Yapayalnızlık...

wasntborntofollow .!.:

Merhaba herkese
Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki hiç bir işe yaramıyor da hayatta unutulmuş gibiyim.. Çalışıyorum ama freelance, yani gerekirse evden çalışma imkanım olduğu için iş arkadaşım yok. Evli de değilim. Ailemde ise annem ve babam dışında kimse yok. Okul arkadaşlarım ise başka şehirlere gittiler ya da evlendiler. 40 yılda bir görüşebiliyoruz. O kadar isterdim ki bir arkadaşımla bir yerlere gidip kahve içmeyi, alışverişte fikir sorabilmeyi veya şehrin bir yerlerini gezmeyi.. Her şeyi tek başıma yapıyorum. Bazen arabayla amaçsızca şehrin içinde bir oradan bir oraya gidiyorum.. Kurslara gitmeyi de denedim fakat yaşım çok ortalama olduğu için ya benden çok büyükler var ya da çok küçükler ya da çoluk çocuk sahibi olan yaşıtlarım var, ortak çok paylaşabileceğimiz bir şey yok.. 28 yaşındayım. Ofisten eve gelince tek yaptığım şey amaçsızca dizi izlemek. Hobi edinmeyi de denedim fakat o da yalnız olan bir şey. Gençlik aktiviteleri için büyük, teyze grubu için küçük yaştayım. Yalnızlıktan ruhumun pelteleştiğini hissediyorum artık. Akrabalarımın da yaşları büyük. Geceleri ya da hafta sonları maaile veya konu komşuyla toplanmış parklarda oturan insanlara çok imreniyorum.. Koştur koştur bir hayatım olmasını ne çok isterdim.. Öyle yani..

Genişletmek için tıkla...

idrakizm .!.:

Yazım tarzınızdan belli zaten sizin tatlılığınız☺ asla kendinize "ben söyleyim ondan yalnizim" demeyin hem aslanlar neşeli, kalbinden geldiği gibi konuşan ve doğal insanlar olurlar, severim ben. Kent konseyi deyince bile belli bi yas grubunu cağristiriyor sanki ama haklisiniz, her yere guven olmuyor. Bahsettiğiniz proje beni bile heyecanlandırdı, ins kalbinize göre olur.
Bu arada ins en yakın arkadasiniz esiniz olsun. Öyle biri nasip olsun.

Genişletmek için tıkla...

Ceyda3 .!.:

İnanın ki postu okurken kendim yazmış gibi hissettim. Benimde anne babam var akrabalar uzaklarda hep, kardeş de yok. Arkadaşlar deseniz hepsi kendi hayatında 2 3 haftada 1 anca görüşürüz. Ben de freelance çalışıyorum, birlikte takılabileceğim iş arkadaşlarım da yok. Nişanlıyım o biraz yalnızlık duygusunu alıyor bazen, o da başka şehirde. Birlikte yapabildiğimiz hiç bir şey yok.Şuan İstanbuldayım, ailesinin akrabalarının yanına gidicem evlenince. Asla beni anlamayacaklar, asla yaptığım işi anlamayacaklar. O teyze grubuna da dahil olmak istemiyorum. Kısır yiyip dedikodu yaparlar sadece hiç bana göre değil. Orda arkadaş da edinemicem daha da yalnızlaşıcam. Allah yardımcımız olsun ne diyim. Siz hangi şehirdesiniz?

Genişletmek için tıkla...

wasntborntofollow .!.:

Yaaa gerçekten mi keşke olsa Gaziantep'teyim ben

Genişletmek için tıkla...

fiyonk35 .!.:

Biz milletin çocuklarını evimizde buyuttuk şimdi bizi çocuklarla kabul eden yok hatta odleri kopuyor gibi.insanlar çok çok ilginç keşke bende bekar olsaydimda anamın evinde arkadassiz olsaydım.evlenince inan daha zor.esimin menfaatci saçma sapan arkadaşları var.girusmekgense görüşmek çok daha iyi

Genişletmek için tıkla...

wasntborntofollow .!.:

Merhaba herkese
Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki hiç bir işe yaramıyor da hayatta unutulmuş gibiyim.. Çalışıyorum ama freelance, yani gerekirse evden çalışma imkanım olduğu için iş arkadaşım yok. Evli de değilim. Ailemde ise annem ve babam dışında kimse yok. Okul arkadaşlarım ise başka şehirlere gittiler ya da evlendiler. 40 yılda bir görüşebiliyoruz. O kadar isterdim ki bir arkadaşımla bir yerlere gidip kahve içmeyi, alışverişte fikir sorabilmeyi veya şehrin bir yerlerini gezmeyi.. Her şeyi tek başıma yapıyorum. Bazen arabayla amaçsızca şehrin içinde bir oradan bir oraya gidiyorum.. Kurslara gitmeyi de denedim fakat yaşım çok ortalama olduğu için ya benden çok büyükler var ya da çok küçükler ya da çoluk çocuk sahibi olan yaşıtlarım var, ortak çok paylaşabileceğimiz bir şey yok.. 28 yaşındayım. Ofisten eve gelince tek yaptığım şey amaçsızca dizi izlemek. Hobi edinmeyi de denedim fakat o da yalnız olan bir şey. Gençlik aktiviteleri için büyük, teyze grubu için küçük yaştayım. Yalnızlıktan ruhumun pelteleştiğini hissediyorum artık. Akrabalarımın da yaşları büyük. Geceleri ya da hafta sonları maaile veya konu komşuyla toplanmış parklarda oturan insanlara çok imreniyorum.. Koştur koştur bir hayatım olmasını ne çok isterdim.. Öyle yani..

Genişletmek için tıkla...

hilalyzb .!.:

ARKADAŞIM BENDE ÇOCUKLU HALİNİM SENİN. NE KÖTÜ BİR DURUM BİLİRİM . İSTANBULDAYSAN SENİ MİSAFİRLİĞE DAVET EDERİM :)

Genişletmek için tıkla...

lyanna mormont .!.:

Son birkaç aydır öyle iyi anlıyorum ki sizi.
Büyüdüğüm, senelerdir yaşadığım şehirden başka şehre taşındım. Çok sosyal bir insanım, İstanbul'dayken geniş bir arkadaş çevrem, dostlarım vardı, devamlı bir yerlerde olurduk. Geziler, ev oturmaları, konserler, yemekler, rakı sofraları, sahile yayılmalar, kahve içmeler, iş çıkışı birer bira içmeler... Neredeyse her haftasonu dışarıdaydım, haftaiçi iş çıkışı koştur koştur bir yerlere giderdim.

Burada doğru düzgün arkadaşım yok. Yine haftada iki üç gün dışarıdayım ama "arkadaşım" değiller, sadece ortak zevkimiz olduğu için beraber vakit geçirdiğim insanlar. Öyle evde otururken "hadi kahve içelim" diye arayabileceğim kimse yok. O kadar zor geliyor ki. O kadar özledim ki İstanbul'u, sosyal hayatımı, çevremi.

Genişletmek için tıkla...

wasntborntofollow .!.:

Çok teşekkürler hangi taraftasınız

Genişletmek için tıkla...

hilalyzb .!.:

BEYLİKDÜZÜ

Genişletmek için tıkla...

wasntborntofollow .!.:

Sizinle de çok uzağız

Genişletmek için tıkla...

lyanna mormont .!.:

Son birkaç aydır öyle iyi anlıyorum ki sizi.
Büyüdüğüm, senelerdir yaşadığım şehirden başka şehre taşındım. Çok sosyal bir insanım, İstanbul'dayken geniş bir arkadaş çevrem, dostlarım vardı, devamlı bir yerlerde olurduk. Geziler, ev oturmaları, konserler, yemekler, rakı sofraları, sahile yayılmalar, kahve içmeler, iş çıkışı birer bira içmeler... Neredeyse her haftasonu dışarıdaydım, haftaiçi iş çıkışı koştur koştur bir yerlere giderdim.

Burada doğru düzgün arkadaşım yok. Yine haftada iki üç gün dışarıdayım ama "arkadaşım" değiller, sadece ortak zevkimiz olduğu için beraber vakit geçirdiğim insanlar. Öyle evde otururken "hadi kahve içelim" diye arayabileceğim kimse yok. O kadar zor geliyor ki. O kadar özledim ki İstanbul'u, sosyal hayatımı, çevremi.

Genişletmek için tıkla...

Ceyda3 .!.:

Bende İstanbuldan gideceğim. Ailemi kurmak için gitmek zorundayım ama öyle üzülüyorum ki... İstanbulumu, altından taşını toprağını, fırsatlarını.. Siz nereye taşındınız?

Genişletmek için tıkla...

wasntborntofollow .!.:

Merhaba herkese
Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki hiç bir işe yaramıyor da hayatta unutulmuş gibiyim.. Çalışıyorum ama freelance, yani gerekirse evden çalışma imkanım olduğu için iş arkadaşım yok. Evli de değilim. Ailemde ise annem ve babam dışında kimse yok. Okul arkadaşlarım ise başka şehirlere gittiler ya da evlendiler. 40 yılda bir görüşebiliyoruz. O kadar isterdim ki bir arkadaşımla bir yerlere gidip kahve içmeyi, alışverişte fikir sorabilmeyi veya şehrin bir yerlerini gezmeyi.. Her şeyi tek başıma yapıyorum. Bazen arabayla amaçsızca şehrin içinde bir oradan bir oraya gidiyorum.. Kurslara gitmeyi de denedim fakat yaşım çok ortalama olduğu için ya benden çok büyükler var ya da çok küçükler ya da çoluk çocuk sahibi olan yaşıtlarım var, ortak çok paylaşabileceğimiz bir şey yok.. 28 yaşındayım. Ofisten eve gelince tek yaptığım şey amaçsızca dizi izlemek. Hobi edinmeyi de denedim fakat o da yalnız olan bir şey. Gençlik aktiviteleri için büyük, teyze grubu için küçük yaştayım. Yalnızlıktan ruhumun pelteleştiğini hissediyorum artık. Akrabalarımın da yaşları büyük. Geceleri ya da hafta sonları maaile veya konu komşuyla toplanmış parklarda oturan insanlara çok imreniyorum.. Koştur koştur bir hayatım olmasını ne çok isterdim.. Öyle yani..

Genişletmek için tıkla...

life is beatiful .!.:

Ne olur kendinizi ezik falan diye damgalamayın. Bende çocukken çok değer görerek büyümedim, hatta geçen bir konuda yazdım ananem-babaannem torun ayrımı yaparlardı, özellikle ananem herşeyimi eleştirirdi, bazen insan yanında bile azarlardı. Hala da çok girişken, özgüvenli bir insan değilimdir ama eskiye göre kendimi baya geliştirdim. Eminim sizde öylesinizdir.

Umarım o yeni komşuyla kafalarınız uyar, belki de çok iyi iki dost olursunuz belli mi olur.

Genişletmek için tıkla...

yasemin2145 .!.:

Nohutlu durum ısmarlayacaksan ben kahve içmeye geleyim

Genişletmek için tıkla...

wasntborntofollow .!.:

Merhaba herkese
Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki hiç bir işe yaramıyor da hayatta unutulmuş gibiyim.. Çalışıyorum ama freelance, yani gerekirse evden çalışma imkanım olduğu için iş arkadaşım yok. Evli de değilim. Ailemde ise annem ve babam dışında kimse yok. Okul arkadaşlarım ise başka şehirlere gittiler ya da evlendiler. 40 yılda bir görüşebiliyoruz. O kadar isterdim ki bir arkadaşımla bir yerlere gidip kahve içmeyi, alışverişte fikir sorabilmeyi veya şehrin bir yerlerini gezmeyi.. Her şeyi tek başıma yapıyorum. Bazen arabayla amaçsızca şehrin içinde bir oradan bir oraya gidiyorum.. Kurslara gitmeyi de denedim fakat yaşım çok ortalama olduğu için ya benden çok büyükler var ya da çok küçükler ya da çoluk çocuk sahibi olan yaşıtlarım var, ortak çok paylaşabileceğimiz bir şey yok.. 28 yaşındayım. Ofisten eve gelince tek yaptığım şey amaçsızca dizi izlemek. Hobi edinmeyi de denedim fakat o da yalnız olan bir şey. Gençlik aktiviteleri için büyük, teyze grubu için küçük yaştayım. Yalnızlıktan ruhumun pelteleştiğini hissediyorum artık. Akrabalarımın da yaşları büyük. Geceleri ya da hafta sonları maaile veya konu komşuyla toplanmış parklarda oturan insanlara çok imreniyorum.. Koştur koştur bir hayatım olmasını ne çok isterdim.. Öyle yani..

Genişletmek için tıkla...