- Konu Sahibi ihanettengerikalan
-
- #21
Allah rahmet eylesin
Allah rahmet eylesinÇocukluk ve ilk gençlik yıllarımda hep annem babam bir gün ölecek diye düşünürdüm ve kahrolurdum. Kabuslar görürdüm, bir yere gitseler kafayı yerdim falan. Abime hep derdim ki anneme babama bir şey olsa naparız mahvoloruz , o da derdi ki korkma len ben varım bakarım sana. Ben 20 yaşındayken asla düşünmediğim ,daha önce aklıma bile gelmeyen bir şey oldu ve abim vefat etti. O günden beri korkmuyorum. Evet onlar ailemiz ama bir gün bizi bırakıp gidecekler. Bizde kendi çocuklarımızı bırakıp gideceğiz. Allah sıralı ölüm versin, kimseye evlat acısı yaşatmasın yeter.
allah rahmet eylesin,doğru söylüyorsun yenmeliyim bu konularıÖlüm yaşa bakmıyor malesef benim babam vefat etti meselabunları düşünmenin manası ne anne baban değişmicek varken kıymetini bil kimin ne kadar yaşayacağı belli olmaz.
Sağolun aynen hiç düşünmeyin bende sizin gibi düşünüyordum babam genç yaşta vefat etti kendi ana babası 90 yaşına gelecek neredeyse.allah rahmet eylesin,doğru söylüyorsun yenmeliyim bu konuları
Bu konuya benzer bir konuya yorum yapmıştım konu sahibi babasının 50 li yaşlarda ve hastalığı olduğunu eşi ısrar ettiği için çocuk sahibi olmak istediğini ama kız kardeş istemediğini bu yaşlarda sıkıntı olacağını yazdığı için linç yemişti. Ama sebeb sonuç ilişkisi olmuş sizin konunuz resmen :) Ben o yüzden karşıyım yaşın 50 li yaşlarda bir birey varsa çocuğun olmasına zira gerçekten çocuk ve aile için ciddi sıkıntılar doğuyor. Evet yapıp mutlu olanda var Allah sağlık vermiş ama bu zamanda artık erken ölümlerin daha da arttığı sağlığımızın gençlerde dahi kötüleştiği bir dönem. Benim annem ikinci evliliğini kendinden 20 yaş büyük biriyle yaptı annem şakasına çocuk istediğini söyleyince üvey babam çocuk bana dede mi diyecek baba mı saçmalama demiş kırk yılın başında doğru bi şey söylemiş iyi ki de olmamış gerçekten şimdi ayrıldılar mesela üvey babam üç kez kalp krizi iki kez beyin kanaması geçirdi geçen haftada trafik kazası geçirmiş takla atmış iki kez tövbe estağfirullah buna nasıl yorum yapılır bilmiyorum ama adam hala ayaktamerhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
biliyorum ama yinede çok takıyorumölümün yaşla ilgisi yok ailenizde yaşından değil tecrübesinden konuşuyor ileride anlayacaksınız :)
Ben de çok asi bir ergenlik geçirdim yaptıklarımı,söylediklerimi anlatmaya utanıyorum.Yaşlı değillerdi ama ergen aile çatışması yaş farkına bakmıyor.2O li yaşlarda ben de bunun vicdan azabını yaşadım çünkü erginliğe ulaştıkça aslında onların kaygılarını daha iyi anlayıp onların penceresinden bakabiliyorsunuz, işte bu noktada kendi hatalarınız da ayna gibi parlıyor gözünüze. Sonra öğretmen oldum tam ergenlerle çalışıyorum ve şunu çok net ve kesin şekilde ifade edebilirim. Eğer ki sallabaş,özgüvensiz,silik sönük değil ise her ergen aile ile çatışma yaşar.Bunun dozunu ayarlayan ergen değil ailedir.Aile ne kadar onun zıttına gider tatmin etmeyen yasaklar koyarsa o ölçüde tepki ile karşılaşır.Aile ne kadar bilinçli ne kadar bilgili ise kriz anlarını o derece iyi yönetir ve ergeni öfkelendirmez .Tabi her aile bir sene önce sözlerinden çıkmayan yavrularının bir sene sonra içinden çıkan şeytanı,kendilerine çemkirmesini kabullenemez ; bastırmaya çalıştıkça da daha büyük sorunlar yaşar çocuk gitgide aileden uzaklaşır.merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Allah'ımmmmmmerhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Ben 26 yaşındayım annem beni 35 yaşında doğurmuş . Babamla ikisi yaşıt. Bende anaokuluna giderken arkadaşlarımın annelerinin anneme abla demesinden durumu çakmaya baslamistim .benimde annem ve babam geri kafalı değil modern ve anlayışlı. 20 yasinda insanlar ne kadar eğitimli olursa olsun hayata karşı deneyimsizlikten cahil oluyor .buyuzden olgun akıllı hayat tecrübesi olan ebeveynlere büyümenin heyet iyi olduğunu düşünüyorum ,merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Ben de aynı sorunları yaşadım. Annem beni dogurdugunda 32 babam 36 yaşındaymış. Size göre az tabi hatta bu devirde normal bile ama genel arkadaş çevremde gördüğüm kadarıyla ve o zamanlar için çok fazlaydı . Eskiden farkında değildim çok sonra annem kanser olunca ölüm korkusuyla fark ettim. Annemi kaybettim. Hep babamı da kaybetme korkusu yaşadım. Evlenirsem bir ailem olursa geçer diye düşündüm bu his ama geçmiyor çünkü içime işlemiş. Şimdi belki utanıyor onlara öfke duyuyor arkadaşlarına söylemeye utanıyor olabilirsin. Ama yaşın olgunlaştıkca bu durumun onların da elinde olmadığını fark edeceksin. Onlar da böyle olsun istemezdi. Her şeyi kontrol edemezsin. Sosyalles kardeşlerin yoksa bol bol arkadaş edin akrabaların iyilerse onlarla yakinlas. Bu düşünceleri kafandan çıkarmaya çalış. Evet bir gün onları kaybedeceksin ama bu 20 yaşında anne baba olmuş ebeveynlerin çocukları için de geçerlimerhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
43 yaşında anne olmuş biri olarak ben de aynı, duyguyla okudum.40+ yas annesi olacagim Insallah, cocugum sizin gibi dusunurse uzulurum
Yaşla ne alakası var nenem 90 küsür yaşında babam 51 yaşında vefat etti.biliyorum ama aklıma geldiği an kendimi durduramıyorum düşünmekten keşke bunu başarabilsem
Neden bu kadar dert ediyorsun ki kendine , ben de 34 yaşımda doğurdum :) ileride çocuğum böyle kaygıları yaşarsa üzülürüm ... ailenize sahip çıkın üzmeyin, kendinizi de ailenizide , annem' de yaş farkımız var genç yaşta evlensede sonrada dünyaya gelmişim ... tek üzüldüğüm enerjılerının azalması ve sağlık sorunlarının başlaması asla annemden de babamdan da utanmadımmerhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?