Merhabalar, henüz 1,5 yıllık evliyim ve çocuğum var ( ne yazikki...) bebeğimin olması beni çok mutlu etti ve iyiki oldu diyorum. Eşimle aramızda yaş farkı var ben ondan 5 yaş büyüğüm.
Evlendiğime çok pişmanım. Evlendigimiz de vajinusmus hastasi olduğumu öğrendim. Henüz ilişkiye giremedik. Bu yanlış denemeler sonucu hamile kaldım ( hamile kalinabiliyormus deneyimledim) doğurdum, büyüyor derken, halen daha ilişkiye giremedik.
Eşim o kadar umursamıyor ki umrunda değil deneyelim istiyorum. Diyorum güzel bir yere yemeğe gidelim oturalım bişiler içelim diyorum. Umursamıyor, uyuyor. Ben çok uzuluyorum.
Bugün son yaptığı artık tak etti. Dedim haftasonu disari çıkalım yemek yiyelim birer kadeh içelim ve evde deneyelim egzersizlerim belki işe yaramistir dedim. Bunu bir hafta önce konuştuk. Bugün oldu hadi gidelim diyorum uyuyor. Terlemiş leş gibi kokuyor. Kalk duşa gir çıkalım diyorum. Cevap vermiyor, uyuyor. Uyudu uyandı saat 21:30 da kırgınlığımi belli ettim. Dedim hani gidecektik, içip, deneyecek tik. Hiç dışarı çıkarmiyorsun beni dedim. Çıkıyoruz ya diyor. Ya evlendik bir kere gezmedik. Ne desem ne istedin yapmadık diyor ve bir türlü haklı çıkamıyorum. Yoruldum. Kadın gibide değilim hamilelikte kiloda aldım beni sanırım beğenmiyor.
Lohusayken de benden uzak durdu. Sonrasında da süt gelir diye bana dokanmadi bile çok gücüme gitti.
Ben artık çok doldum bebeğim de çok küçük ama boşanmak istiyorum. İyi bir insan gerçekten, sakin, ağırbaşlı ama olmuyor. Ne yapicam nereden tutacağım bilmiyorum. Bosanalim desem kabul etmeyecek ama ben evli gibi de değilim. Duygularım yok oldu. Bebeğim 6 aylık ne yapcam bilmiyorum. Hayat geçmeyecek ben artık ona bı duygu hissetmiyorum kendi eliyle soğuttu beni kendinden. Oysaki ne kadar mutlu evlenmiştim. Evlilik öncesi opusmekten bile zevk alan ben artık opusmuyorum bile....
Kendisine boşanalim desem sinirleniyor. Hamileyken ayrılmak istedim kaç kez çünkü benimle sürekli kavga ediyordu.
Belki de benim yüzümden vajinusmus olduğum için oldu hersey ama bana destek vermedi. Bebeğim için üzülüyorum. Kendimi de düşünmek istiyorum çünkü 35 yaşındayım. Yolu zaten yariladim. Evliliğin amacı zaten cinselliği yasallastirmak ben ise cinsellikten çok uzağım naisl bir duygu bilmiyorum.
Lütfen beni yargılamadan fikir verin. Nasıl bir yol izlemeliyim.
Evlendiğime çok pişmanım. Evlendigimiz de vajinusmus hastasi olduğumu öğrendim. Henüz ilişkiye giremedik. Bu yanlış denemeler sonucu hamile kaldım ( hamile kalinabiliyormus deneyimledim) doğurdum, büyüyor derken, halen daha ilişkiye giremedik.
Eşim o kadar umursamıyor ki umrunda değil deneyelim istiyorum. Diyorum güzel bir yere yemeğe gidelim oturalım bişiler içelim diyorum. Umursamıyor, uyuyor. Ben çok uzuluyorum.
Bugün son yaptığı artık tak etti. Dedim haftasonu disari çıkalım yemek yiyelim birer kadeh içelim ve evde deneyelim egzersizlerim belki işe yaramistir dedim. Bunu bir hafta önce konuştuk. Bugün oldu hadi gidelim diyorum uyuyor. Terlemiş leş gibi kokuyor. Kalk duşa gir çıkalım diyorum. Cevap vermiyor, uyuyor. Uyudu uyandı saat 21:30 da kırgınlığımi belli ettim. Dedim hani gidecektik, içip, deneyecek tik. Hiç dışarı çıkarmiyorsun beni dedim. Çıkıyoruz ya diyor. Ya evlendik bir kere gezmedik. Ne desem ne istedin yapmadık diyor ve bir türlü haklı çıkamıyorum. Yoruldum. Kadın gibide değilim hamilelikte kiloda aldım beni sanırım beğenmiyor.
Lohusayken de benden uzak durdu. Sonrasında da süt gelir diye bana dokanmadi bile çok gücüme gitti.
Ben artık çok doldum bebeğim de çok küçük ama boşanmak istiyorum. İyi bir insan gerçekten, sakin, ağırbaşlı ama olmuyor. Ne yapicam nereden tutacağım bilmiyorum. Bosanalim desem kabul etmeyecek ama ben evli gibi de değilim. Duygularım yok oldu. Bebeğim 6 aylık ne yapcam bilmiyorum. Hayat geçmeyecek ben artık ona bı duygu hissetmiyorum kendi eliyle soğuttu beni kendinden. Oysaki ne kadar mutlu evlenmiştim. Evlilik öncesi opusmekten bile zevk alan ben artık opusmuyorum bile....
Kendisine boşanalim desem sinirleniyor. Hamileyken ayrılmak istedim kaç kez çünkü benimle sürekli kavga ediyordu.
Belki de benim yüzümden vajinusmus olduğum için oldu hersey ama bana destek vermedi. Bebeğim için üzülüyorum. Kendimi de düşünmek istiyorum çünkü 35 yaşındayım. Yolu zaten yariladim. Evliliğin amacı zaten cinselliği yasallastirmak ben ise cinsellikten çok uzağım naisl bir duygu bilmiyorum.
Lütfen beni yargılamadan fikir verin. Nasıl bir yol izlemeliyim.