Olmadı hiç. Normal, sıradan herkesin yaşayacağı şeyler. Hatta son zamanlar da herşey çok fazla yolun da. Sanırım bu kitap okumak, TV izlemek gibi bir bağımlılık. Bazı insanlar yaşamak için yer, ben yemek için yaşıyorum diyorum.
Kız bu ne? Sen ye devam et
En çok korkumda o zayıflıktan şikayetçiyim korkumdan doktora gitmiyorum kilo almak için birşey yaparsam bu seferde önüne geçemem tıka basa yiyorum bir saat sonra gözüm mutfakta acaba ne yesem diye eşim bile diyor yakında bizi yicen diye bazen şakayı abartıp iflahım kurudu çalışa çalışa doyuramadım seni dye bende diyorum bişey yesem halimden belli olur zayıflıktan dökülüyorum nerem yemek yiyo diye geçinip gidiyoz
Öylemi diyorsun ya, ben biraz evhamlı bir insanım. İnsanların bu konu da sürekli bilir kişi gibi yorum yapması bana dert oldu
aynı kılo aynı boydaymısız sızle :)Merhaba bayanlar ;
Evet!. Çok yiyorum ve hiç doymuyorum. İnanılmaz aç hissediyorum kendimi. Mutluyken, üzgünken hep yiyorum. İştahımın kapalı olduğu tek bir anım bile yok. Takıntım kilo değil. O kadar yememe rağmen 173 boy, 60 kilodayım. Boyuma göre kilomun normal olduğunu düşünüyorum ama bir 58 olsam fena olmaz diyorum.
Gelelim konuma etrafımdaki insanlar bu konudan çok müzdarip, özellikle iş arkadaşlarım ilerde bu yeme bozukluğumun başıma dert olacağını ve bir süre sonra kilo alacağımı, sağlığımın bozulacağına inanıyor. O kadar çok bu durumu söylüyorlar ki evhamlanıp ay da bir rutin kan testi yaptırıyorum. Tartıdan hiç inimiyorumhiçbir şey çıkmıyor sonuçlarımda.
Sağlık çalışanıyım yeme düzenim iş hayatım da bozuldu, nöbet usulü çalıştığım için gece uyanık kalma adı altında elime ne geçerse çantama koyar, aralarda sürekli ağzıma birşeyler tıkıştırırdım. İş hayatıma ilk başladığım da 54 kiloydum, 2 doğum yaptım 60 oldum.
Tatlı krizlerim vardır mesela, hiç affetmem. Artık tatlıyı kararın da yiyeceğim dediğim vakitler de bile en fazla 1 gün dayanabiliyorum. Sevdiğim bir yemeği tabak tabak yerim (hoş sevmediğim yok gibi). Ayrıca spor da yapıyorum. Spor hocam mola dediği vakit götürdüğüm çikolatalara saldırıyorum, spor hocamın manalı bakışlarının altın da iki tane çikolatayı anın da yiyorum.
İştahımı açıyorsun, senin yüzünden kilo alıyorum diyen arkadaşlarımı hiç saymıyorum. Eşim desen o da ayrı bi sıkıntı oldu, ona da bulaştı bu durum. Akşam yemeği, tatlı, çayın yanına kek, kolanın yanına çekirdek, kahvenin yanına lokum, meyve olarak günü kapatıyoruz. Şu sıralar kafama haylice takılıyor, iler de bi sıkıntı olur mu acaba? Yeme düzeni bu şekilde olup şeker, tansiyon, kolesterol gibi sağlık sorunları yaşayan oldu mu? Ya da kilo olarak geri döner mi bana? İştahımı nasıl kesebilirim ya da?
Siz doktorunuz ne diyorsa onu yapın, başkalarına bakmayın.
aldıgınız enerjı yaktıgınızdan azmıs demek kı ya da yaktıgınız daha fazla ıste aynı sey :)Her türlü testleri yaptırdım sıkıntı yok. Hareketli bir hayatım var ve spor yapıyorum. Biraz da genetik sanırım
Aynen ben 45 kiloydum bı ara şuan 60 kiloyum kendimi durduramiyorum.ben de nobetli çalışıyorum izin gunlermde evde az yiyim diyorum nöbette ne bulursam yiyorum arkadaşlar şok oluyor . Elim ayağım tutmuyor güçten düşüyorum bazen.ama keyfen yiyorum bir tabak beni asla kesmiyor . Off yarama tuz bastın .en son kan tahlillermde açlık sekerim yüksek çıktı .illaki vücut bir yerden alarm vermeye başlıyor .Merhaba bayanlar ;
Evet!. Çok yiyorum ve hiç doymuyorum. İnanılmaz aç hissediyorum kendimi. Mutluyken, üzgünken hep yiyorum. İştahımın kapalı olduğu tek bir anım bile yok. Takıntım kilo değil. O kadar yememe rağmen 173 boy, 60 kilodayım. Boyuma göre kilomun normal olduğunu düşünüyorum ama bir 58 olsam fena olmaz diyorum.
Gelelim konuma etrafımdaki insanlar bu konudan çok müzdarip, özellikle iş arkadaşlarım ilerde bu yeme bozukluğumun başıma dert olacağını ve bir süre sonra kilo alacağımı, sağlığımın bozulacağına inanıyor. O kadar çok bu durumu söylüyorlar ki evhamlanıp ay da bir rutin kan testi yaptırıyorum. Tartıdan hiç inimiyorum
Sağlık çalışanıyım yeme düzenim iş hayatım da bozuldu, nöbet usulü çalıştığım için gece uyanık kalma adı altında elime ne geçerse çantama koyar, aralarda sürekli ağzıma birşeyler tıkıştırırdım. İş hayatıma ilk başladığım da 54 kiloydum, 2 doğum yaptım 60 oldum.
Tatlı krizlerim vardır mesela, hiç affetmem. Artık tatlıyı kararın da yiyeceğim dediğim vakitler de bile en fazla 1 gün dayanabiliyorum. Sevdiğim bir yemeği tabak tabak yerim (hoş sevmediğim yok gibi). Ayrıca spor da yapıyorum. Spor hocam mola dediği vakit götürdüğüm çikolatalara saldırıyorum, spor hocamın manalı bakışlarının altın da iki tane çikolatayı anın da yiyorum.
İştahımı açıyorsun, senin yüzünden kilo alıyorum diyen arkadaşlarımı hiç saymıyorum. Eşim desen o da ayrı bi sıkıntı oldu, ona da bulaştı bu durum. Akşam yemeği, tatlı, çayın yanına kek, kolanın yanına çekirdek, kahvenin yanına lokum, meyve olarak günü kapatıyoruz. Şu sıralar kafama haylice takılıyor, iler de bi sıkıntı olur mu acaba? Yeme düzeni bu şekilde olup şeker, tansiyon, kolesterol gibi sağlık sorunları yaşayan oldu mu? Ya da kilo olarak geri döner mi bana? İştahımı nasıl kesebilirim ya da?
Kendine manken gibi benzetmesi de bi hos sadexe boy ile kilo ile manden olunmuyor malumKahvaltıyla mı? Kan şekerim düşerdi şimdiye kadar hastanelik olmuştum. Bizim ki biraz genetik, halalarıma çekmişim ben, manken gibi hatunlar
Kendimden değil halalarımdan bahsettim yanlız. Okuduğunuzu doğru anlamanızı tavsiye ederm
