kendimi teselli ederdim bir yandan sanki artik hic olmayacakmis gibi geliyor bir yandanda icinde bir umut hala dua ediyorum artık okdun diye... yazmak istedigim daha cok sey varda bdv de daha ciddi dertler varken benimkine bu kadar zaman ayirmus olmaniz bile yeter daha fazla zamaninizi katletmeyeyim