Yazdıklarınız üzerine düşündüm ve size cevap vermek istedim.
Ben zaten konuya girişte evlenince nasıl bir hata yaptığımı anladım diye başlamıştım. Eşim de ailesi de ailemle tanıştıkları andan itibaren o kadar mükemmel bir görüntü çizdiler ki. Sanki hepimiz aynı kafada gibiydik. Sonradan ayrıntılara dikkat edince fark ettim, beni ve hayatımı o kadar iyi analiz etmişler ki benim hoşuma gidecek şekilde davranmışlar hep. Evlenince birden o insanlar gitti, en gerici fikirlere sahip en acımasız insanlar geldi. Diyorsunuz ya evlenirken sizi neler beklediğini bilmiyor muydunuz diye. Gerçekten bilmiyordum. Çünkü her sözleri her davranışları benim gibiydi. Biraz da bu yüzden evlenmekten korkmadım. Bu insanlar ve eşim çok anlayışlı iyi insanlar sorun yaşamayız diye.
Gerçek yüzlerini görmeden önce onlara o kadar güzel gelinlik yaptım ki kendileri bile şaşırıyorlardı. Kendi oğullarından görmedikleri ilgiyi, alakayı, hizmeti benden gördüler. Torun konusunda da hep güzellikle anlattım, nedenlerini söyledim. Kendi çocukları anne babalarına bağırırken ben annecim babacım diye konuştum. Ama sonuç olarak yaranamadım.
Gelinlik yapmamı bekliyorlardı dediğim şu şekildeydi: Onlarda kalmamı istiyorlardı, kendi ailemi dışarda bırakmamı, arkadaşlarımla görüşmememi yani onların ailesine ait olmamı istiyorlardı. Eski zamanlardaki gelinler gibi. Ben de bunları kabul etmedim. Böyle bir aileye girme sebebim de başta kendilerini çok farklı göstermeleriydi. Biraz anlayabilseydim asla evlenmezdim.
Özetle onlar dışında bu yaşıma kadar hayatıma giren herkesle sağlıklı ilişkiler kurdum. Onlara da çok adım attım ama olmadı.
