merhaba arkadaşlar,
konuya nasıl gireceğim hakkında hiçbir fikrim yok. eşimle 4 yıllık ilişkimizin ardından evlendik ve 6 yıldır da evliyiz. ama ben hala eşimle yeni tanıştığım zamanlarda bana söylediği bir sözün etkisinden çıkamıyorum. eşimle çıkmaya başlamadan kısa bir süre önce yine 4 yıllık ilişkim olan eski sevgilimden ayrıldım ve kısa sürede eşimle tanıştık. eşim de o zamanlar biriyle beraberdi ben teklifini bu nedenle kabul etmeyince ondan ayrıldı. ve kısa süre sonra çıkmaya başladık. işte bu görüşmeler sırasında eşim herkesin unutamayacağı eski aşkları olabileceğini o da evlense baba bile olsa akciğer kanserinden kaybettiği sevgilisini unutamayacağını söyledi. ben de daha o an sinirlendim ve ben bir sayfayı kapatarak geliyorum,böyle diyorsan asla bana ait olamayacaksın o zaman ayrılalım dedim.kafamda hiçbir şey yerli yerinde değildi ve her gün ayrılalım diyordum eşim bırakmıyordu beni.ama o sözleri çok ağrıma gidiyordu hiç aklımdan çıkmıyordu. bir yandan duyduğum şey rahatsız ediyordu bir yandan da saygı göstermeyi beceremediğim için kendime hem kızıyor hem de utanıyordum.
yıllar içimdeki bu savaşla geçti.çok şey yaşadık birbirimiz için fazlasıyla fedakarlık yaptık 4,5 yaşında bir oğlumuz 6,5 aylık bir kızımız var ama zaman zaman o söz aklıma geldiğinde kendimi sahte bir evlilik yaşıyormuş gibi hissediyorum. eşimle birçok kez açık açık bu konuyu konuştum. her seferinde evet öyle söyledim ama seninle tanışana kadar böyle gerçek ve büyük aşkı yaşayacağımı düşünmüyordum. keşke acele davranıp öyle demeseydim,sen bu konuyu açtıkça kendin hatırlatıyorsun benim aklıma bile gelmiyor diyor. söylediklerine inanıyor muşum gibi yapıyorum ama inanmıyorum. bana sayısız kere aşkını kanıtlamasına rağmen içim içimi kemiriyor.
eski arkadaşları ile görüşmesini istemiyorum,görüşmüyor.eski konuları açıyorlar diye ailesiyle bile görüşmemeyi kabul etti görüşmüyor ama hala beni ondan daha çok sevdiğine ya da onu unuttuğuna inanamıyorum...hayata devam etmesi gerekiyor diye devam ediyormuş gibi düşünüp kendimi hayatında olması gereken bir nesne gibi görüyorum...
mezarını göster diyorum yerini hatırlamıyorum diye geçiştiriyor. evlerine gidip geliyormuş nerede oturuyorlardı evlerini göster diyorum göstermiyor.
bir keresinde yine sevgiliyken ayrılmıştım.başka şehirlerde yaşıyorduk.kaynanam aradı telefonda yalvardi, kaybından sonra onu hayata sen döndürdün şimdi yine sanki birini kaybetmiş gibi bunalıma girdi yemiyor içmiyor konuşmuyor sadece uyuyor lütfen oğlumdan ayrılma dedi. o günden beri nefret ediyorum kaynanamdan.
durumum çok mu kritik