Yaşamamın hiçbir anlamı yok.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Beni dinleyen kimse yok. Anlayan yok. Umursayan yok. Nasılsın diyen yok. Üzülmeme bile izin yok, duygularımı yaşamama izin yok, üzülürsem azar işitirim. Atak geçiririm, maniye girerim, depresyona girerim, hiç kimseye anlatamam. Yoksa azar işitirim, “her şeyin var mutlu ol artık” derler. Birkaç senedir tedavi görüyorum, ilaçlarımı bıraktım artık. Anlamı yok. Ben ölsem de kimse üzülmez. İlaç içince çok mu mutlu oluyorum sanki? Çok mu normal oluyorum? Herkes gibi olabiliyor muyum? İnsanlar beni seviyor mu? Ailem beni umursuyor mu? İlaç içtim de ne oldu, ne işe yaradı? Kendimi öldürmeyi ciddi şekilde düşünüyorum, daha önce iki kere denedim. Keşke becerebilseymişim. İnsanlar rahat bir nefes alırdı. Anlatacak hiç kimsem olmadığı için buraya yazıyorum. Daha da uzun bir hikaye aslında ama başka konulara da uzun uzun yazmışlığım var, bugün o kadar gevezelik etmeyeceğim. Yemek yemek, uyumak istemiyorum. Uykuya ihtiyaç duymuyorum, yemeğe de. Gözlerimin altı mosmor, hatta maviye yakın bir renk aldı. Gece beşte yattım. Uyuyamıyorum. Hiçbir şey olmayacak benden biliyorum. Sorun bipolar olmak falan değilmiş ben bunu anladım. Ben herkes için bir yükmüşüm. Bipolar olduğu halde herkesin sevdiği, üstüne düştüğü insanlar da var. Benim sevilmeyecek başka taraflarım var belli ki. Keşke hiç doğmasaymışım. Umarım tekrar kendimi öldürmeyi denerim ve bu sefer başarırım. Bilincim yerindeyken böyle bir şeye kalkışmıyorum, ama artık kalkışmak istiyorum. Her an bilinçsiz de olabilirim zaten. Doktorumu aramam gerek ama artık umrumda değil. O da kurtulsun benden, iyi olur. Bir deli eksilir hayatından.
Bu dünyada herkes özeldir neden biliyormusun senden baska bi tane daha yok senin gibi düşünen yok sadece bi tane siz varsınız geçmiş olsun tekrardan iyi olmaniza çok sevindim
 
Son düzenleme:
Şu an belki o durumda değilim ama bazen kanımdaki ilaç düzeyi düştü diye atak geçiriyorum bipolar böyle bir şey. En ufak şey bu atakları tetikleyebiliyor ve bu gerçekten irade dışı bir durum. Atak bittikten sonra zaten “ne oldu bana, ben ne yaptım” durumu yaşıyorsunuz resmen.
Atak geçireceğiniz zaman kendinize iyi günleri hatırlatmak için bir yere asıp kendinizi motive edeceğiniz bir yazı yazabilirsiniz. Bilmiyorum ne kadar etkisi olur ama sanki etkisi olurmuş gibi düşündüm. Bir daha atak geçirmemenizi dilerim.
 
Geçen haftalarda ben de dipteydim. Pek kimseyle paylaşmadım derdimi. 4 kişiyle paylaştım. İkisi beni kendi dertleriyle kıyaslayıp hatta biri senin derdin olamaz deyip benimle adeta dalga geçti. Moralimi o kadar bozdu ki, yeminle toksik insan yarışması olsa onu aday gösterirdim. Diğer ikisi benzer süreci yaşadığı için beni motive etti hatta toparlamamı sağladı. Şu anda daha iyiyim hatta normal halime döndüm gibi.

Önceleri dert kıyaslamayı ben de hem kendim hem başkası için yapardım. Moral bozukluğuna iyi gelebilir ama o dipteyken hiçbir faydası olmuyor. Aksine daha da kötü oluyorsunuz. O yüzden benzer süreçten geçmediyseniz lütfen dertlerini küçümsemeyin.
 
Atak geçireceğiniz zaman kendinize iyi günleri hatırlatmak için bir yere asıp kendinizi motive edeceğiniz bir yazı yazabilirsiniz. Bilmiyorum ne kadar etkisi olur ama sanki etkisi olurmuş gibi düşündüm. Bir daha atak geçirmemenizi dilerim.
Teşekkür ederim. Denemek lazım mutlaka etkisi olur, bundan sonra deneyeceğim :)
 
1) Bu konuyu yeni görenler ilk mesajı okuduğu için böyle yorum yapıyor sanırım, şu an aynı durumda değilim ilk mesajın üstünden neredeyse iki ay geçti. Başka bir şey oluyor onun üstüne konuştuğumuz kişiler oluyor o yüzden konu üstte çıkıyor ama şu an durum aynı değil, ilaç kullandım ve düzeldim büyük ölçüde.
2) Herkesin derdi farklı. Sizin daha büyük dertleriniz var diye diğer insanların sorunları sorun olmaktan çıkmıyor. Artık böyle mesajları direkt göz ardı ediyorum, cevap vermemeye çalışıyorum zaten.
3) Lütfen bipoların ne olduğunu bilmeden gelip “ay sen ölmeyi bayılmak mı sanıyorsun” “yaşamak için savaşan insanlar var” “ahiretini yakacaksın” gibi yorumlar yapmayın, eğer sizi bu kadar rahatsız ediyorsa okumadan geçin konuyu. Sürekli başka dertlerden örnek vermenize gerek yok, yorum yapmadan geçin işte bu kadar basit.
4) Bu da bir hastalık ve size basit de gelse o acıyla baş edemediğimiz dönemler oluyor, ölmeyi isteyecek kadar mutsuz olduğumuz ve bunu engelleyemediğimiz günler geçiriyoruz. Şu an belki o durumda değilim ama bazen kanımdaki ilaç düzeyi düştü diye atak geçiriyorum bipolar böyle bir şey. En ufak şey bu atakları tetikleyebiliyor ve bu gerçekten irade dışı bir durum. Atak bittikten sonra zaten “ne oldu bana, ben ne yaptım” durumu yaşıyorsunuz resmen.
5) Hadi burada bana yazıyorsunuz ama lütfen gerçek hayatta intihar düşüncesi olan biriyle karşılaştığınızda “sen ölmeyi bayılmak mı sanıyorsun” “insanların ne dertleri var” gibi toksik pozitiflik içeren cümleler kurmayın. Onlara iyi gelmez aksine iyice kötüye gitmelerine neden olursunuz. Zaten böyle düşünceleri olan bir insana yaşamın ne kadar kıymetli olduğunu istediğiniz kadar anlatın, o anki kafa yapısı bunu inkar edecektir. Sağlıklıyken bizler de sizin gibi düşünüyoruz, yaşamanın güzel olduğuna inanıyoruz. Ama hasta birisi bunu zaten düşünemiyor.
6) Başka bir derdi olan herkese mutluluklar dilerim, umarım sorunları çözüme kavuşur. Umarım ölümcül hastalığı olanlar iyileşir. Herkese hayatlarındaki güçlükler için bolca sabır dilerim. Elbette benim problemimden kat kat daha büyük bir sürü problem var ama bu da benim sorunum ve ben de kendi çapımda bununla baş etmekte zorlanıyorum.
7) Her ne olursa olsun, ne yaşarsanız yaşayın, sizlerin dertleri çok büyük diye diğer insanların yaşadıkları daha basit şeyler tamamen önemsiz olmuyor ve ne olursa olsun kimsenin derdini küçümseyemeyiz. Herkesin sorunlara gösterdiği tolerans farklı, herkesin dayanma gücü aynı değil. Acı eşiği gibi düşünün. Sizin bir parolle atlattığınız ağrı başka bir insanı bir gün boyunca yatırıyor mesela öyle düşünün :)


Bu arada bu yorumu herkes kötü tepki verdi diye yazmadım, aksine o kadar fazla insan hatta yazanların neredeyse hepsi öyle güzel destek oldu ki. Hepsine sonsuz teşekkür ederim. 💜💜 Ama hala arada bazı yorumlar ciddi anlamda canımı sıkıyor muhtemelen bu konu durdukça da böyle mesajlar gelecek, en azından insanlar bunu görür yazmadan önce, bir de “artık bana değil belki böyle konu açan başka insanlara böyle yorumlar yapılmasın en azından” diye düşünerek bunları yazıyorum. Özel mesaj olarak da yine başka insanların çok büyük dertlerini içeren bir öneri aldığım için de yazıyorum. Bu durum günlük hayatta da böyle, derdini küçümsediğimiz insanların arkasından gün geliyor pişman olup ağıt yakıyoruz, keşke öyle demeseydim diyoruz çünkü.

Muhtemelen yine konu yukarı çıkınca konunun başını görecek herkes, lütfen önce bu yorumu okuyun.

Herkese iyi geceler :)
çok geçmiş olsun. ben psikolojiyle alakalı kitapları okumayı çok seviyorum, psikoloğa'da gitmişliğim çok o yüzden yazdıklarında çok haklısın. daha iyi olmana sevindim 🥰
 
çok geçmiş olsun. ben psikolojiyle alakalı kitapları okumayı çok seviyorum, psikoloğa'da gitmişliğim çok o yüzden yazdıklarında çok haklısın. daha iyi olmana sevindim 🥰
Çok teşekkür ederim 😍🌸
 
Kendini o kadar güzel ifade ediyorsun ki 17 yaşında olduğuna şaşırıyorum:)
Tahlillerle ilgili soruna cevabim yok ne yazikki. Umarim yaptirabilmissindir. Ilaç dozun artmış demekki buna ihtiyacın varmış. Önceden de konuştuğumuz gibi ilaçlarını bırakmazsan zamanla dinginlesicek bu fırtınaların. Zaman birazcık zaman gerekiyor.
Burda dert yaristiranlari da umursama derim. Ben kanserim seninki ne ki tarzı bi yaklaşımın sana faydası yok. Ayrıca ne istiyorlar başkalarının mutsuzlugundan sevinmemizi mi? Vay be o daha ağır daha mutsuz ben daha iyiyim mi demeliyiz. Bunun neresi etik?
 
Kendini o kadar güzel ifade ediyorsun ki 17 yaşında olduğuna şaşırıyorum:)
Tahlillerle ilgili soruna cevabim yok ne yazikki. Umarim yaptirabilmissindir. Ilaç dozun artmış demekki buna ihtiyacın varmış. Önceden de konuştuğumuz gibi ilaçlarını bırakmazsan zamanla dinginlesicek bu fırtınaların. Zaman birazcık zaman gerekiyor.
Burda dert yaristiranlari da umursama derim. Ben kanserim seninki ne ki tarzı bi yaklaşımın sana faydası yok. Ayrıca ne istiyorlar başkalarının mutsuzluğundan sevinmemizi mi? Vay be o daha ağır daha mutsuz ben daha iyiyim mi demeliyiz. Bunun neresi etik? Sinanmadığı acı insana kolay geliyor uzaktan.
 
Kendini o kadar güzel ifade ediyorsun ki 17 yaşında olduğuna şaşırıyorum:)
Tahlillerle ilgili soruna cevabim yok ne yazikki. Umarim yaptirabilmissindir. Ilaç dozun artmış demekki buna ihtiyacın varmış. Önceden de konuştuğumuz gibi ilaçlarını bırakmazsan zamanla dinginlesicek bu fırtınaların. Zaman birazcık zaman gerekiyor.
Burda dert yaristiranlari da umursama derim. Ben kanserim seninki ne ki tarzı bi yaklaşımın sana faydası yok. Ayrıca ne istiyorlar başkalarının mutsuzluğundan sevinmemizi mi? Vay be o daha ağır daha mutsuz ben daha iyiyim mi demeliyiz. Bunun neresi etik? Sinanmadığı acı insana kolay geliyor uzaktan.
Çok teşekkür ederim :) küçüklüğümde çok fazla yazı yazar, kitap okurdum, ailem de öğretmen, bunların getirisi oldu sanırım :) böyle düşünmenize sevindim
Tahlili beş gün sonra yaptıracağım. Artık buradaki eski doktorum hatırlamasa bile bir şekilde rica edeceğiz, zaten barkod verecek sadece. Umarım yaptırabilirim.
Evet ilaçlar çok olumlu etkiliyor, bir daha kolay kolay bırakmam. Zaten bırakırken de kötü olduğum için bırakıyorum pek mantıklı düşünemediğimden dolayı :) Ruh halim normalken bir doz bile asla atlamıyorum. O hale gelmemem lazım yoksa sinirle ilacı bırakıyorum iyice beter oluyor 😂 işin çözümü bu zaman+ilaç.
Artık dert yarıştıranları direkt göz ardı ediyorum öyle bir seçenek varmış sitede. Laf anlatmaya çalışınca anlaşılmıyor, ruhsal sıkıntılar tamamen somut şeyler olmadığı için algılayamıyorlar ben sinirlendiğimle kalıyorum :) herkesin acısı kendine zor, daha büyük sıkıntılar da olabilir tabii ki ama bu da bana zor geliyor işte ben ne yapabilirim :) acı yarıştırmanın hiçbir faydası yok. Ama en azından sizler anlıyorsunuz, destek oluyorsunuz. İyi ki varsınız 💜🌸
 
Çok teşekkür ederim :) küçüklüğümde çok fazla yazı yazar, kitap okurdum, ailem de öğretmen, bunların getirisi oldu sanırım :) böyle düşünmenize sevindim
Tahlili beş gün sonra yaptıracağım. Artık buradaki eski doktorum hatırlamasa bile bir şekilde rica edeceğiz, zaten barkod verecek sadece. Umarım yaptırabilirim.
Evet ilaçlar çok olumlu etkiliyor, bir daha kolay kolay bırakmam. Zaten bırakırken de kötü olduğum için bırakıyorum pek mantıklı düşünemediğimden dolayı :) Ruh halim normalken bir doz bile asla atlamıyorum. O hale gelmemem lazım yoksa sinirle ilacı bırakıyorum iyice beter oluyor 😂 işin çözümü bu zaman+ilaç.
Artık dert yarıştıranları direkt göz ardı ediyorum öyle bir seçenek varmış sitede. Laf anlatmaya çalışınca anlaşılmıyor, ruhsal sıkıntılar tamamen somut şeyler olmadığı için algılayamıyorlar ben sinirlendiğimle kalıyorum :) herkesin acısı kendine zor, daha büyük sıkıntılar da olabilir tabii ki ama bu da bana zor geliyor işte ben ne yapabilirim :) acı yarıştırmanın hiçbir faydası yok. Ama en azından sizler anlıyorsunuz, destek oluyorsunuz. İyi ki varsınız 💜🌸
Ya çok pardon bu mesajda “beğenmedim” sembolü atılacak ne vardı bir açıklar mısınız M Mutlak Butlan :) acı yarıştırmak gereksiz demem mi zorunuza gitti hayır yani kimseye yönelik hakaret içeren bir mesaj yazmadım, önceki mesajlarımda da bu durum böyle olduğu halde habire dislike atıyorsunuz, Strobe Strobe ve K kendimidurduracakdegilim e de aynı şekilde her mesajlarına dislike atıyorsunuz, ne battı size çok merak içerisindeyim :) Derdiniz nedir söyleyin de konuşalım, kıracak sinirlendirecek bir şey mi söyledim? Gerçekten çok garip, bir şey çok battı size belli ki, yoksa benim ve diğer arkadaşların gayet normal bir üslupla yazdığı, benim habire gülücük koyduğum mesajlara bu kadar alınmazdınız.
 
Son düzenleme:
Beni dinleyen kimse yok. Anlayan yok. Umursayan yok. Nasılsın diyen yok. Üzülmeme bile izin yok, duygularımı yaşamama izin yok, üzülürsem azar işitirim. Atak geçiririm, maniye girerim, depresyona girerim, hiç kimseye anlatamam. Yoksa azar işitirim, “her şeyin var mutlu ol artık” derler. Birkaç senedir tedavi görüyorum, ilaçlarımı bıraktım artık. Anlamı yok. Ben ölsem de kimse üzülmez. İlaç içince çok mu mutlu oluyorum sanki? Çok mu normal oluyorum? Herkes gibi olabiliyor muyum? İnsanlar beni seviyor mu? Ailem beni umursuyor mu? İlaç içtim de ne oldu, ne işe yaradı? Kendimi öldürmeyi ciddi şekilde düşünüyorum, daha önce iki kere denedim. Keşke becerebilseymişim. İnsanlar rahat bir nefes alırdı. Anlatacak hiç kimsem olmadığı için buraya yazıyorum. Daha da uzun bir hikaye aslında ama başka konulara da uzun uzun yazmışlığım var, bugün o kadar gevezelik etmeyeceğim. Yemek yemek, uyumak istemiyorum. Uykuya ihtiyaç duymuyorum, yemeğe de. Gözlerimin altı mosmor, hatta maviye yakın bir renk aldı. Gece beşte yattım. Uyuyamıyorum. Hiçbir şey olmayacak benden biliyorum. Sorun bipolar olmak falan değilmiş ben bunu anladım. Ben herkes için bir yükmüşüm. Bipolar olduğu halde herkesin sevdiği, üstüne düştüğü insanlar da var. Benim sevilmeyecek başka taraflarım var belli ki. Keşke hiç doğmasaymışım. Umarım tekrar kendimi öldürmeyi denerim ve bu sefer başarırım. Bilincim yerindeyken böyle bir şeye kalkışmıyorum, ama artık kalkışmak istiyorum. Her an bilinçsiz de olabilirim zaten. Doktorumu aramam gerek ama artık umrumda değil. O da kurtulsun benden, iyi olur. Bir deli eksilir hayatından.
Geçen bir psikolog anlatmıştı:Sen üzgünsün diye dünya durup sana yol vermeyecek, demişti.Surekli moralim bozuk depresyondayım derseniz insanlar sizi ciddiye almaz inansa bile bir süre sonra bayar ilgilenmez.Depresif, etrafına negatif enerji yayan insanlarla kimse vakit geçirmek istemez üzgünüm ama doğrusu bu
 
zaman zaman herkes umutsuzluğa düşer, yaşamak yük gibi gelir.
ölüm elimizin altında duruyor, ama yaşamak armağan gibidir.
Bu hastalıkla mücadele edebildiğinize göre güçlü bir insansınız.
ilaçlarınızı tekrar başlayın ve gelecek olan güzel günleri bekleyin.
Sıkıldıkça buraya yazın, bizim için kıymetlisiniz.
 
Geçen bir psikolog anlatmıştı:Sen üzgünsün diye dünya durup sana yol vermeyecek, demişti.Surekli moralim bozuk depresyondayım derseniz insanlar sizi ciddiye almaz inansa bile bir süre sonra bayar ilgilenmez.Depresif, etrafına negatif enerji yayan insanlarla kimse vakit geçirmek istemez üzgünüm ama doğrusu bu
Ya kasımda açtığı konunun ilk mesajı için hala ne mantıkla böyle yorum yapıyorsunuz? Sonraki yorumlarda rahatsızlığımdan, ataklar dışında gayet normal ve mutlu biri olduğumdan bahsettim. Diyelim ki öyle değilim, diyelim ki kasımdan bu yana hiç düzelmedim, diyelim ki hala ölmek istiyorum. Bu söylediklerinizin intihar düşünecek boyuta gelmiş birini daha da kötüye götüreceğini düşünmekten de mi acizsiniz? Ya allah aşkına siz insanları demoralize etmekten bu kadar mı keyif alıyorsunuz? Sinir oluyorsanız, böyle düşünüyorsanız bari susup oturun da en azından zararınız dokunmasın. Ben etrafımda ailem dahil kimseye bu durumumu yansıtmamak için kendimi paralıyorum. Bu konuyu açtığımda dayanacak gücüm, dertleşecek kimsem yoktu ve bir umut buraya yazdım, anlayışlı birileri çıkar diye. Gerçekten sizin aksinize empati yeteneği yüksek birçok kişi çıktı. Bunun bir hastalık olduğunu anlayamayacak kadar mı anlayışsızsınız? Bu kadar zor mu ya? En azından anlayamasanız bile çenenizi kapayıp oturmak bu kadar mı zor? Çok sağolun gerçekten kimsenin vakit geçirmek istemeyeceği bir insan olduğumu duymaya çok ihtiyacım vardı. Yardımınız dokunmuyorsa zararınız dokunmasın en azından. Şu an ilaç içip stabilize olduğum halde bu kadar sinirleniyorum, benim durumumda başka birine tam depresifken bu yorumu yapsanız ne olur peki düşündünüz mü hiç? Siz kendiniz yaşamadınız diye bunlar basit sorunlar olmuyor. Bipolar gibi rahatsızlıklar yüzünden kaç kişi canına kıydı sizin haberiniz var mı? Rica ediyorum bir daha herhangi bir insana bu şekilde bir yorum yapmadan önce iki kere düşünün, o insanı nasıl etkilerim diye. Emin olun internet üzerinde bile olsa çok etkiliyorsunuz. Ayrıca tekrar edeyim, bipolar insanlar atak dönemleri arasında gayet normal, neşeli insanlardır ki ben de öyleyim. Ama kontrol bile edemediğim, halüsinasyon görme boyutuna varan bir hastalık için kimsenin “senin gibi depresif insanlarla kimse vakit geçirmez” diye yorum yapma hakkı yok. Okuyun geçin bu kadar rahatsız oluyorsanız, ya da direkt okumadan geçin gidin kendi büyük problemlerinizle uğraşın, insanları da demoralize etmeyin. Umarım başka bir insana da böyle yorumlarda bulunup belki durumunun çok daha kötüye gitmesine neden olmazsınız. Empati yeteneğiniz olsun azıcık. Biz de üzgün olmak istemiyoruz emin olun, dünya yol versin gibi bir derdi de yok hiç kimsenin. Sadece dertleşmek için, etrafımda kimseye anlatamadığım için, bilgisi olanlar akıl verir diye açtığım bir konuydu, dünya dursun diye değil. Yorum yapmadan önce iki kere düşünün!
 
Son düzenleme:
zaman zaman herkes umutsuzluğa düşer, yaşamak yük gibi gelir.
ölüm elimizin altında duruyor, ama yaşamak armağan gibidir.
Bu hastalıkla mücadele edebildiğinize göre güçlü bir insansınız.
ilaçlarınızı tekrar başlayın ve gelecek olan güzel günleri bekleyin.
Sıkıldıkça buraya yazın, bizim için kıymetlisiniz.
Çok teşekkür ederim desteğiniz için. Ama maalesef herkes sizin gibi anlayışlı değil. Yöneticiyi etiketleyeceğim konuyu kapatması için, çünkü artık sinirime dokunuyor bazı yorumlar. Ama size çok teşekkür ederim💜
 
Mune Mune lütfen konuyu kapatır mısınız, şimdiden teşekkürler :)
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X