4 aydır düzene koyamadık bu işi.
Uykum çok kıymetlidir benim. Zaten sabah 6'da kalktığım için gece temiz bir uyku isterim. Bir de uyandırılınca çok fena sinirlenirim, uykulu halim çok kötüdür.
Hem çarşaf kavgası hem yer kavgasından fenalık geldi.
Ben zaten minyon bir insanım, eşim de zayıf.Çok rahat sığıyoruz ama inat gibi nevresimi alıp kafasından itibaren kundak yaparak uyur, bir tek yüzü açıkta.Kefene sarılmış gibi yani (tövbe tövbe) Bir de çapraz yatar. O da yetmez 2-3 yastıkla yatar, birine sarılır, birini de diğer tarafına yatırır.
Gece ya üşüyerek ya da bir köşeye sinmiş şekilde uyanırım, bilerek gürültü yaparım ki uyansın da toparlansın diye.
Ama artık her gece sinirlerim daha da geriliyor galiba. Bazen yastığı alıp atıyorum, bazen de ayaklarını bacaklarını itekliyorum kenara kay diye. Korkarım sonunda tekmelere gidecek bu iş. Dün gece gece kavga ettik yine. Bana dediği "sen de tuvalete kalkıyorsun, of poff yapıyorsun ben uyanıyorum, bir şey diyor muyum" oldu.
Yahu haksız mıyım anlamadım ki? Bir çok çiftte vardır bu durumlar eminim de nasıl aştınız? Çift nevresim falan mı yapsam, ama yine kendininkini bir kenara atar benimkini alır biliyorum