Erkek arkadaşım lise mezunu. Zamanında babası hasta olduğu için eve kendisi çalışıp bakmak durumundaydı. Üniversiteye gidecek ne imkan ne zaman bulabildi. Açık öğretimden okudu fakat ne yazık ki okuduğu bölümle ilgili bir işe giremedi. Ama hep çalıştı, asla boş durmadı. Şu an kendisi kurye. Arabayla getir götür yapıyor bir iş yerinde asgari ücret ile. Bende doğuda öğretmenim. Benim imkanlarım onun aksine daha iyiydi, babam hep en büyük destekçim oldu. Hep çalıştım çabaladım ve atanıp yerleştim. Şimdi tüm çevrem ailem dahil erkek arkadaşımı küçük görüyor. Hatta laf arasında sorulduğunda yaptığı işi söylemekten utanıyorlar. Denk olmadığımızı, onun parasının hiçbir şeye yetmeyeceğini, benim maaşıma bakacağını ve kendini ezik hissedeceği için bana çektireceklerini söylüyorlar. Bu söylemler beni inanılmaz yıpratıyor. Gerekli cevapları veriyorum fakat insanın elbette morali bozuluyor. Mesela ablam "benim eşim kurye olsa arkadaşlarıma söylemeye utanırım" dedi en son görüştüğümüzde. Abla bende senin gibi bu düşüncede olsam ben direkt kendimden utanırdım diye karşılık verince benimle küstü. Ailem hiç istemiyor evlenmemizi. Siz neler düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?