Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
kız yaş kaç benim kaynım var oda aynı istediği çıkmadı karşısına belki sensindir özelden konuşalım??bilmem ne kadarını anlatabilirim yaşadıklarımın, bilmem beni anlar mısınız, duygularımı hissedebilir misiniz?
evlen evlen evlen diye başımın etini yiyen bi aile düşünün, bende istedim evlenmeyi evet ama olmadı... yaaaa çevremdekiler evde kalmış, kaç yaşına geldi, saçları beyazladı, o artık evlenemez, yazıkkkkkk.... bir kaç yıldır bu sözleri duyuyorum yüzüme söylüyorlar bunları düşünün bu lafları her duyduğumda oturdum ağladım, elimde değil dayanamıyorum artık... Burda bir konu açmıştım abimle ilgili benle alakası olmayan bi konu orda bile bana yüklendi herkes ''kendi evlenemedi diye gelini kıskanıyor, koca meraklısı, evde kalmış....'' birsürü şey yazıldı bana, evet umrumda olmamalı aslında hiç tanımadığım,görmediğim insanların bana yazdığı şeyller ama öyle olmadı işte o kadar ağladım ki o gün sinirlerim boşaldı hakim olamadım kendime saatlerce ağladım gözlerim şişene kadar....
E son 3 hafta önce arkadaşım biriyle tanıştırdı beni kuzeninin arkadaşıymış, bi ümit belki olumlu geçer belki bu kişi yıllarca beklediğim kişi diyerek gittim yanına arkadaşımla beraber, çocuk benden küçüktü belli, yarım saat kadar oturduk tam anlamıyla sohbet ettik bile diyemem sıkıcı geçti görüşmemiz daha çok arkadaşım sohbet konusu açtı ,sonra tokalaşıp ayrıldık, eve geldim ama hissediyorum olmadığını. arkadaşım aradı çocugun şimdi evliliği düşünmediğini falan söyledi, bişey demedim diyemedim ne diyebilirim ki... üzüldüm ama olmayacağını bildiğim halde üzüldüm... ertesi gün abim ben annem ve kıkardeşim yemek yiyoruz masada, annem abimin düğününden sonra kızkardeşimi de istemeye geleceklerini söyledi (sevgilisi var biliyorum ama isteme tarihi falan belirlendiğini bilmiyorum tabi) biraz bu konu konuşuldu, abim bana ''elanur evde kaldı artık'' dedi ne hissettiğimi anlatamam size içim yandı resmen abim yaaa abim bile bana evde kaldı dedi, hiçbişey demedim hiççç, gözlerim bile dolmadı ama içim yandı bu sözle... o akşam uyuyamadım sabaha kadar düşündüm sadece yatağın içinde boş boş oturdum, sonra bu sözleri ömrümün sonuna kadar duymaya dayanabilir miyim? onu düşündüm dayanamam .... ilaç içerek intaar ettim ama annem sabah namazına kalktığında bulmuş beni, midem yıkandı, sonra bir kez daha denedim olmadı... şimdi psikolojik tedavi görüyorum (adımın bi deli'ye çıkmadığı kalmıştı o'da oldu), annem garibanım başımda bekliyor beni bir daha yapar mıyım diye... bir daha yapar mıyım? yapamam heralde ama korkuyorum kendimden, yapabileceklerimden....
Niye anlattım bunları, bana acıyasınız diye değil evlenememiş yada evlenmemiş birine bi söz söylerken daha dikkat edin diye çünkü onda açtığı yarayı hiçbiriniz bilemezsiniz...
Çalışıyorum zaten ama iş ortamımdakilerin bile derdi benim evlenmem olmuş, hiç muhabbetimin olmadığı insanlar arkadaşıma elanur evlenmeyi düşünmüyor mu?, kaç yaşında falan filan diyebiliyor. Bu şehirden gitmeliyim belki en doğrusu bu olurBi meşgale bulun,işe girin .Olmuyorsa kursa gidin .Dünyada evde kaldim derdi en son dert olabilir .
Hayatı kendinize boşyere zindan ediyorsunuz.
Çalışıyorum zaten ama iş ortamımdakilerin bile derdi benim evlenmem olmuş, hiç muhabbetimin olmadığı insanlar arkadaşıma elanur evlenmeyi düşünmüyor mu?, kaç yaşında falan filan diyebiliyor. Bu şehirden gitmeliyim belki en doğrusu bu olur
size kesinlikle katılıyorum. ben 31 yaşındayım ve geçtiğimiz ay evlendim. benim yanımda da çok dedikleri oldu "evde kaldın, evlen" vs ama değil bu sebeple intihara teşebbüs etmeyi ne bileyim dakika üzülmeyi bile düşünmedim. sizin de dediğiniz gibi konu sahibesinin sorunu tırnak içinde evde kalmak değil, olumsuz yorumlarda bu derece etkilenen bir bünyeye sahip olması.yaşınız kaç?
öncelikle şu konuda haklısınız, "evde kalmış" tabiri çok çirkin, bence de hiç bir zaman kullanılmamalı
fakat sizin sorununuz ayrı
çevrenizden bu kadar etkilenmeniz, sırf duyduğunuz laflar yüzünden intihara teşebbüs etmeniz ciddi bir psikolojik sorununuz olduğuna işaret ediyor bence
iyi ki tedavi görüyorsunuz çünkü bu "evde kalmış"lık olmazdı da işsizlik olurdu, güzellik-çirkinlik olurdu vs
sizin sorununuz "evde kalmış"lık değil, kendine güvensizlik mi diyeyim, kompleks mi diyeyim bilemedim, öyle bir şey
her şeyden ama her şeyden önce kendinizi olduğunuz gibi kabullenip, kendinizi sevebilmeyi öğrenmeniz gerekiyor
kendinizi severseniz, hiçbir şeyden bu kadar etkilenmezsiniz
hoşunuza gitmeyen olaylarda, doğru tepkiler verebilirsiniz
incinmeniz, kırılmanız bu kadar kolay olmaz
hayat sadece bir "eş"ten ibaret de olmaz sizin için
kendinizi severseniz bugün size "evde kalmış" diyenler, o zaman size "ya bak ne güzel, özgür, dilediği gibi yaşıyor" diyebilirler belki
siz neyi yansıtırsanız, sizi o bakış açısıyla görür çevreniz
bir sevgili, bir eş için intihar etmek istemişsiniz, peki ya bir gözünüz bir bacağınız giderse ne yapacaksınız?
dini inancınız var mı bilmiyorum
eğer var ise, "en hayırlısı böyleymiş" diyebilmek en büyük huzurdur, biraz bu konuda bilgi sahibi olun
tevekkül bambaşka bir şey
Allah yardımcınız olsun