Yaşları yakın çocukları olan anneler

Benimkilerin arası 22 ay. Oğlum 4 yaş 3 aylık, kızım 2 yaş 5 aylık. İlk zamanlar oğlum kardeşini yok saydı resmen. Var mı yok mu umrunda değildi. Bana çok zor oldu, çünkü ikisi de emiyordu ve ikisi de uyumak ve diğer özbakımları için beni istiyordu. Burada eşimin hakkını ödeyemem ben.

Akşam 7 de kızımla başlayıp oğlumla biten çocuk uyutma faslı gece 11'lere kadar sürüyordu. İkisi de beni istediği için eşimin eli kolu bağlıydı ancak beni çok rahatlattı psikolojik anlamda. Desteğini hep hissettim. Oğlum zamanla eşimin de bakım vermesini kabul etti. Ben de kızımdan fırsat buldukça ilgilendim oğlumla. İkisi de bebekti, ikisini de emzirdim, ikisini de koynumda uyuttum.

Zamanla oğlum babasıyla çok daha yakın bir ilişki kurdu. Evet çok normal olarak ilgimden bir ölçüde mahrum kaldı ama açığı babası çok güzel kapattı. İlgimden eksilme olsa da sevgimin her daim olduğunu hissettirmeye çalıştım. Uyumadan önce beraber kitap okuduk, öptüm kokladım sarıldım.. Her gece seni seviyorum dedim ona, benden her gece duyduğu son söz bu oldu. Bu sırada babası kızımla ilgilendi oynadı sevdi. Sonra çocuk değişimi yaptık. Babası oğlumu uyuttu, ben kızımı.

Uyku olayını örnek olarak verdim. İlginiz de azalma tabi ki olacak, aynı anda herkese birden yetmeniz mümkün değil. Eşinizin bu açığı kapatması lazım. Sonuçta o da ebeveyn. Ancak sevginizin daim olduğunu, ihtiyacı olduğu her an onun yanında olacağınızı bilmesi hissetmesi kızınız için yeterli olacaktır.

Size naçizane tavsiyem, mümkün mertebe kızınızın düzenini stabil tutmaya, kardeş haricinde majör değişikliklerden kaçınmaya çalışın. Kıskançlık muhakkak olacaktır, kızınızı iyi gözlemleyin doğumdan sonra, kızmadan anlamaya çalışın. Belki kitaplar alıp okuyabilirsiniz bu konuyla ilgili.

Korona olmasaydı, kızınızı doğumdan 3-4 ay öncesinde yuvaya vermenizi tavsiye edebilirdim. Hem kardeş geldiğinde düzeni bozulmamış olurdu, hem de kardeşini kabullenme durumu ile ilgili eğitimcilere danışma şansınız olurdu.

İçinizi ferah tutun, su akar yolunu bulur ve ilk başta işler sarpa sarsa bile sonunda rayına girer.

32 ay var kızlarımın arasında. İlk başlarda yalan yok cok zorlandım. Ancak küçük 10 aylık oldu ve yaklaşık 2-3 aydır her şey çok kolay. Gittikçe de daha kolay olacağını düşünmek istiyorum :)

Büyükle küçük arasında 4 buçuk yaş var. Bu diğeri bebek, büyükle ilgilenirsin olayı hiç yapılabilen birşey değil. Diğeri bebek oluyor ve eğer uyumayan gaz sıkıntısı olan bir bebek olursa sürekli kucak istiyor. Yani artık hamilesiniz sağlıkla kucağınıza alında, yaş yakınlığında çocuklardan biri ilgisiz kalıyor hep.

kelebek_gibi .!.:

Herkese iyi geceler. Öncelikle şunu belirteyim su an hamileyim. 2 yaşında bir kızım var iki hamileliğim de planlı isteyerek oldu.Allah nasip ederse yaş farkı 31 ay olacak. Ama su an içimi bi hüzün kapladı kızım çok küçük ona haksızlık ediyormuşum gibi hissettim. Yaş farkı az olan iki ya da daha fazla çocuk büyüten annelerin fikirlerine ihtiyacım var nasıl denge kurdunuz? Bu psikoloji hep böyle devam etti mi hamilelikle mi alakalı? Sanki kızımı çok üzecekmiş gibi geliyor bir kardeşinin olması. Aslında hep hayalimdi peş peşe doğurup birlikte büyütmek..

Genişletmek için tıkla...

Sizin için oldukça zorlu bir süreç, kızınız için de zor çünkü ister istemez kıskanacak bu süreci çok iyi yonetmeniz gerekir. Yani ona büyük vasfını vermemelisiniz. Abla oldun diyebilirsiniz ama elbette ama siz davranışlarınizda onun hala küçük bi çocuk olduğunu unutmamalısınız. Ben yaşları yakın çocuk annesi değilim yaşları yakın kardesleriz. Ev çok çekişmeli tartışmalıydi ama fırtınalı yıllar geçince yakın dostlar olduk. Abilerim hep beni kıskandı çünkü onlara hep büyük vasfı yüklendi . gerçekten herkes benimle ilgilendi onlar yok sayıldı. Ben kocaman olduğunda bile durum böyleydi. Ben fark ettiğim yaştan sonra küçük bi çocuk olarak bunu ben yönetmeye başlamıştım abilerim üzülmesin diye. Bana alınan şeyler olurdu ben onlara gider bak bunu size almışlar falan. Para biriktirip onlara hediyeler alırdım. Bu hem benim için hem abilerim için zordu. Bu kıskançlık dışında herşey çok güzeldi, mutlu olmak için kimseye ihtiyacımız yoktu biz bize yetiyoduk.

Hormonlardan dolayı. 6 ay önce 2. çocuğumu dünyaya getirdim aralarında tam 18 ay var, hiç böyle düşüncelere kapılıp üzmeyin kendinizi, burada önemli olan tek şey ilk çocuğun alıştığı düzene, rutine devam edilmesi. eğer hayatında değişen bırsey olmazsa kardeşini de cok guzel benimsiyor, seviyor. 2.bebeğim çok zor bir bebek, surekli agliyor vs. kucagima alip kizimin rutinletini birlikte yapiyoruz, onu da herseye dahil ediyorum ve sakinlesiyor. Kizim kardesi oldugu icinde cok mutlu, sabahlari adını sayiklayarak uyaniyor, opmeden uyumuyor. kardeşini güldürüyor vs bunlara tanıklık etmek çok güzel,sanslisiniz sukredin.
Sevginiz çoğalıyor, kalbinizdeki yer büyüyor ve annelik o kadar zor ama güzel bir şey ki; değil 2 evlat 4 tanesine bile verecek ilgiyi, sevgiyi buluyorsunuz.

Benimde 9 yaş olcak aralarında çok pişmanım

Annelik hiç bitmeyen vicdan azabıdır demişler. Kardeşi olmasa bu sefer kardeşi yok tek çocuk kaldı haksızlık mı ettik diye düşünürdünüz annelik de bunun sonu yok malesef. Eğer denge kurabilirseniz gayet iyi yaş aralığı 5 yaş farktan sonrası daha zorlayıcı oluyor gibi geliyor bana.

Anneye güzel de büyüyünce bazen ben de diyorum 3 kardeşimden biri olmasa yokluğunu hisseder miydim maalesef hayır hissetmezdim yani tek kardeş olmak istemezdim ama 1 kardeş bana yetermiş fazla olmasının Bi faydasını görmedim manevi olarak da böyle konuşmam doğru değil ama bazen böyle hissediyorum

KaRaKiZ3834 .!.:

Benimde 9 yaş olcak aralarında çok pişmanım

Genişletmek için tıkla...

Neden çok ara verdiğiniz için mi

Çocuklarımın arasında 15 ay var. Bende isteyerek yaptım kızlarımı ama hiç büyük olana haksızlık yapıyorum diye düşünmedim aksine birbirlerine oyun arkadaşına olurlar diye düşündüm şimdi iyi ki yapmışım diyorum.

Benimkilerin arasi tam 2 yas var. Buyuk oglum 3 kucuk oglum 1 yasinda. Buyuk oglum bazen cok hircinlasiyor. Ama su an tek arkadasi da kardesi. Bir bakiyorum guzel guzel oynuyorlar, bir bakiyorum birbirlerine girmisler. Artilari eksileri tartisilir ama boyle bir zamanda ogluma kardesinden daha iyi bir arkadas bulamazdim sanirim.
Anne icin yorum yapacak olursam, asiri yipratici. Son derece sabir isteyen, insani bazen cildirma noktasina getiren, artik buyusunler de birazcik rahat edeyim dedirten bir durum. Evde tek basinayken cok agladigim oldu. Tam ise basladim, pandemi patlak verdi. Calismaya alisik biri oldugum icin iki kucuk bebekle eve hapsolmak asiri yipratti beni. Tabi ki cok sukur varlar ve sagliklilar. Bugunler de gececek elbet. Umarim yaninizda size destek olacak birileri olur. Arada bir nefes almak sart cunku. Simdiden kolay gelsin. Saglikla buyusun yavrulariniz.

32 ay var oğluşlarımın arasında. Büyüğe haksızlık ettiğimi düşünmüyorum aksine eder miyiz korkusuyla daha çok üstüne düştük belki küçüğe haksızlık olmuştur

İlk Aylar minik ilgi odağı olmuyor ama o ballandıkça kıskançlık artıyor ona hazırlıklı olun. Şu an ikisi birbirini kıskanıyor mesela ama yeri gelince de çok güzel oynuyorlar, sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah

kelebek_gibi .!.:

Dönüşü olmadığını biliyorum benim gibi yaş aralıgı yakın çocukları olan annelerin yaşadıklarını merak ettiğim için konu açtım. Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

3 oğlum var. Ilki 5 yasindayken ikinci doğdu. Ikinci 7 aylikken 3. Ye hamileydim. Küçüklerin arasında 16 ay var yaklaşık. Cok istedim cok şükür oldu. Anlasip anlasamayacaklarini zaman gösterecek. Ilkiyle ikinci oynuyor, ikinci de üçüncüyü cici diyerek seviyor. Emzirirken ikisiyle de sohbet ediyorum :) tek dilegim birbirlerine dost olmalari. Allah sağlıktan ayırmasın.

Maddi imkanım olsa, dünya bu halde olmasa ben de düşünürdüm yakın zamanda kardeş. Şu ara sokak kedilerini aşırı seviyor, madem kardeşi olmayacak bari kedi sahiplensem diye düşünmüyor değilim.

Çocuklar arasında dengeyi siz kurabilirseniz ve diğer çocuğu ihmal etmez, çocuk olduğunu unutmaz, sen ablasın abisin demezseniz bence sıkıntı olmaz. Belki kardeşi ona destek olur.

Bence ilginin değişmemesi imkansız. Yani ilk zamanlar yenidoğan uyuyor yazmışlar ama benim oğlumu uyutmak için bile sürekli uğraşıyordum ben. Şu an bütün günüm onun etrafında şekillenirken, ondan daha ufak bir yenidoğan tabii ki ondan ilgiyi azaltır. Etkilemez diyen de yalan söyler. Sonuçta bir tane çocuk bakmışsınız, az çok ne kadar ilgi istediğini ve zaman aldığını kestirebilirsiniz.
Ben ev işlerinde destek veren ve diğer çocuklar ilgilenebilecek ikinci biri yoksa araları az olan çocukların ikisine de haksızlık edildiğini düşünüyorum. Çünkü ne yenidoğan yenidoğan gibi olabiliyor ne de büyük olan gerekli ilgiyi alıyor. Kalabalık bir ailede iseniz iş başka ama yalnızsanız çok zor.
Şartlarım görkem karman, eylül Öztürk gibi olsa peşpeşe yapardım ama aksi halde bana da o çocuklara da haksızlık bence.