Cute, evet bizde anne baba olarak eksik olabiliriz. Çalışan bir anne ve baba çocuğu, çalışmayan anne çocuğundan her zaman biraz daha farklıdır. Belki annem beni neden bırakıp işe gidiyor hırçınlığı, belki ben okula gitmek istemiyorum hırçınlığı, belki de neden sabahın köründe sıcacık yatağımdan kalkıyorum hırçınlığı vardır üzerinde. Ama artık iyi ve kötüyü ayırt edebilecek yaşta oğlum. yaptığı şeyin farkında olan bir çocuk. Hatasını biliyor. Eve geldiğinde ve ona bugün ne yaptığını sorduğumda bana sadece" anne biz arkadaşlarımla oynadık" diyip, yaptığı ve farkında olduğu "tokat" hatasının yanlış olduğunu bilip, bunu bana anlatmayıp, bana kızacaklar(40 defa yapma dendiği için) bilincinde olan bir çocuk. Zeki ve akıllı olan bir çocuğun iyi niyetten anlamayıp, haraketlerine halen devam ediyor ise artık ceza kısmı devreye girer diye düşündüm ve arkadaşımı aradım. Kendisini pedagog. Bana artık oğlumun ceza kısmına geçiş yapmamı söyledi. Evde asla ve asla şiddet yoktur. Hatta bağırma bile çok nadirdir. Hatta akşam kendisine sorduğumda yani " baban seni dövüyor mu", "annen sana tokat atıyor mu? "hayır anne" dediğinde peki kendisinin neden öyle yaptığını sordum ve bana oyun olduğunu, savaş yaptıklarını söyledi. Kiminle oynuyorsun sen böyle oyunları dediğimde ise bana bir kaç arkadaşının adını söyledi. Zaten bizim blokta arkadaşın oğlu da onunla bu şekilde oynuyor ve kızıyorum. Yani oğlumun bu durumu tamamen dışardan öğrendiğini ugulaması. Televizyon ve telefon kısmına gelince, yarım saatten fazla Tv izleyemez. Belli bir kanalı vardır onu izler. biter. Telefon kısmında ise okulda öğrendiği şarkıyı oradan açıp tekrar dinleriz. Veya İngilizce bişiyler bakarız o da her zaman olmaz ve yine belli bir süreyi geçmez. Ben daha başka bir yöntem bulamadım. Cezadan başka. Sanırım etkili olmaya başladı bile. Az önce öğretmenini aradım ve bir sıkıntı olmadığını söyledi.
