Öncelikle merhaba benim kendimce bir sıkıntım var, sizlerle paylaşmak ve yorumlarınızı almak için bu üyeliği açtım. Konu biraz uzun olursa kusura bakmayın.
Okuyan, fikir paylaşan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.
Öncelikle 26 yaşındayım. kendimi övmek amaçlı söylemiyorum her ayrıntısıyla kendimi anlatabilmek için belirtmek istiyorum eli yüzü düzgün ve kazancı iyi bir kadınım.Ben bir akraba aracılığıyla onun bir akrabasıyla tanıştım . İlk etapta çok karşıydık çünkü zamanla aradaki bağdan dolayı sorunlar olacağını farkındaydık fakat zamanla birbirimize çok aşık olduk. Hatta şu kadar söylemeliyim ki bana daha önce onun kadar değer veren kimse olmadı. Aslında ailem de bana çok düşkündür fakat onun şevkatinin fazlalığını ifade etmek için söyledim. Birlikte mükemmel bir yıl geçirdik, birbirimizi iyice tanıdık. Sonrasında evlenmeye karar verdik ve bana evlenme teklif etti. Şunu da belirtmeliyim ki annesi babası yok ve babası yeni vefat etti. Yani biz sadece ablası ile muhatap oluyoruz. Bu olaylarda evlilik teklifinin hemen akabinde başladı. bize konuşmak için geldiler ve burada annem “ben her zaman dedim ki ilerde kızlarımı evi olan birine vereceğim benim yaşadıklarımı yaşamasınlar” dedim. Bu sözün devamında nişanlımın ve benim ikimizin de çalıştığını bildiği için “bir ev alsınlar bir evi geçindirsin bir de evin kredisini ödesin, benim bir evim yok ve bu durumdan çok sorun yaşadım,kiracı olmak çok zor, rahat etsinler, zaten kiralarda çok yüksek bunun yerine evlerinin taksitini ödeyip ev sahibi olsunlar” dedi. Burada kavga başladı. “ biz ev alamayız, altında alamayız. Sen bizden kızına bilezik takılmasını istersen biz de vaz geçeriz.” Dendi. Aslında normalde kıza bilezik takılır bizde. Tabi bu olanlar benim çok zoruma gitti ama ben hiç sesimi çıkarmadım sadece sustum. Annemle onlar arasında olan bu tartışma iyice büyüdü ortam iyice gerildi. Bir gün sonra karşı taraf Sülalesini toplayıp geldi ve bizim onlardan hiçbir şey istemememizi, herkesin de ne varsa onu yapar dendi. Şunuda belirtmek istiyorum ki maddi durumları gerçekten iyi sadece yapmak istemiyorlar. Bu olaylar sürdü neyse sonuçta isteme günü belirledik. Biz isteme, söz ve nişanı birlikte yapalım diye düşündük düşündük ve öyle karar verdik. Bizim kültürümüzde bu olaylardan önce geline, gelin alışverişi yapılır. Beni gelin alışverişine çıkardılar çok afedersiniz alınan iki parça iç çamaşırın kavgası çıktı, normal bir gelin alışverişini yarısı bile yapılmamasına rağmen. Şunu da belirtmeliyim ki gelin alışveriş yapılırken annemin de benim de suratıma bakılmadı, bitsede gitsek gibi bir hava vardı, biz de dayanamadık biz gidiyoruz dedik ve yarıda kestik, eve döndük. Zaten yapılan gelin alışverişte benim erkek arkadaşımın parasıyla yapıldı, kimse bir TL harcamadı. Benim tarafımdan olan akrabalarım arandı onlara şikayet edildik ve herkes annemi aradı sanki biz çok farklı kötü bir şey yapıyormuşuz gibi ortalık karıştı. Konular saçma sapan yerlere gitti. Annem de ben de artık sinirden köpürdük. Artık bu olaylara dayanamayıp Erkek arkadaşımı aradım ve gel evlenme teklif ettiğin yüzü al dedim ve ondan ayrılmaya karar verdim. Geldi ikimizde çok üzüldük çünkü aslında bizim aramızdaki ilişki mükemmeldi. Birbirimizi çok seviyorduk ve aslında birbirimize hiçbir sorunumuz yoktu. Anlayacağınız filler tartıştı bunun sonucunda da çimenler ezildi. O gün çok konuştuk aslında çok kararlı olmama rağmen yüzüğü geri taktım ve gelin alışverişine sadece birlikte çıkmaya karar verdik, öyle de yaptık. İsteme günü geldi benim ailem inanılmaz hazırlandı, herkes yeni elbiseler, ayakkabılar aldı. Kuaföre gitti. Sonra onlar bir geldi ve gördüm ki herkes normal kıyafetlerini giymiş asla hiçbir asla hazırlık yapamamıştı. Bu zaten benim moralimi çok bozdu. İsteme oldu ve bana istenmeyen gelin gibi hiçbir takı takmadılar. Üstelik bu bir de isteme,söz, nişan hepsi bir aradaydı. Ve giderken şaka yollu tehditkar ifadelerde bulunuldu. Bu kadar olaya çok sevdiğim için ve onunda bana çok aşık olduğunu, bir daha hiç kimseyle öyle bir uyumu yakalayamayacağımı bildiğim için sustum. Nişandan sonra üç ay geçti ve bir kişi bile beni arayıp nasılsın demedi. Kimse bizim eve ziyarete gelmedi veya beni eve çağırmadı. Bu duruma annem de ben de yavaş yavaş da dolduk ve artık üç hafta önce nişanlıma patladım. Bunun böyle olmayacağını, Nişanlık döneminde böyle bir süreç olmadığını, birbirlerini ziyaret edildiğini, insanların birbirini araması gerektiğini, artık istenmeyen gelin gibi hissettiğimi söyledim. Ben bunları söyledikten sonra o günden beri çok ciddi tartışmalar yaşıyoruz. Açıkçası o hiçbir şey demiyor, alttan alıyor, haklısın diyor. Ama bunları söylememe rağmen hiçbir şey değişmemesi iyice sinirimi bozuyor. O yüzden bu tartışma hiç bitmedi. En sonunda dün annem nişanlımı çağırdı ve dediki bu süreç böyle olmaz ve böyle devam ederse sonu kötü olabilir o yüzden ben seni çağırıp konuşmak istedim, siz iyi olun istediğim için konuşuyorum dedi ve biraz öfkeli konuştu. Sonra nişanlım gitmiş bunları ablasına anlatmış. Ablası beni aradı ve benden hesap sordu, ben de kendimi açıklamaya çalıştım ama konuşmanın sonu gelmedi ve ben de “tamam abla” diyerek konuyu kapattım bana karşılığında “tamam görüşürüz“ dedi. Sonrasında annemi aradı ve annemden de hesap sormuş. Annem de artık dayanamayıp ona bağırdı. Sonra ben artık ne yapacağımı bilmediğim ve belki de kopmamızın daha iyi olup olmayacağını düşündüğümüsöyledim. sonrasında ablası beni tekrar arayıp “artık yanınızda değilim, sadece Düğününüz olursa gelirim” dedi. Tabi bu cümle ben de her şeyi kopardı. Bu olayda olunca artık nişanlım da “ yorulduğunu, beni hiç memnun edemediğini, kimseye iyi gelmediğini ve ilişkimize üçüncü kişilerin dahil olmasından bıktığını söyledi“ söyledi. Ben de ona annemin onunla konuştuk konuların sadece nişanlılık sürecile ilgili olduğunu, ilişkimize alakası olmadığını defalarca belirttim. Ama bunu anlamadı ve benden ayrılmak istedi.
Artık bu olaylara dayanamıyorum ama bir yanımda nişanlımı çok sevdiğim için durmam gerektiğini söylüyor. Sonuçta onun suçu yok diyor. Sizce ne yapmalıyım?
Çok uzun yazdım özür dilerim. Bizim yaptığımız yanlışları ve onların yaptıklarını en açık şekilde anlattım. Lütfen bana açık bir şekilde yorum yapar mısınız.
Okuyan, fikir paylaşan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.
Öncelikle 26 yaşındayım. kendimi övmek amaçlı söylemiyorum her ayrıntısıyla kendimi anlatabilmek için belirtmek istiyorum eli yüzü düzgün ve kazancı iyi bir kadınım.Ben bir akraba aracılığıyla onun bir akrabasıyla tanıştım . İlk etapta çok karşıydık çünkü zamanla aradaki bağdan dolayı sorunlar olacağını farkındaydık fakat zamanla birbirimize çok aşık olduk. Hatta şu kadar söylemeliyim ki bana daha önce onun kadar değer veren kimse olmadı. Aslında ailem de bana çok düşkündür fakat onun şevkatinin fazlalığını ifade etmek için söyledim. Birlikte mükemmel bir yıl geçirdik, birbirimizi iyice tanıdık. Sonrasında evlenmeye karar verdik ve bana evlenme teklif etti. Şunu da belirtmeliyim ki annesi babası yok ve babası yeni vefat etti. Yani biz sadece ablası ile muhatap oluyoruz. Bu olaylarda evlilik teklifinin hemen akabinde başladı. bize konuşmak için geldiler ve burada annem “ben her zaman dedim ki ilerde kızlarımı evi olan birine vereceğim benim yaşadıklarımı yaşamasınlar” dedim. Bu sözün devamında nişanlımın ve benim ikimizin de çalıştığını bildiği için “bir ev alsınlar bir evi geçindirsin bir de evin kredisini ödesin, benim bir evim yok ve bu durumdan çok sorun yaşadım,kiracı olmak çok zor, rahat etsinler, zaten kiralarda çok yüksek bunun yerine evlerinin taksitini ödeyip ev sahibi olsunlar” dedi. Burada kavga başladı. “ biz ev alamayız, altında alamayız. Sen bizden kızına bilezik takılmasını istersen biz de vaz geçeriz.” Dendi. Aslında normalde kıza bilezik takılır bizde. Tabi bu olanlar benim çok zoruma gitti ama ben hiç sesimi çıkarmadım sadece sustum. Annemle onlar arasında olan bu tartışma iyice büyüdü ortam iyice gerildi. Bir gün sonra karşı taraf Sülalesini toplayıp geldi ve bizim onlardan hiçbir şey istemememizi, herkesin de ne varsa onu yapar dendi. Şunuda belirtmek istiyorum ki maddi durumları gerçekten iyi sadece yapmak istemiyorlar. Bu olaylar sürdü neyse sonuçta isteme günü belirledik. Biz isteme, söz ve nişanı birlikte yapalım diye düşündük düşündük ve öyle karar verdik. Bizim kültürümüzde bu olaylardan önce geline, gelin alışverişi yapılır. Beni gelin alışverişine çıkardılar çok afedersiniz alınan iki parça iç çamaşırın kavgası çıktı, normal bir gelin alışverişini yarısı bile yapılmamasına rağmen. Şunu da belirtmeliyim ki gelin alışveriş yapılırken annemin de benim de suratıma bakılmadı, bitsede gitsek gibi bir hava vardı, biz de dayanamadık biz gidiyoruz dedik ve yarıda kestik, eve döndük. Zaten yapılan gelin alışverişte benim erkek arkadaşımın parasıyla yapıldı, kimse bir TL harcamadı. Benim tarafımdan olan akrabalarım arandı onlara şikayet edildik ve herkes annemi aradı sanki biz çok farklı kötü bir şey yapıyormuşuz gibi ortalık karıştı. Konular saçma sapan yerlere gitti. Annem de ben de artık sinirden köpürdük. Artık bu olaylara dayanamayıp Erkek arkadaşımı aradım ve gel evlenme teklif ettiğin yüzü al dedim ve ondan ayrılmaya karar verdim. Geldi ikimizde çok üzüldük çünkü aslında bizim aramızdaki ilişki mükemmeldi. Birbirimizi çok seviyorduk ve aslında birbirimize hiçbir sorunumuz yoktu. Anlayacağınız filler tartıştı bunun sonucunda da çimenler ezildi. O gün çok konuştuk aslında çok kararlı olmama rağmen yüzüğü geri taktım ve gelin alışverişine sadece birlikte çıkmaya karar verdik, öyle de yaptık. İsteme günü geldi benim ailem inanılmaz hazırlandı, herkes yeni elbiseler, ayakkabılar aldı. Kuaföre gitti. Sonra onlar bir geldi ve gördüm ki herkes normal kıyafetlerini giymiş asla hiçbir asla hazırlık yapamamıştı. Bu zaten benim moralimi çok bozdu. İsteme oldu ve bana istenmeyen gelin gibi hiçbir takı takmadılar. Üstelik bu bir de isteme,söz, nişan hepsi bir aradaydı. Ve giderken şaka yollu tehditkar ifadelerde bulunuldu. Bu kadar olaya çok sevdiğim için ve onunda bana çok aşık olduğunu, bir daha hiç kimseyle öyle bir uyumu yakalayamayacağımı bildiğim için sustum. Nişandan sonra üç ay geçti ve bir kişi bile beni arayıp nasılsın demedi. Kimse bizim eve ziyarete gelmedi veya beni eve çağırmadı. Bu duruma annem de ben de yavaş yavaş da dolduk ve artık üç hafta önce nişanlıma patladım. Bunun böyle olmayacağını, Nişanlık döneminde böyle bir süreç olmadığını, birbirlerini ziyaret edildiğini, insanların birbirini araması gerektiğini, artık istenmeyen gelin gibi hissettiğimi söyledim. Ben bunları söyledikten sonra o günden beri çok ciddi tartışmalar yaşıyoruz. Açıkçası o hiçbir şey demiyor, alttan alıyor, haklısın diyor. Ama bunları söylememe rağmen hiçbir şey değişmemesi iyice sinirimi bozuyor. O yüzden bu tartışma hiç bitmedi. En sonunda dün annem nişanlımı çağırdı ve dediki bu süreç böyle olmaz ve böyle devam ederse sonu kötü olabilir o yüzden ben seni çağırıp konuşmak istedim, siz iyi olun istediğim için konuşuyorum dedi ve biraz öfkeli konuştu. Sonra nişanlım gitmiş bunları ablasına anlatmış. Ablası beni aradı ve benden hesap sordu, ben de kendimi açıklamaya çalıştım ama konuşmanın sonu gelmedi ve ben de “tamam abla” diyerek konuyu kapattım bana karşılığında “tamam görüşürüz“ dedi. Sonrasında annemi aradı ve annemden de hesap sormuş. Annem de artık dayanamayıp ona bağırdı. Sonra ben artık ne yapacağımı bilmediğim ve belki de kopmamızın daha iyi olup olmayacağını düşündüğümüsöyledim. sonrasında ablası beni tekrar arayıp “artık yanınızda değilim, sadece Düğününüz olursa gelirim” dedi. Tabi bu cümle ben de her şeyi kopardı. Bu olayda olunca artık nişanlım da “ yorulduğunu, beni hiç memnun edemediğini, kimseye iyi gelmediğini ve ilişkimize üçüncü kişilerin dahil olmasından bıktığını söyledi“ söyledi. Ben de ona annemin onunla konuştuk konuların sadece nişanlılık sürecile ilgili olduğunu, ilişkimize alakası olmadığını defalarca belirttim. Ama bunu anlamadı ve benden ayrılmak istedi.
Artık bu olaylara dayanamıyorum ama bir yanımda nişanlımı çok sevdiğim için durmam gerektiğini söylüyor. Sonuçta onun suçu yok diyor. Sizce ne yapmalıyım?
Çok uzun yazdım özür dilerim. Bizim yaptığımız yanlışları ve onların yaptıklarını en açık şekilde anlattım. Lütfen bana açık bir şekilde yorum yapar mısınız.
çok komik değil mi ? Ben de bir görümceyim. Alacak olsam kendime alırım , geline niye fantezik donlar alayım . Çalışan kadın gitsin kendi alsın derim .
