anlattıklarınızdan anksiyete, kaygı bozukluğunuz olabileceğini düşündüm. yaklaşık bir sene önce bu ruh haline girmiştim, hala da ara ara girerim. hatta o zamanlarda bir elin parmağını geçmeyecek kadar sıkıntım olmasına rağmen aynı sizin gibi "saçmalama ne derdin var ki" diye kendime telkinler veririm. bu tamamen bir ruh hali. insan bir şeyler hep aynı düzeyde ilerlediğinde bunu da problem olarak görebilir, çok normal. tabii illa pandemi de bunda az buçuk rol sahibidir. ama evet hiçbir şey için geç değil, her şeyde sizin elinizde. böyle yaşadığımda hep kendime farklı farklı uğraşlar bulmaya çalışırım. tabi gönül ister bu rutini değiştirip kalkıp gezilecek yerleri tek tek gezmek..
punch mı yapmadım, kalimba mı çalmadım, boyama mı yapmadım.. şimdi de kkdeyim. üstelik gece uykum da 0. elbet geçecek bütün bunlar da. biraz sıkılacağuz