İyi(!) akşamlar,
Bugün eylemler vardı kardeşlerimiz için.. Alsancata idik, müdahale oldu. Kaçmamız gerekti arkadaşımı da eve benim bırakmam gerekiyordu onda araba yoktu. Kapalı yollardan ara sokaklardan çıkmaya çalışıyorduk.
Eve geldim, twitter üzerinden takibe başladım hemen. baktım biz gidince her yer kötü olmuş. Aklım arkadaşlarımda, aklım eski erkek arkadaşımda.. kesin oradadır, bilmiyorum ama içimde kötü bir his. mesaj attım evde misin?diye hayır alsancaktayım dedi. biliyordum yeni döndüm bende nolur dikkat edin dedim . bi kaç şey daha konuştuk hiç önemli değil sonra iyi misiniz yazdım bi kaç saat geçince cevap gelmedi aradım sesini duydum merak etme dönüyoruz şimdi sağolasın aradığın için dedi sürekli iyi misin diye sorup durdum.. iyiymiş! kızlar balkonda bağıra bağıra öyle ağladım ki..
Sonra bu konuyu düşündüm neymiş bana ilgi göstermiyormuş? neymiş? aramamış sormamış gece arkadaşlarıyla çıkacakmış ... iyi olsun iyi.. yaşıyor olsun. ben bu gece tüm bu olaylardan sonra işin siyasi tarafını bir yana bırakarak birde bunu düşündüm. Ne boş şeylerle kırıyoruz birbirimizi... buda ders olsun bana.. anladım ama çok geç, sevdiğim adama bir daha asla aşk dolu gözlerle bakışamayacağım belki ama kimseyle küs kalamam ben , kalmak istemiyorum bunu anladım. bu ülkede can öyle ucuz kii..
hani cesedi çıkan o madenci kardeşimiz vardı ya avucunda hakkını helal et yazısı bulunmuş..
Hiç tanımadığımız Mahmut abi nin hamile eşi var hani, belki mahmut abi yi o gün tersleyerek işe gönderdi nasılsa dönecek diye..
Bunları neden yazdım? Çok duygusal bir gün geçiriyorum yazarak atmam lazımdı sanırım. Birazda belki şuan eşiyle, dostuyla minik minik şeylerden kırılmış olanlar vardır.. yapmayın.
gurur murur dinlemem böyle şeylerde varsın o ters konuşsun ben geride kalan olmaya zaten dayanamam birde böylesine asla. bunu anladım..
uzun mu oldu bilmiyorum ama yazmak istedim yine...

