Yalnızlıktan müzdarip, buraya gelin bayanlar

Hayatmavisi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Ekim 2015
202
100
53
32
Benim yalnızlıkla ilgili problemim hiç bir zaman olmadı çevremde çok insan oldu ve tabi ki yanım sağlam sandığım az kişiyi aldım onlarla yürüdüm. Fakat bu son zamanlar da kendimi yalnız hissediyorum. Sağlam sandığım insanlar için yanılmışım bunu da son zamanlarda idrak ettim. Ve keşke başka insanları da hayatıma alsaymışım diyorum.

Ve şuan da arayan soran birileri var fakat birileriyle samimi değilsen o kişilerle görüşmek te istemiyorsun. Ne bileyim artık insanlar fazla kendi menfaatlerine düşkün. Ve bunları düşündükçe kendimi insanlardan daha fazla soyutluyorum ve yalnız hissediyorum. Böyle olmamak için ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. Kendi içimde büyük bir savaş veriyorum çünkü benim bu hislerim her alanıma yansımaya başladı. Üstelik gerçekten fazla eğlenceli ben durgunlaşmaya başladım. Bayadır böyle hissediyorum. Sanki artık kendim değilmişim gibi. Çok şükür ailem yanımda ama bazen onlara bile karamsarlığımı yansıtıyorum. Ben bunu nasıl yenerim bileniniz varsa yardımcı olsun. Çünkü bu duygu beni günden güne mahvediyor.
 
Ben bunu çok acı bir şekilde tecrübe ettim. ''Onlar olmasa da olur, siz varsınız yeter'' dediğim kişilerden çektim geçen yıl. O kadar şaşkınım ki şu an, hala aynı ortamdayız ve ayaklarım geri geri gidiyor, onları görmek istemiyorum. Hiçbir sebep belirtmeden bu yaptığı benim canımı acıttı. Sadece Allah'a havale ediyorum ve en kısa zamanda bana yaşattığını kendisinin de en yakınları tarafından yaşamasını diliyorum. Bunu gözlerimle görebilirsem gerçekten çok mutlu olacağım. Kimse benimle arkadaş olmak istemeyebilir, lakin hiçbir sebep belirtmeden bana sırtını dönüyorsa ve selamı sabahı bile kesiyorsa aynılarını yaşamasını diliyorum, hem de çok sevip güvendiği biri yapsın.
 
Ben bunu çok acı bir şekilde tecrübe ettim. ''Onlar olmasa da olur, siz varsınız yeter'' dediğim kişilerden çektim geçen yıl. O kadar şaşkınım ki şu an, hala aynı ortamdayız ve ayaklarım geri geri gidiyor, onları görmek istemiyorum. Hiçbir sebep belirtmeden bu yaptığı benim canımı acıttı. Sadece Allah'a havale ediyorum ve en kısa zamanda bana yaşattığını kendisinin de en yakınları tarafından yaşamasını diliyorum. Bunu gözlerimle görebilirsem gerçekten çok mutlu olacağım. Kimse benimle arkadaş olmak istemeyebilir, lakin hiçbir sebep belirtmeden bana sırtını dönüyorsa ve selamı sabahı bile kesiyorsa aynılarını yaşamasını diliyorum, hem de çok sevip güvendiği biri yapsın.
Şuan benim yaşadığım durumu siz daha önce yaşamışsınız aynısını yaşıyorum çok güzel dile getirmişsiniz hiç bir şekilde bunun sebebini sormuyorum sadece sizin gibi Allah'a havale ettim. Herkes yolunu kendi belirliyor sonuçta kimseyi zorla hayatımda tutamam. Ama eğer yola çıktılarsa bir daha geri dönmesinler. Bazı şeyler zor bulunuyor dostluk gibi. Ne bileyim insanlar nankör olmasa diyoruz ama herkes bir yerde kendine yakışanı yapıyor sanırım.
 
Şuan benim yaşadığım durumu siz daha önce yaşamışsınız aynısını yaşıyorum çok güzel dile getirmişsiniz hiç bir şekilde bunun sebebini sormuyorum sadece sizin gibi Allah'a havale ettim. Herkes yolunu kendi belirliyor sonuçta kimseyi zorla hayatımda tutamam. Ama eğer yola çıktılarsa bir daha geri dönmesinler. Bazı şeyler zor bulunuyor dostluk gibi. Ne bileyim insanlar nankör olmasa diyoruz ama herkes bir yerde kendine yakışanı yapıyor sanırım.
Böylece ne kadar sığ olduğunu gördüm onun, tam bir çocuk gibi davrandı. Şeytan görsün yüzünü, benden uzak olsun. Keşke elime intikam fırsatı geçse.
 
Böylece ne kadar sığ olduğunu gördüm onun, tam bir çocuk gibi davrandı. Şeytan görsün yüzünü, benden uzak olsun. Keşke elime intikam fırsatı geçse.
Yok açıkcası ben intikam alırım ama yapmam sende yapma çünkü ne bileyim yaşanmışlıklar var boşver değer kaybeden o sonuçta Allah görüyor herşeyi sıkma canını
 
Ya ben de aynen sizin gibiyim belli bi yerden sonra da artik insanlarla arkadas olmak da istemiyorum kolay kolay.kimseye guvenemiyorum o ayri bi de standartlarim mi yukseldi insanlar mi degisti bilmiyorum icime sinecek bi arkadas adayi bulamadim dahaazcik evlilik programinda konusuyo gibi oldum sanki
 
Benim yalnızlıkla ilgili problemim hiç bir zaman olmadı çevremde çok insan oldu ve tabi ki yanım sağlam sandığım az kişiyi aldım onlarla yürüdüm. Fakat bu son zamanlar da kendimi yalnız hissediyorum. Sağlam sandığım insanlar için yanılmışım bunu da son zamanlarda idrak ettim. Ve keşke başka insanları da hayatıma alsaymışım diyorum.

Ve şuan da arayan soran birileri var fakat birileriyle samimi değilsen o kişilerle görüşmek te istemiyorsun. Ne bileyim artık insanlar fazla kendi menfaatlerine düşkün. Ve bunları düşündükçe kendimi insanlardan daha fazla soyutluyorum ve yalnız hissediyorum. Böyle olmamak için ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. Kendi içimde büyük bir savaş veriyorum çünkü benim bu hislerim her alanıma yansımaya başladı. Üstelik gerçekten fazla eğlenceli ben durgunlaşmaya başladım. Bayadır böyle hissediyorum. Sanki artık kendim değilmişim gibi. Çok şükür ailem yanımda ama bazen onlara bile karamsarlığımı yansıtıyorum. Ben bunu nasıl yenerim bileniniz varsa yardımcı olsun. Çünkü bu duygu beni günden güne mahvediyor.
Al benden de o kadar !
 
Ya ben de aynen sizin gibiyim belli bi yerden sonra da artik insanlarla arkadas olmak da istemiyorum kolay kolay.kimseye guvenemiyorum o ayri bi de standartlarim mi yukseldi insanlar mi degisti bilmiyorum icime sinecek bi arkadas adayi bulamadim dahaazcik evlilik programinda konusuyo gibi oldum sanki
Hahah :) insanlar değişti orası kesin elbet biz de değişiyoruz ama inanıyorum ki yakınım dakileri üzücek gibi bi değişim yok bende hep iyi şeyler katmaya çalışırım :) neyse ki bu konuda yalnız olmama sevindim umarım bizim gibi insanlar hep güzel şeyler yaşarlar :)
 
Back
X