3yil öncesine kadar birini gerçekten saf duygularımla sevmiştim eski eşimden bahsediyorum kavgam ağlamam çektiğim acilar mutluluğum tüm duyguları yaşadigimi hissedebiliyordum. Son 3 yıldır ne aglayabiliyorum nede gülüyorum nede birinin beni çıkarsız sevebilecegine inancım var. Tek yaptigim hayatta kalabilmek için yeni yerler keşfetmek arkadaşlarımla zaman geçirmek tatile çıkmak vs dışardan AA nekadar mutlu sürekli aktivite halinde olarak gozuksemde tam anlamıyla yalandan eğleniyorum. Ve son 1yildir çalışma isteğim yok sürekli iş değiştiriyorum kendimi hiç bir yere ait hissetmiyorum sadece evde aileme muhtaç olmamak için paramı kazanmak istiyorum. Ve son zamanlar artık evden çıkıp dışarda hava almak bile istemiyorum. Yaşadığım evde de hiç bir iş yapasim gelmiyor annem kizmakta haklı ama pskolojimi bozucsk kadar hakaretler ve gereksiz insan olduğuma dair söylemlerde bulunuyor. Çoğu şeye tepkisiz kalıyorum ağlamak istiyorum ama aglayamiyorum acımı yaşadığımı bile hissedemiyorum sadece yatmak istiyorum ama hayattan da keyif almak istiyorum şuan duygularımı bile aktarmak gelmiyor içimden ne istediğimi bilmiyorum
