Ya bu aralar yine eski halime geri döndüm. Yaşamaya karşı hiçbir enerjim yok. Sanki bedenim bi çuval yıkılmış kalmışım. Yataktan çıkamıyorum sürekli uyumak istiyorum. Bunlar lafın gelişi şeyler değil resmen kımıldayamıyorum. Odamdan mutfağa gitmek bile o kadar yorucu ki. Resmen saatler önceden düşünmeye başlıyorum. Saçlarım yağ içinde ojelerim geçmeye yüz tutmuş hiç halim yok kendime bakmaya bile . Elimde olsa sürekli uyurum . Yürürken bile artık gözlerim kapanacak gibi oluyo. Bigün vücudum kendini otomatik kapatcak diye korkuyorum. Şuan yaz okuluna gidiyorum ve ünivetsiteye bi daha hazırlanmak gibi bir niyetim var . Ama ben burdan mutfağa bile kalkamıyorum. Saçma sapan bi ilişkim var . Artık ona da gücüm kalmadı. Bunların tüm sebebi ne anlayamıyorum. Eski neşeme gücüme kavuşmak istiyorum. Sorumluluklarımı yerine getirmem gerek ama banyo bile yapamıyorum. Psikoloğa da gitmek istemiyorum . İlacımı da içmek istemiyorum . Hiç birşey yapmak istemiyorum öylece duvarı izleyim uyumak istiyorum . İştahım bile yok artık yine eski bene dönüşüyorum sanırım
istemedeğim lanet bi bölümde okuduğum için mi bunlar yani bu kadar mı zayıfım! İnsanlar nelerle uğraşıyo bu mu beni bitiren şey. Bana bişeyler söyleyin ayağa kalkmam lazım. Günden güne ruhumu emiyolar sanki. Çabalamak istiyorum başarmak istiyorum kapasitem de var biliyorum ama şu lanet isteksizliğim bunalımım beni bitircek. Artık ağlayamıyorum bile. Eskiden ne olursa hemen ağlardım. Şimdi ağlayamıyorum içim sıkılıyo sıkılıyo ama ben duvar gibiyim . Çatlıcam yakında resmen üzerimde bi kaya taş meteor var ve ben onu sürekli taşımak zorundayım. Dışarı çıkmak insanlarla konuşmak istemiyorum. Özellikle evde biri bişey dese ağzımı açıp cevap vermeye halim yok. Biri konuşmayı uzatınca delirecek gibi oluyorum. Hatta o gün dolaptan tabak alıp masaya koyarken o kadar üşendim ki tabağı elimden yere atıp oracıkta uzanıp uyumak istedim . Napcam ben ?