- 20 Mart 2021
- 527
- 276
- 53
hani elimde örnek vereceğim çok net konular da yok aslında ama bazen böyle hissediyorum ve ilk gençlik zamanlarımı boşa harcamışım gibi geliyor. sanki 15-20 yaşlarım hayatımın en güzel coşkulu yıllar olması gerekliymiş gibi hissediyorum (filmlerde izlediğimiz gençlerin çok etkisi var bunda eminim ve hayat bi dizi film değil bunun da farkındayım). ama bazen keşke kendime olan nefretim, özgüvensizliklerim, depresyon ve sosyal anksiyetem olmadan o yılları bidaha yaşasam diyorum. hatta hayatında iz bırakan hatalar yapan, kötü arkadaşlık ve ilişkiler kuran insanlara bile imrendiğim olabiliyor. çok kötü de olsa yaşanmışlıkları var diyorum en azından. aslında ben de çok şey yaşadım çok duygu hissettim fakat bu tecrübelerin çoğu ya kafamın içinde kendime özeldi ya da karşımdakilerin benim kadar önemsemediği durumlardı. lise aşkım diyebileceğim çocuk için hayatının kısa bir süresinde gelip geçen biri olduğuma eminim ve lisedeki en güzel günüm diyebileceğim bir günü yaşadığım arkadaşlarım asla o kadar anlamlı görmemişlerdir. bu kuruntu değil bu arada cidden böyle olduğunu gözlemledim de.
valla tam olarak ne yapmak isterdim onu da bilmiyorum sonuçta imkanlarım ve yaşadığım aile belli, çok bi şey değiştiremezdim geri dönsem. ama küçüklük halimi alıp onu çocuğum gibi yetiştirmek isterdim sanırım. benim gibi hisseden birine ne söylemek isterdiniz? yaşım 20 bu arada.
valla tam olarak ne yapmak isterdim onu da bilmiyorum sonuçta imkanlarım ve yaşadığım aile belli, çok bi şey değiştiremezdim geri dönsem. ama küçüklük halimi alıp onu çocuğum gibi yetiştirmek isterdim sanırım. benim gibi hisseden birine ne söylemek isterdiniz? yaşım 20 bu arada.