arkadaşlar dedimi anlatacak kimsem yok. tek bi arkadaşım vardı eşim istemiyo diye görüşemiyoz. bi komsum var yeni taşındığım evde şimdi onada anlatma kimseye bişey diyo istemiyo.
gelelim konuya.. babamla anlaşamayız hiç zaten dedemler büyüttü beni babamın baskısı şiddeti yüzünden sonunda kaçarak evlendim. başta hersey iyiydi tabi arada büyük kavgalarımız oldu. istanbuldan antebe gelin oldum kimsem yok. eşim ölürdü benim için boşanıcam desem oturur çoçuk gibi ağlardı. 8 yıllık evliyim bi 5-6 aydır hersey tersine döndü o adam gitti başka biri geldi. bişey anlatamıyorum ne söylesem tersliyo ne yapsam begenmiyo. iki lafından biri sen kimsin oluyo yada küfrediyo. farklı bi işe girdi o iştendir dedim ordan çık dedim gene aynı şeyler beni boşarmış işinden çıkmazmış. bu günde ; temizlik yapıyodum birden çıktı eve geldi kimliğimi yenileyyecektik 3 gün önce bu gün aklına gelmiş neyse hazırlan gidelim dedi bende işim vardı bide eşya almıştık onu getireceklerdi onu söyledim. nüfus müdürlüğü sakın bu gün gittim dedi dedi normalde cok kalabalık olur. bende madem gittin sıra no alaydın dedim. o zamanda içine girmedim önünden gectim dedi. bende bırak şu yalanı bırak dedim (kendi bunu bana günde elli kere söyler hemde herkesin yanında) sonra güldüm ciddi bile degildim. bağırdı.. ben kimmişim. bana yalan borcumu varmış çoçukmu varmış karşımda dedim noluyo derdin ne sende söylüyodun o şaka yapıyomuş ben ciddiymişim. baya kavga ettik evden cıktı gitti. bende annesini aradım dayanamıyorum artık dedım anlattım kapattıktan sonra yine eşim aradı sen kimsinki annemi arıyosun dedi. bi kavga daha..... allahım çatlicam kendimi camdanmı atayım artık napıcamı şaşırdım. derken kaynanam geldi oğluyla o haklı ben haksız oldum ben kadın oldugumdan cekmekle mahkum edildim.. şimdi aradı hiçbişey olmamış gibi markete gidicekmişiz ama artık zoruma gidiyo benim kendime zarar vericem korkuyorum arkamda destek veren kimse yok annem sen ettin sen çek diyo... bu kadarmı ucuz bi kadının hayatı???
gelelim konuya.. babamla anlaşamayız hiç zaten dedemler büyüttü beni babamın baskısı şiddeti yüzünden sonunda kaçarak evlendim. başta hersey iyiydi tabi arada büyük kavgalarımız oldu. istanbuldan antebe gelin oldum kimsem yok. eşim ölürdü benim için boşanıcam desem oturur çoçuk gibi ağlardı. 8 yıllık evliyim bi 5-6 aydır hersey tersine döndü o adam gitti başka biri geldi. bişey anlatamıyorum ne söylesem tersliyo ne yapsam begenmiyo. iki lafından biri sen kimsin oluyo yada küfrediyo. farklı bi işe girdi o iştendir dedim ordan çık dedim gene aynı şeyler beni boşarmış işinden çıkmazmış. bu günde ; temizlik yapıyodum birden çıktı eve geldi kimliğimi yenileyyecektik 3 gün önce bu gün aklına gelmiş neyse hazırlan gidelim dedi bende işim vardı bide eşya almıştık onu getireceklerdi onu söyledim. nüfus müdürlüğü sakın bu gün gittim dedi dedi normalde cok kalabalık olur. bende madem gittin sıra no alaydın dedim. o zamanda içine girmedim önünden gectim dedi. bende bırak şu yalanı bırak dedim (kendi bunu bana günde elli kere söyler hemde herkesin yanında) sonra güldüm ciddi bile degildim. bağırdı.. ben kimmişim. bana yalan borcumu varmış çoçukmu varmış karşımda dedim noluyo derdin ne sende söylüyodun o şaka yapıyomuş ben ciddiymişim. baya kavga ettik evden cıktı gitti. bende annesini aradım dayanamıyorum artık dedım anlattım kapattıktan sonra yine eşim aradı sen kimsinki annemi arıyosun dedi. bi kavga daha..... allahım çatlicam kendimi camdanmı atayım artık napıcamı şaşırdım. derken kaynanam geldi oğluyla o haklı ben haksız oldum ben kadın oldugumdan cekmekle mahkum edildim.. şimdi aradı hiçbişey olmamış gibi markete gidicekmişiz ama artık zoruma gidiyo benim kendime zarar vericem korkuyorum arkamda destek veren kimse yok annem sen ettin sen çek diyo... bu kadarmı ucuz bi kadının hayatı???