Yaşlı ebeveyn sahibi olmak

Seni o kadar iyi anlıyorum ki, annem 39 yaşında doğurmuş beni. Babamla aralarında 6 yaş vardı. annem büyük babamdan. ilkokula kadar gücü yettiğince ilgilendi tabi ki benimle ama babamla daha çok etkinliğimiz olurdu. Tek çocuğum bu arada. herşeyi babam öğretti kardeşi yok başının çaresine bakabilsin diye. ilkokuldan sonra deyim yerindeyse ipimi bıraktı annem . orta lise üniv. hep yalnızdım. her işimi kendim gördüm. üniv. kazandım arkadaşlarımın anneleri çorabına kadar alışverişini yapıp çanta çanta bavulla gönderdiler çocuklarını. Benim annem hiç bir şeyime karışmadı yaşı ilerlediği için gücü yetemedi. içinde 2 parça kıyafetle tek çanta gittim üniversiteyi kazandığım şehre. halam ilgilenirdi hep o konularda benimle . aynı yaşta oğlu var. aynı yıl aynı şehri kazanınca yine halam ilgilendi ihtiyaclarımın çoğuyla. Ben Üniversitedeyken babam felç geçirdi yatalak oldu. . 65 inden sonra annem baktı babama mecbur kalınca Allah gücünü veriyor demekki. O arada atandım evlendim düğündü nişandı halalarım kuzenlerim yardımcı oldu hep yine.
Ben hep çocuk yapmayacağım derdim hele annemin yaşında asla derdim. büyük konuşmuşum demek ki evlendim eşimle aramda 6 yaş var ben büyüğüm annem gibi. şuan 38 yaşındayım hala kararsizim ama olursa annemin yaşında anne olacağım hayat gerçekten çok garip. Babamı 2 yıl önce kaybettik. Annem 77 yaşında şuan Allah uzun ömür versin . annemi erken kaybedeceğimi düşünürken babam daha önce vefat etti.
Ben de ne çok biriktirmişim🤗 bu postu bekler gibi. uzun oldu biraz ama yaşa bakmıyor yani bu korkular.
 
Annemle aramda 18 yaş var.ben de diyorum keşke azcik daha olgun olsaydı:) herkes kendisinde olmayanı istiyor.... Halbuki yasin ne önemi var. Hayatta olsunlar, sağlıklı olsunlar. Daha ne
 
Benim anne babamla aramda 20 yaş var
Zaten ayrıldılar , ayrılmış anne baba çocuğuyum.
Bizimkiler de çok genç evlenmişler
Pek çok konuda tecrübesiz oldukları için hep başkaları tarafından yönetilmiştir.
Evliliklerini bile başkaları yaşamış düşünün.
Anne baba değil de iki ergen sanki
Yaş falan hikaye insanın kendini tanıdığı yaşta evlenip anne baba olması taraftarıyım.
Bu da min 30 bence
Benim de çocuğum olsa aramda en az 35 yaş olacak bu gidişle
Günümüzde gayet doğal ayrılacak
Yersiz kompleks yapmışsınız.
 
Çocukluk ve ilk gençlik yıllarımda hep annem babam bir gün ölecek diye düşünürdüm ve kahrolurdum. Kabuslar görürdüm, bir yere gitseler kafayı yerdim falan. Abime hep derdim ki anneme babama bir şey olsa naparız mahvoloruz , o da derdi ki korkma len ben varım bakarım sana. Ben 20 yaşındayken asla düşünmediğim ,daha önce aklıma bile gelmeyen bir şey oldu ve abim vefat etti. O günden beri korkmuyorum. Evet onlar ailemiz ama bir gün bizi bırakıp gidecekler. Bizde kendi çocuklarımızı bırakıp gideceğiz. Allah sıralı ölüm versin, kimseye evlat acısı yaşatmasın yeter.
Başınız sağolsun neden vefat etti...Rabbim başka acı göstermesin.
Konu sahibi annenle arandaki yaş normal..babanla fazla ki benimde babamla aramda 43 yaş var. 37 yaşındayım babam 80. Evet yaşlı ve bakıma muhtaç ama kaderin önüne geçilmiyor...arkadaşımın babası 60 olmadan vefat etti. Yaşamadan bilemezsin. Ben ikinci evladımı yeni kucagima aldım ilerde senin gbin dusunurse çok üzülürum..çünkü önemli olan iyi anne baba olabilmek..sen zannediyor musun ki çocuk yaşta anne baba olanlar kıymet bilsin..annem ilk evliliğini 15 yaşında yapmış bebeğim ağlarken sokakta oynuyordum öyle geliyordum diyor düşün...çocuğun çocuğu olması çok kötü birsey
 
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi gec
 
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
O kafa rahatlamyor
Ben de yaşlı ebeveynlere sahip olan biri olarak eskiden bu korkulari yaşardım.
Sonra evlendim hayatımın merkezi eşim oldu onu kaybetcem diye hergun yuregim ağzımda.

Bikac aya anne oluyorum ... Bu korkular evladima yonelecek bu sefer.

Bitmez yani bu çile ☺️
 
Kimin ne zaman ölecegini ancak Allah bilir. Yasi buyuk olan degil zamani gelen ölür. Allah anne ve babaniza uzun omurler versin, sagliklari yerindeyse de korkma, dua et :)
 
Minnosum oğlumu 37 kızımı 38 yaşında doğurdum, eşim oğlumu doğurduğumda 40 kızımı doğurduğum 41 yaşındaydı.

İnan ki ve iyi ki 20 li yaşlarımda doğurmadım.
Hele evlenmeden önce ki 2 sene öyle güzel ve hızlı yaşadım ki…

Önümde arkamda yaşanmamış içimde kalan evlatlarım bana ayak bağı ya da yük olduğu hiç bir şey yok.

Çocuktan anlamak cok önemli yaştan ziyade özgür bırakmak, yaşının getirdiklerini yaşamak, anlayabilmek, iletişim kurmak önemli.

Benim annemle aramda çok yaş farkı yok da ne kesinlikle anlaşamıyoruz…

Halamın kızı doğum yaptı kansermiş gebelikle birlikte o kadar ilerlemişti ki 23 yaşında dev hücreli kemik kanserinden öldü.

Bir arkadaşımın annesi genç yaşta intihar etti.

Bir arkadaşımın annesi genç yaşta öldü.

Babana dede diyen arkadaşlarının acaba yüzde kaçı sizin babanızın size verdiği değeri verdi acaba.
Olaya iyi yönleri ile de bak.

Anne ve babanın kalbini bu konu için kırma.
 
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
merhaba
seni ben anlarım
ben doğduğumda annem 29 (bu normal)
babam ise 48 yaşındaymış.

kardeşim doğduğunda annem 34 babam 53
kardeşim seni daha bile iyi anlar.

çok zor oldu özellikle babamla. kuşak farkı çünkü...
bizimkilerin de ikinci evliliği idi ve aşk evliliği değil.

babam ben 2 yaşındayken emekli oldu. sonra tek işi gücü biz olduk, babamla şöyle bir kafa dengi olup eğlenemedik. hep deneyimlerini aktarma, akıl verme (ben yaşadım ben bilirim modu) gibi durumlar yaşandı.
ben lisedeyken babam kalp rahatsızlığı yaşadı. sonrasında anjiyolar, tedaviler, kalp ameliyatı... daha sonra başka ameliyatlar... geçen yıl safra kesesi alındı bu sene pankreası iltihaplandı gibi... annem nispeten genç olmasına rağmen 6 sene önce rahmetli oldu. e babam da 80 yaşında. başka şehirde yaşıyordu alıp onu benim yaşadığım şehre getirdim. yani böyle hastalık süreçleri de yaş dolayısıyla fazla oluyor ve çocuklar hep ailelerinin hayatının bu aşamasını görüyorlar.
ben babam gençken nasıl biriydi bilmiyorum mesela.
zor yani...
 
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Merhaba kader arkadaşım :D Benim anneminde ikinci evliliği ve aralarında 20 yaş fark var. Ben çok büyük yaş farkına karşıyım çünkü genel olarak gördüğüm durum şu aralarında kuşak çatışması oluyor tabi evlenmeden canım cicim aylarında birde dediğiniz gibi aralarında aşkta yok ama işte evlenme isteğiyle birbirlerinin düşünce ve yaşayış biçimlerini sorun etmiyorlar sözde. Ama evlenince işler değişiyor biri milattan önce kalma biri yeşilçam devrinde :D Aralarında sıkıntı beni de etkiliyordu tabi sürekli kavga, tartışma bunalmıştım. Birde erkeğin yaşlı olması daha kıskanç olmasına sebep oluyor. Ben artık dede baba olayını da geçmiştim aralarında boy farkı da var annem uzun babam kısaydı :D Allah var bizden sağlıklıydı beslenme şekli ömrüne ömür katıyordu. Ama gün geçtikçe yaş ilerledikçe sadece anneme değil bana da sıkıntı doğurmaya başladı. Ayrıldılar şimdi. Ama anneme bakıyorum da babamdan daha yaşlı görünüyordu psikolojik olarak yıpranmıştı. Ölüm düşüncesini ne kadar düşünürseniz kendinizi o kadar erken bunalıma sokarsınız. Kimin ne zaman ölüp yaşayacağını bilemezsin. Babam üç kez kalp krizi iki kez beyin kanaması geçen ayda trafik kazası geçirdi araba 3 kez takla atmış arabanın resmini atmış bize ezilmiş resmen. Adam zımba gibi :D o yüzden hiç düşünmeyin. Muhtemelen siz üniversite dönemindesiniz ben o yaşta üniversitedeydim gezin okuyun eğlenin şimdiden yıpratmayın kendinizi
 
Back
X