Yaşadıklarım

elanur84 .!.:

bilmem ne kadarını anlatabilirim yaşadıklarımın, bilmem beni anlar mısınız, duygularımı hissedebilir misiniz?

evlen evlen evlen diye başımın etini yiyen bi aile düşünün, bende istedim evlenmeyi evet ama olmadı... yaaaa çevremdekiler evde kalmış, kaç yaşına geldi, saçları beyazladı, o artık evlenemez, yazıkkkkkk.... bir kaç yıldır bu sözleri duyuyorum yüzüme söylüyorlar bunları düşünün bu lafları her duyduğumda oturdum ağladım, elimde değil dayanamıyorum artık... Burda bir konu açmıştım abimle ilgili benle alakası olmayan bi konu orda bile bana yüklendi herkes ''kendi evlenemedi diye gelini kıskanıyor, koca meraklısı, evde kalmış....'' birsürü şey yazıldı bana, evet umrumda olmamalı aslında hiç tanımadığım,görmediğim insanların bana yazdığı şeyller ama öyle olmadı işte o kadar ağladım ki o gün sinirlerim boşaldı hakim olamadım kendime saatlerce ağladım gözlerim şişene kadar....
E son 3 hafta önce arkadaşım biriyle tanıştırdı beni kuzeninin arkadaşıymış, bi ümit belki olumlu geçer belki bu kişi yıllarca beklediğim kişi diyerek gittim yanına arkadaşımla beraber, çocuk benden küçüktü belli, yarım saat kadar oturduk tam anlamıyla sohbet ettik bile diyemem sıkıcı geçti görüşmemiz daha çok arkadaşım sohbet konusu açtı ,sonra tokalaşıp ayrıldık, eve geldim ama hissediyorum olmadığını. arkadaşım aradı çocugun şimdi evliliği düşünmediğini falan söyledi, bişey demedim diyemedim ne diyebilirim ki... üzüldüm ama olmayacağını bildiğim halde üzüldüm... ertesi gün abim ben annem ve kıkardeşim yemek yiyoruz masada, annem abimin düğününden sonra kızkardeşimi de istemeye geleceklerini söyledi (sevgilisi var biliyorum ama isteme tarihi falan belirlendiğini bilmiyorum tabi) biraz bu konu konuşuldu, abim bana ''elanur evde kaldı artık'' dedi ne hissettiğimi anlatamam size içim yandı resmen abim yaaa abim bile bana evde kaldı dedi, hiçbişey demedim hiççç, gözlerim bile dolmadı ama içim yandı bu sözle... o akşam uyuyamadım sabaha kadar düşündüm sadece yatağın içinde boş boş oturdum, sonra bu sözleri ömrümün sonuna kadar duymaya dayanabilir miyim? onu düşündüm dayanamam .... ilaç içerek intaar ettim ama annem sabah namazına kalktığında bulmuş beni, midem yıkandı, sonra bir kez daha denedim olmadı... şimdi psikolojik tedavi görüyorum (adımın bi deli'ye çıkmadığı kalmıştı o'da oldu), annem garibanım başımda bekliyor beni bir daha yapar mıyım diye... bir daha yapar mıyım? yapamam heralde ama korkuyorum kendimden, yapabileceklerimden....
Niye anlattım bunları, bana acıyasınız diye değil evlenememiş yada evlenmemiş birine bi söz söylerken daha dikkat edin diye çünkü onda açtığı yarayı hiçbiriniz bilemezsiniz...

Genişletmek için tıkla...

elanur84 .!.:

bilmem ne kadarını anlatabilirim yaşadıklarımın, bilmem beni anlar mısınız, duygularımı hissedebilir misiniz?

evlen evlen evlen diye başımın etini yiyen bi aile düşünün, bende istedim evlenmeyi evet ama olmadı... yaaaa çevremdekiler evde kalmış, kaç yaşına geldi, saçları beyazladı, o artık evlenemez, yazıkkkkkk.... bir kaç yıldır bu sözleri duyuyorum yüzüme söylüyorlar bunları düşünün bu lafları her duyduğumda oturdum ağladım, elimde değil dayanamıyorum artık... Burda bir konu açmıştım abimle ilgili benle alakası olmayan bi konu orda bile bana yüklendi herkes ''kendi evlenemedi diye gelini kıskanıyor, koca meraklısı, evde kalmış....'' birsürü şey yazıldı bana, evet umrumda olmamalı aslında hiç tanımadığım,görmediğim insanların bana yazdığı şeyller ama öyle olmadı işte o kadar ağladım ki o gün sinirlerim boşaldı hakim olamadım kendime saatlerce ağladım gözlerim şişene kadar....
E son 3 hafta önce arkadaşım biriyle tanıştırdı beni kuzeninin arkadaşıymış, bi ümit belki olumlu geçer belki bu kişi yıllarca beklediğim kişi diyerek gittim yanına arkadaşımla beraber, çocuk benden küçüktü belli, yarım saat kadar oturduk tam anlamıyla sohbet ettik bile diyemem sıkıcı geçti görüşmemiz daha çok arkadaşım sohbet konusu açtı ,sonra tokalaşıp ayrıldık, eve geldim ama hissediyorum olmadığını. arkadaşım aradı çocugun şimdi evliliği düşünmediğini falan söyledi, bişey demedim diyemedim ne diyebilirim ki... üzüldüm ama olmayacağını bildiğim halde üzüldüm... ertesi gün abim ben annem ve kıkardeşim yemek yiyoruz masada, annem abimin düğününden sonra kızkardeşimi de istemeye geleceklerini söyledi (sevgilisi var biliyorum ama isteme tarihi falan belirlendiğini bilmiyorum tabi) biraz bu konu konuşuldu, abim bana ''elanur evde kaldı artık'' dedi ne hissettiğimi anlatamam size içim yandı resmen abim yaaa abim bile bana evde kaldı dedi, hiçbişey demedim hiççç, gözlerim bile dolmadı ama içim yandı bu sözle... o akşam uyuyamadım sabaha kadar düşündüm sadece yatağın içinde boş boş oturdum, sonra bu sözleri ömrümün sonuna kadar duymaya dayanabilir miyim? onu düşündüm dayanamam .... ilaç içerek intaar ettim ama annem sabah namazına kalktığında bulmuş beni, midem yıkandı, sonra bir kez daha denedim olmadı... şimdi psikolojik tedavi görüyorum (adımın bi deli'ye çıkmadığı kalmıştı o'da oldu), annem garibanım başımda bekliyor beni bir daha yapar mıyım diye... bir daha yapar mıyım? yapamam heralde ama korkuyorum kendimden, yapabileceklerimden....
Niye anlattım bunları, bana acıyasınız diye değil evlenememiş yada evlenmemiş birine bi söz söylerken daha dikkat edin diye çünkü onda açtığı yarayı hiçbiriniz bilemezsiniz...

Genişletmek için tıkla...

tereliye .!.:

Abiniz biliyor mu bardağı taşıranın o olduğunu dünyada ne büyük dertler var. Nasipte yoksa yoktur.

Genişletmek için tıkla...

NeverOne .!.:

Ömür boyu yalnız olmak çok ağır bir şey bence. Evliler çok rahat konuşuyor normal olarak. Şu yaşlar neyse de yaş ilerleyince anne baba vefat edince etrafta kimse kalmayınca yalnız bir insan kiminle dertleşir, kiminle paylaşır hayatını? Eş demek yoldaş demek, yol arkadaşı demek. Eşini yalnızca seks partneri, sperm bankası olarak görenlerin durumu sizden daha vahim konu sahibi baksanıza. Bence onlara üzülün. Kk nın %90 ı kocasından nefret ediyor gibi. Bir de anne olmak istiyorum diye aç bakalım konuyu, o zaman yorumlar değişiyor.

Genişletmek için tıkla...