Selam hanımlar, şu an ailemle yaşıyorum. Pandemiden beri, öncesinde Ankaradaydım, çalıştığım iş yeri kapanınca üstüne bir pandemi ailemin yanına döndüm. Maalesef samsunda alanımda iş olmadığı için online çalıştım bir süre, ekenomik kriz yüksek kiralardan sonra dönemedim Ankaraya. Eşyaları da dağıttım zaten. o zamandan beri ailemle yaşıyorum. Yarım gün çalışıyorum, onların da durumu iyi değil, katkıda bulunuyorum.
Ama çok bunalttılar beni, tüüm gün evdeyim, sürekli devamlı birlikteyiz, delirmemek elde değil. Annemin koca bulamadın, torun istiyorum sohbeti, babamın huysuzlukları bıktım.
İşin bir de şu yönü var: Ankarada çalışrıken yemedim içmedim küçük bir ev almak için peşinat biriktirdim, işsizlik döneminde onlarla kalıyordum vs derken tüm birikimimi onlara verdim çeşitli sebeplerle. Bir miktar da kardeşime bedelli askerlik için. O da bir gerçek, ablalarım ama anne babalarından çok sahip çıktım kardeşlerime.
Şimdi o parayla ev falan alınmaz tabi, o zaman aklında küçük bir iş kurmak vardı, üstelik şimdi elimde hiç para yok, az gelirli bir işim var ve bu evde ölmek üzeryim. Bir de en ufak bir şey dediğimde milletin kızları neler yaptı, ev araba aldılar, atandılar, çocuk çocuk, sen ne becerdin sohbetine geliyor konu.
Açık konuşalım, kpss atamalar çok düşük benim branşta. Yüksek lisans için hiç de kimseden destek görmedim. Yüksek yabancı dil puanı isteniyor, ben aldığım bursun bir kısmını aileme veriyordum öğrenciyken, altını çiziyorum bursumu aileme verdirdum. şimdi yaşım otuza geldi, bunları hep unuttular. Evde kendi kendine çalışsaydın, beceremedin diyorlar. O dönem bırak yabancı dili, derhaneyi, kitap alacak parayı denkleştiremiyordum ve ailemden hiç destek görmedim.
Bir de eşe dosta akrabaya karşı de adım böyle becereksiz çıktı. Verdiğim tüm parayı vs sanki kendi parasıymış gibi anlattılar sağa sola. Kardeşimin bedelli parasını, diğer benden aldıklarını kendi ceblerinden vermiş gibi davrandılar. Ses etmedim. hala atanamadıın, ailenle yaşıyorsun diyor eş dost arkamdan. Okudu bir şey olmadı, babasından harçlık alıyor diyorlar. Ne diyeyim bilmiyorum ki! İnsan içine çıkacak yüzüm yok.
Şİmdi gidecek yerim de yok ve aşırı bunaldım. Oruçlu oruçlu ne yapayım, uzaklaşmalıyım buradan!!!!
Uzun oldu kusura bakmayın.
Ama çok bunalttılar beni, tüüm gün evdeyim, sürekli devamlı birlikteyiz, delirmemek elde değil. Annemin koca bulamadın, torun istiyorum sohbeti, babamın huysuzlukları bıktım.
İşin bir de şu yönü var: Ankarada çalışrıken yemedim içmedim küçük bir ev almak için peşinat biriktirdim, işsizlik döneminde onlarla kalıyordum vs derken tüm birikimimi onlara verdim çeşitli sebeplerle. Bir miktar da kardeşime bedelli askerlik için. O da bir gerçek, ablalarım ama anne babalarından çok sahip çıktım kardeşlerime.
Şimdi o parayla ev falan alınmaz tabi, o zaman aklında küçük bir iş kurmak vardı, üstelik şimdi elimde hiç para yok, az gelirli bir işim var ve bu evde ölmek üzeryim. Bir de en ufak bir şey dediğimde milletin kızları neler yaptı, ev araba aldılar, atandılar, çocuk çocuk, sen ne becerdin sohbetine geliyor konu.
Açık konuşalım, kpss atamalar çok düşük benim branşta. Yüksek lisans için hiç de kimseden destek görmedim. Yüksek yabancı dil puanı isteniyor, ben aldığım bursun bir kısmını aileme veriyordum öğrenciyken, altını çiziyorum bursumu aileme verdirdum. şimdi yaşım otuza geldi, bunları hep unuttular. Evde kendi kendine çalışsaydın, beceremedin diyorlar. O dönem bırak yabancı dili, derhaneyi, kitap alacak parayı denkleştiremiyordum ve ailemden hiç destek görmedim.
Bir de eşe dosta akrabaya karşı de adım böyle becereksiz çıktı. Verdiğim tüm parayı vs sanki kendi parasıymış gibi anlattılar sağa sola. Kardeşimin bedelli parasını, diğer benden aldıklarını kendi ceblerinden vermiş gibi davrandılar. Ses etmedim. hala atanamadıın, ailenle yaşıyorsun diyor eş dost arkamdan. Okudu bir şey olmadı, babasından harçlık alıyor diyorlar. Ne diyeyim bilmiyorum ki! İnsan içine çıkacak yüzüm yok.
Şİmdi gidecek yerim de yok ve aşırı bunaldım. Oruçlu oruçlu ne yapayım, uzaklaşmalıyım buradan!!!!
Uzun oldu kusura bakmayın.
Son düzenleme: