- 14 Eylül 2018
- 57
- 27
- 3
Dünkü konumu hatırlayanlar olabilir belki. 6 aydır hoşlandığım bir çocuk hakkında son durumumuzu yazacağım.
Kısaca çocuğu ve ailesini anlatayım. Annesi babası ayrı. Annesi Almanyada yaşıyor ve 2. evliliğini yapmış. Babasıda Türkiyede, evli değil. Çocuk da 11 yaşından beri babasıyla kalıyor.
Önceki konumdan gelen tavsiyeler ile bir süre çocuğa fazla yaklaşmayacaktım. Bu öğlen çok fazla rica etti evine gelmemi istedi. Normalde uzaklaşcaktım bir süre gitmeyecektim ama dayanamadım yine gittim.
Öncelikle bana benden neden kaçıyorsun, istemeden yanlış bir şey yapıp seni kırdım mı dedi.
O anda senden hoşlanıyorum, neden anlamıyorsun diye bağırmak geçti içimden ama tuttum kendimi. Sorusuna cevap vermedim.
Bir süre karşılıklı sustuktan sonra seni çok seviyorum dedi. Evet bunu söylemek için çok geç oldu ama ben bugüne kadar kalbimi susturduysam senin için susturdum dedi. Neden susturdun dedim.
Açık konuşacağım dedi. Ben daha 11 yaşında daha hiçbir şeyi bilmezken, Geceleri annemin bağırışları, babamın kapıyı vurup çıkmalarıyla uyandım dedi. Çocuk da olsam bazı şeyleri anlayabiliyordum. Birbirlerine gülmüyorlardı bir şeyler ters gidiyordu dedi. Ayrıldılar. Bir gün babam yanıma gelip artık senin annen de baban da benim dedi. Annem nerede dedim. Annen çok uzakta dedi. Ben her kapının çalışında koşarak kapıya gidip annem mi geldi diye heyecanla açardım dedi. 13 sene ben annemi sadece yaz tatillerinde 2 hafta gördüm dedi.
Çok iyi hatırlıyorum, 14 yaşındayım seneye liseye başlayacağım heyecanlıyım. Teyzemle annemi görmek için Almanyaya gittik. O günün akşamı havalimanından bizi üvey babam aldı dedi. Ben taksici falan sanmıştım da meğersem eve girdiğini de görünce üvey babammış dedi. Ergenliğin verdiği hissiyat ile ben 3 yıl anneme kızdım başka bir adamla evlendiği için. Biraz büyüdüm, üniversiteye geçip kafamı topladığımda ona da hak verdim. Anne sonuçta ne kadar/nereye kadar kızacaksın ki? Şu an 24 yaşındayım 9 ay önce ''benimle evlililik hayalleri'' kuran kız 2 yıllık ilişkiyi tek sözle bitirdi dedi. Onunla birlikte olduğunu falan da söyledi. Sana karşı dürüstüm senden bir şey gizlemiyorum dedi. 1 hafta ağladım sonra ona da eyvallah dedim dedi. Yine düşmedim dedi.
O kızı unutabildin mi dedim.
2 yıllık ilişki çat diye bittikten sonra tabii ki hemen unutamadım dedi. Ben sırf sorun yaşamayalım diye okulda bile onu görünce yolumu değiştirdim dedi. Rahatsız etmedim, aramadım, düşmedim peşine dedi. Benim için nefes alan bir varlıktan öte değil artık dedi.
Bunları sana kendimi acındırmak için veya duygu sömürüsü yapmak için anlatmıyorum dedi. Bana geçirdiğimiz süre boyunca çok iyi geldin, seninle ilişkiye başlayıp seni de bu dertlerin içine sokmak istemedim dedi. Ben zaten yeterince boğuluyorum sen de boğulma istedim dedi.
Geçen Almanya'ya gittim. Annem 18'den sonra sürekli bana gel burada oku, birlikte yaşayalım deyip durdu. Geçen gittiğimde de çalıştığı yerdeki birkaç kızın fotoğrafını gösterdi. Gel yanıma oturacağın ev, altına araba vereyim dedi. Salak babanla nereye kadar yaşayacaksın dedi.
(Hafiften yaş akmaya başladı bende)
Babama hakaret ettiği için kızdım. Ben böyle bir hayat istemiyorum dedim. Çıktım evden sakin bir yer bulup oturdum. Düşündüm. Sırf benim psikolojim için babam evlenmedi. 13 yıl hem bana annelik hem de babalık yaptı. Şimdi ben onu bırakıp da rahat bir hayata koşamam dedi. Şimdi beni görmeye bile gelmeyen kadın yanıma gel diye beni çekiştiriyor dedi. 2 gün sonra da ilk uçakla Türkiye'ye döndüm. Uzun süre görüşmememiz, benden kaçman iyice beni yıktı. Bu zamanlarda beni rahatlatan tek şey senin yanımdaki varlığındı dedi.
Benim ne olacağım belli değil dedi. Ailen burada, işin burada, düzenin burada. ilişki yaşayıp bir gün sana ben komple yurt dışına gidiyorum, kendine iyi bak demek istemiyorum dedi. Sana da gel diyemiyorum çünkü dediğim gibi her şeyin burada ve ailenin tepkisi ne olur bilmiyorum dedi.
Benim sana kalbim sonuna kadar açık. Eğer beni bu şekilde kabul edebiliyorsan senin için her şeyi yapmaya hazırım dedi. Bir şey dicekken sözümü kesti. Bugün cevap beklemiyorum senden dedi. 3 gün 5 gün 1 hafta 1 ay sorun değil beklerim dedi. Bu kararı benim için değil, kendin için ver dedi.
Güzelsin, alımlısın, anlayışlısın, sevimlisin, eğlencelisin. Dışarıda milyonlarca erkek var dedi. Ben bu kadar ağır şeyler kaldıramam dersen saygıyla karşılarım. Bir daha aramam, bir daha görmem seni dedi.
Ben seni seviyorum dedim. Sarıldı bana. 5 dakika falan konuşmadık. Elimden tutup dışarı çıkardı. İyi düşün, benim için kendini üzme lütfen deyip beni evime bıraktı. İçim tutuldu konuşamadım. Konuşmak istemedim.
Dışarıdan o kadar pozitif bir çocuk ki kalbinde neler varmış hiç bilmiyordum. 1 saattir evde ağlıyorum... Bana bir akıl verin lütfen...
Kısaca çocuğu ve ailesini anlatayım. Annesi babası ayrı. Annesi Almanyada yaşıyor ve 2. evliliğini yapmış. Babasıda Türkiyede, evli değil. Çocuk da 11 yaşından beri babasıyla kalıyor.
Önceki konumdan gelen tavsiyeler ile bir süre çocuğa fazla yaklaşmayacaktım. Bu öğlen çok fazla rica etti evine gelmemi istedi. Normalde uzaklaşcaktım bir süre gitmeyecektim ama dayanamadım yine gittim.
Öncelikle bana benden neden kaçıyorsun, istemeden yanlış bir şey yapıp seni kırdım mı dedi.
O anda senden hoşlanıyorum, neden anlamıyorsun diye bağırmak geçti içimden ama tuttum kendimi. Sorusuna cevap vermedim.
Bir süre karşılıklı sustuktan sonra seni çok seviyorum dedi. Evet bunu söylemek için çok geç oldu ama ben bugüne kadar kalbimi susturduysam senin için susturdum dedi. Neden susturdun dedim.
Açık konuşacağım dedi. Ben daha 11 yaşında daha hiçbir şeyi bilmezken, Geceleri annemin bağırışları, babamın kapıyı vurup çıkmalarıyla uyandım dedi. Çocuk da olsam bazı şeyleri anlayabiliyordum. Birbirlerine gülmüyorlardı bir şeyler ters gidiyordu dedi. Ayrıldılar. Bir gün babam yanıma gelip artık senin annen de baban da benim dedi. Annem nerede dedim. Annen çok uzakta dedi. Ben her kapının çalışında koşarak kapıya gidip annem mi geldi diye heyecanla açardım dedi. 13 sene ben annemi sadece yaz tatillerinde 2 hafta gördüm dedi.
Çok iyi hatırlıyorum, 14 yaşındayım seneye liseye başlayacağım heyecanlıyım. Teyzemle annemi görmek için Almanyaya gittik. O günün akşamı havalimanından bizi üvey babam aldı dedi. Ben taksici falan sanmıştım da meğersem eve girdiğini de görünce üvey babammış dedi. Ergenliğin verdiği hissiyat ile ben 3 yıl anneme kızdım başka bir adamla evlendiği için. Biraz büyüdüm, üniversiteye geçip kafamı topladığımda ona da hak verdim. Anne sonuçta ne kadar/nereye kadar kızacaksın ki? Şu an 24 yaşındayım 9 ay önce ''benimle evlililik hayalleri'' kuran kız 2 yıllık ilişkiyi tek sözle bitirdi dedi. Onunla birlikte olduğunu falan da söyledi. Sana karşı dürüstüm senden bir şey gizlemiyorum dedi. 1 hafta ağladım sonra ona da eyvallah dedim dedi. Yine düşmedim dedi.
O kızı unutabildin mi dedim.
2 yıllık ilişki çat diye bittikten sonra tabii ki hemen unutamadım dedi. Ben sırf sorun yaşamayalım diye okulda bile onu görünce yolumu değiştirdim dedi. Rahatsız etmedim, aramadım, düşmedim peşine dedi. Benim için nefes alan bir varlıktan öte değil artık dedi.
Bunları sana kendimi acındırmak için veya duygu sömürüsü yapmak için anlatmıyorum dedi. Bana geçirdiğimiz süre boyunca çok iyi geldin, seninle ilişkiye başlayıp seni de bu dertlerin içine sokmak istemedim dedi. Ben zaten yeterince boğuluyorum sen de boğulma istedim dedi.
Geçen Almanya'ya gittim. Annem 18'den sonra sürekli bana gel burada oku, birlikte yaşayalım deyip durdu. Geçen gittiğimde de çalıştığı yerdeki birkaç kızın fotoğrafını gösterdi. Gel yanıma oturacağın ev, altına araba vereyim dedi. Salak babanla nereye kadar yaşayacaksın dedi.
(Hafiften yaş akmaya başladı bende)
Babama hakaret ettiği için kızdım. Ben böyle bir hayat istemiyorum dedim. Çıktım evden sakin bir yer bulup oturdum. Düşündüm. Sırf benim psikolojim için babam evlenmedi. 13 yıl hem bana annelik hem de babalık yaptı. Şimdi ben onu bırakıp da rahat bir hayata koşamam dedi. Şimdi beni görmeye bile gelmeyen kadın yanıma gel diye beni çekiştiriyor dedi. 2 gün sonra da ilk uçakla Türkiye'ye döndüm. Uzun süre görüşmememiz, benden kaçman iyice beni yıktı. Bu zamanlarda beni rahatlatan tek şey senin yanımdaki varlığındı dedi.
Benim ne olacağım belli değil dedi. Ailen burada, işin burada, düzenin burada. ilişki yaşayıp bir gün sana ben komple yurt dışına gidiyorum, kendine iyi bak demek istemiyorum dedi. Sana da gel diyemiyorum çünkü dediğim gibi her şeyin burada ve ailenin tepkisi ne olur bilmiyorum dedi.
Benim sana kalbim sonuna kadar açık. Eğer beni bu şekilde kabul edebiliyorsan senin için her şeyi yapmaya hazırım dedi. Bir şey dicekken sözümü kesti. Bugün cevap beklemiyorum senden dedi. 3 gün 5 gün 1 hafta 1 ay sorun değil beklerim dedi. Bu kararı benim için değil, kendin için ver dedi.
Güzelsin, alımlısın, anlayışlısın, sevimlisin, eğlencelisin. Dışarıda milyonlarca erkek var dedi. Ben bu kadar ağır şeyler kaldıramam dersen saygıyla karşılarım. Bir daha aramam, bir daha görmem seni dedi.
Ben seni seviyorum dedim. Sarıldı bana. 5 dakika falan konuşmadık. Elimden tutup dışarı çıkardı. İyi düşün, benim için kendini üzme lütfen deyip beni evime bıraktı. İçim tutuldu konuşamadım. Konuşmak istemedim.
Dışarıdan o kadar pozitif bir çocuk ki kalbinde neler varmış hiç bilmiyordum. 1 saattir evde ağlıyorum... Bana bir akıl verin lütfen...
((
