Aramızda artık olmayan, olamayacak olan arkadaşıma....
Onu andık, aklıma geldi bir kez daha paylaşmak istedim
BEŞİ BİR YERDE İDİK
Toplanırdık beş arkadaş. Beşi bir yerde derdik birbirimize. Çocuklar okula biz birbirimize. Bazen öylesine kağıt oynardık, bazen yaptığımız el işlerimizi gösterirdik ..Yenileri birbirimize öğretirdik.
Yediklerimizle kalırdık, aman bir ikram bir ikram. Sanki restorana gitmişiz de, hangisinden başlasak diye sıraya girerdik ...Dolmalar, börekler, Rus salataları, turşu çeşitleri, kekler, pastalar erken toplanır dağılana kadar yerdik...
Nedense en önemli konu kilo almak..”Spor yapalım..Artık Pazartesi günü rejime başlayalım, sigarayı azaltalım..Haftaya toplantı sırası kimde ise peynir, kraker yiyelim” Sözler verilir.
Her hafta aynı konu ama aynı yiyecekler. Hatta yeni öğrenilen bir yiyecek ilâve edilirdi
“Aşk olsun hani yapmayacaktık” desek haftaya yapmayız denirdi..Sonraki haftalar itiraf ediyoruz ki birbirimize..Ya kraker peynir çıkarırsa diye karnımızı doyurup gittiğimize, yarılıyoruz gülmekten
Çocuklarımız büyürken bizde büyüyorduk.
Sinema günlerimiz vardı...Aynı kitabı okur, bitirince konu hakkında tartışırdık
Tartışmadığımız tek şey din, siyaset, renk, ırk..Beşimiz farklı idik ama kimse kimsenin fikirleri içinde farklı duruş sergilemezdi. Okuduğumuz kitaplarda farklı görüş var ise, tartışıp tartışmayacağımıza karar verirdik. Çocuklarımızda o güzel birlik içinde büyüdüler
Ama içimizde biri vardı ki BEŞİNCİMİZ ilk günler hepimizi üzdü. Hem bizimle olmak için can atardı, hem de kötü tohumlar serpiştirirdi. Ama o tohumlar hiç tutmadı..
Yeşilimin duygularıa.s.