yaşamadım

Bu klinik meselesini konuşacağım psikoloğumla. Ama ben kapanmadan önce de öyleydim zaten öyle günah falan diye kapanmadım sadece dizginlesin beni diye kapandım. Ama cebelleşiyorum, yoruldum biliyor musun? Hiçbir şey yapamıyor ama her şeyi yapıyorum
 
Sizi çok çok iyi anliyorum inanin benzer şeyleri yaşamişiz, 6 yildir bipolarim ataklar geçirdim hastaneye de yattim kaç defa, en son ağir bir atak geçirdim yeni evliydim, eşim, ailem, dostlarim sayesinde yeniden doğdum, aslinda çok defa ölüp yeniden doğdum, uzun zamandir duzenli terapiye gidiyorum 2 yili gecti çok iyiyim, terapi önemli, doktorunuz çok çok önemli, ben öncesinde başka psikologlara da gitmiştim ama şimdiki gibi değildi hiç biri hastaligimi tanimama, kabullenmeme ve onunla yaşayabilmeme vesile oldu, şu an daha önce olmadiğim kadar iyiyim hatta hastaliktan
öncesinden bile iyiyim, çevrenin desteği çok önemli ama herseyden önce kendine inanmalisin, düzeleceğine hepsinin geçeceğine inanmalisin, inşallah tez zamanda huzura kavuşursun, sevgiler...
 
Ilacin seni iyi yapmasini saglayan Allah'dir, Allah o ilaca o yetkigi vermeseydi emin ol hic bir insanin ürettigi igneler haplar sifa olmazdi. Allah elbette sana yardim ediyor bak bir aralar ne kadar iyimissin. Seker hastalari nasil insüline bagli yasamak zorundalar? Sende demekki bu ilacla rahat ediyorsun, kullanmalisin. Yanlis seyler yazmiyodurum umarim. Benim babamda psikolojik hasta o yüzden cok tedavi gördü cok konustuk arastirdik, basit örnek vereyim; beynimiz bir sürü hormon üretiyo vücudumuz bir yerlerimize sinyaller gönderiyor, bazi insanlarda bu olmasi gerektigi gibi olmuyor, o yüzden destek almalari ilaclarla bu dengeyi kurmalari gerekiyor. Allah her daim yanindadir buna eminim, adini o kadar cok aniyorsunki sana yardim etmemesi mümkün degil, sadece farkinda olmalisin. Kisa zamanda sifani bulursun insallah.
 
O yolda uzun bir süre yürüyeceğimi sanmıyorum, tekrar ilaç kullanmam gerekebilir
 
Bak bu zihinsel birşey. Ben biraz psikolojik meselelere ilgiliyimdir. İçinde bir başkası yok. Seni kötü şeyler yapmaya iten " o " diye adlandırdığın şey aslında yok biliyorsun bunu değil mi ?? Öyle hissettiğini biliyorum ama öyle hissetme sebebin hasta olman. Tedavi olmak zorundasın bunun başka yolu yok.
Şu an hayatın çığrından çıkmak üzere ve sen kendini sürekli ama sürekli sıkıyorsun.
Bu neye benziyor biliyor musun. Akciğer kanseri olan birisinin kemoterapi gördüğü halde günde 4 paket sigara içmesine benziyor.
Tedavi için ilaçları kullanarak bir yandan iyileşme çabasındasın ama kendini dizginlemeye çalıştığın yanın yüzünden hastalığın ilerliyor.
Bugün sadece tek bir kişiden "o" diye söz ediyorsun ama eğer hastalığın ilerlerse " o " kelimesi " onlar" a dönecek. Pek çok farklı kişiliğin ortaya çıkacak. Bir yanın namazında niyazında dinine düşkün birisiken diğer bir yanın sadist bir başka yanın sosyopat ve psikopat olabilir. Bunlar gittikçe ilerler ve hem zihinsel hem de ruhsal olarak seni bitirir.
Tedavi olursan eğer kendini daha kolay kontrol edebilirsin. Başka kişiler ortaya çıkmaz ve hayatına daha düzgün bir şekilde devam edebilirsin.
Klinik gerçekten işine yarayabilir. Bir düşün bunu olur mu ??
 
Teşekkür ederim de psikoloğum da aynı bu şekilde konuştu suçlamadı beni asla. 'dürtülerini kontrol edemiyordun bu senin elinde değildi, bilinçli yapmıyordun ' dedi. Buraya yazma amacım sadece birilerine içimi dökmek o içimdeki kadını meydana sermekti o zaman bir nebze azalıyor. Ne yazacağımı bilmiyorum, saçmalayabilirim yine
 
Siz ne şanslısınız eşiniz, dostlarınız. Benimse sadece ailem var. Ama ailem de yetemiyor bazen. Bir de benim sadece bipolarım yok o yüzden bu hastalığa yönelemiyoruz psikoloğumla, tek başıma yürümeliyim sonrasında bu ataklarıma yöneleceğiz. İşte biraz şansızım, her yönden sanırım.
 
o doktoru bırakıyorsun hemen...kimsenin sana kızdıgı yok, hangi şehirdesin bu alanda tanıdıgım çok doktor var..
 
Ben bu ilacı sürekli kullanamam işte, adet olamıyorum ve kadın olarak düşünürsünüz ki bu çok önemli bir konu. Haydi aldığım kiloları dert etmeyeyim, sporla az yemeyle yürürüm. Bir de Allah herkesin yanında bunu biliyorum ama benim derdim kendimle ben onunla olamıyorum. Teşekkür ederim, Allah babanıza da şifa versin.
 
O yolda uzun bir süre yürüyeceğimi sanmıyorum, tekrar ilaç kullanmam gerekebilir
Gerekli ilaçları kullanman da iyileşmek için yol kat ettiğin anlamına gelir lullaby.
Gözlemlerini deneyimlerini paylaşan arkadaşların yorumlarından da anlaşıldığı gibi,
farklı doktor desteği almalısın.
 
İçindeki kadın da sensin. O senin hasta olan parçan. Kızma ona. Sen iyileşirsen o da iyileşecek.

Buraya yazman sana iyi geliyorsa iyi bir şey tabii. Ama biz uzman değiliz. Senin hastalığının başını sonunu bilemeyiz. Bir yandan dayanamayıp sana yardımcı olmaya çalışıyoruz ama bir yandan da yanlış bir şey söyleriz diye korkuyorum. Lütfen doktorunla tekrar görüş. Aklına takılan her şeyi sor.
 
Yazdıklarını hayranlıkla okudum ve gerçekten evet 'onlar' olabilir. Söyledim ama onlara beni hastaneye yatırın ben dışarıda iyileşemem diye. Böyle şey olamaz daha kötü olabilirsin dediler. Şey o klinik nasıl bir şey? Ne yapmamız gerekiyor, ücret veriyor muyuz? Nasıl bir yer?
 
o doktoru bırakıyorsun hemen...kimsenin sana kızdıgı yok, hangi şehirdesin bu alanda tanıdıgım çok doktor var..
İzmir'de de onların da suçu yok oraya gittiğimde iyiyim nedense herhalde heyecandan çıktığım anda böyle oluyorum anlamadım, keşke böyle olsam da derdimi anlatabilsem
 
Bakınacağım ama baştan başlamak korkutmazsa eğer.
 
Teşekkür ederim aslında ben insanların tepkisinden korktuğum için öyle yazdım çünkü öyle demesem biliyorum karşındaki insanı hiçe yazıp saçmalayacak insanlar olacaktı.
Salı günü görüşeceğim, o içimdeki hasta beni de susturacağım
 
İstersen ve ihtiyacın olan yardımı alırsan elbette iyileşeceksin. Başkaları ne diyecek diye düşünme. Senin hayatın bu. Sen en hızlı nasıl iyileşeceksen öyle davran.

O içindeki hasta Sen'e hoyrat davranma, kızma, nefret etme. Elinden tut, birlikte iyileşin. Acele etme ki, sonra yeterince hızlı olmadı diye hayal kırıklığına uğrama olur mu? Doktorun burada yazılanların tersi bir şey söylerse mutlaka onun söylediğini dikkate al.
 
Aslında yaygın anksiyete bozukluğum var, tek başıma yürümekten korkuyorum son 3 4 sene de iki uçlu duygudurum bozukluğu var.
Bende de anksiyete bozukluğu var sendeki gibi değil tabiki ama bende o kadar dua ettiğim halde namazdan kaçıyorum..anksiyetemden olduğunu duşunmemiştim.
 
Artık iyileşmek istemiyorum bile, sadece bir odada hapsolup öylece düşünerek zaman geçirmek istiyorum
 
Bende de anksiyete bozukluğu var sendeki gibi değil tabiki ama bende o kadar dua ettiğim halde namazdan kaçıyorum..anksiyetemden olduğunu duşunmemiştim.
Anksiyete kaygı yapar ama bipolar ruh halinizi dengesiz yapıyor. Aman işte hepsi ruhumu şey yapıp atıyor, eğer hafifse siz de kendinize telkinler verin, erken iyileşirsiniz. Neyden kaçıyorsanız, ona gidin, ben gidemiyorum ama :)
 
İlk gittiğim psikolog Alsancak'taydı. İçeri girdim bana testler yaptı, gözümü kapatmamı istedi neyse çık sen ailen gelsin dedi. Annemle babam içeri girdi ve çıkınca dağılmışlardı. Doktor aynen şunu söylemiş tabi annemi baya sıkıştırdım 'sakın kızınızı yalnız bırakmayın, her şeyi yapabilir, biri gel ilişkiye girelim dese girer, uyuşturucu kullanabilir, nereye giderse onla gidin, kuzenleriyle görüştürmeyin görüştürürseniz de öyle uzaklara göndermeyin, ilaç kullanması gerekiyor beyni denizse o deniz çok kirli benim şimdi yapabileceğim bir şey yok' demiş. Beni bu zamana kadar tek tanıyan insandı. Tek doktor, tek bir insan. Şimdiki tanımıyor bile aslında keşke o adama gitseydim diyorum. Beni psikiyatra yönlendirdi. Annemler bir daha ona götürmedi, asla gidemezsin o adam baya saçmalıyor dedi. Babanın yanında neler dedi gibisinden şeyler dedi. Annemden bile iyi tanımıştı oysa beni.
Saçmalıyorum çok saçmalıyorum. Bu şehirden, insanlardan, en çok da kendimden uzaklaşmak istiyorum. Keşke hiç olsak. Tamamen bir hiç. Birine ihtiyacım var. Kim olduğunu bilmediğim birine. Yanında her şeyi yapabileceğim, her şey birbirimize özel olacak birine. Sanırım yalnızım baya, kendime güvenim yok, yürüyemiyorum da. Neden varım ki? Neden yaratıldım? Saçma değil mi yaşadıklarım, yaşamam? Evet ruh hastasıyım, korkağım. Buradaki şeyleri okuyorum da. Evlenemeyeceğim bile. İnsanlar bana 1 ay dayanamıyor. Kavga edeceğim sürekli, kocamı sevmeyeceğim bile. Çocuklarım olmayacak olursa da peşlerinden koşamam.
İyileşmem için yaşamam lazım, yaşamam için de iyileşmem.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…