Yetemiyorum.

Romantik

-4
Kayıtlı Üye
1 Ekim 2010
662
82
323
Merhabalar;
Yatılı bir okulda öğretmenim; artık çok yoruldum. Benim çocukların büyük kısmı parçalanmış ailelerden gelme, aile sevgisi yok zaten hafta içinde "aile" denen bir kavramdan habersizler. Onlara baktığımda çok şey görüyor hissediyorum; ancak "Ya benim evladım olaydı..." deyince içim burkuluyor.

Önceki yıllarda çok sık nöbet tutar, onlarla birebir ilgilenmeye çalışırdım; ancak bu sene... Bu sene çok yoruldum. Eskisi kadar nöbet almıyorum. Orada ben onlara sarılmadan uyumayan çocuklar vardı. Biliyorum, diğerleri bunu yapmıyor. Bu konuda zaten içim buruluyor.

Nöbet tutmaya çalışsam artık kendime yetemiyorum, özel hayatım pek hoş olmayan şeylerle tepetaklak oldu. Bunu işime yansıtmıyorum; ama önceki yıllardaki fazladan çabam büyük ölçüde azaldı.

Vicdanım rahat değil, ben yorgunum, benim çocuklar yalnız... Ne yapacağımı bilemiyorum.
 

Çok çok çok teşekkür ederim; bu bende bir takıntı halini aldı ve psikoloğa gittim. Ancak beni anladığını düşünmüyorum. Yetebilmeyi çok istiyorum. Bugüne kadar iyi-kötü yetiyorumdur diyordum, ama birine sarılırken diğerinin uzaktan bakışını gördüm. O an anladım yetemediğimi.

Acaba ilaç takviyesi ile kendimi zinde mi tutsam? Bu beni agresif yapar mı?
 

Hiç gerek yok.

Bu dünyada o kadar çok terkedilmiş, kimsesiz bırakılmış çocuk var ki. Tek başınıza hepsine yetemezsiniz. Siz hepsine belirli mesafede ama aynı sevgiyle yaklaşın. Hepsiyle ilgilenin ama birisi daha fazla olmasın. Hepsine kucak açın ama kabul edin ki anneleri olamazsınız. Bunu kabul edin ve yola bu şekilde devam edin.

Sizde insansınız. Lütfen sınırlarınızı zorlamayın.
 
Ah ahh güzel kalpli insan. Bazı Anneler bile çocuklarını bu kadar düşünmüyor. Kim bilir ne başarılı öğrenciler yatiştireceksiniz. Pes etmeyin sizin gibi eğitimcilere ihtiyacımız var çok.
 
Belki şu an hayatınızdaki tepetaklak olmuş olaylar yüzünden bu şekilde düşünüyosunuzdur. Ama sizin yaptıklarınız insanın içinden gelen bişey ve bu her insanda olmaz bende anaokulnda çalışıyodum hala ara ara giderim dediğinz gibi annesi yada babası olmayan çocukların başını bi ayrı okşuyorum ama o masum çocuklara sarılp okşayınca insan herşeyi unutuyo sizin gibi öğretmenleri olduğu için şanslılar ...
 

Olamam, olamam... Bazen ailelerini parçalayasım geliyor. Evini bırakıp giden anneler, eşini sokağa atan babalar, anneyi göstermeyen babaanne. Mesela burada ikilemmde kalıyorum. Acaba karışsam ailevi duruma müdahale etmiş olur muyum diye. ama çocuğun da en azında ana-babasıyla görüşmesi şart.

Ah ahh güzel kalpli insan. Bazı Anneler bile çocuklarını bu kadar düşünmüyor. Kim bilir ne başarılı öğrenciler yatiştireceksiniz. Pes etmeyin sizin gibi eğitimcilere ihtiyacımız var çok.

Sağolun, çok çok teşekkürler. Çoğu okuma-yazma konusunda bile sıkıntılı; ama inşallah en azından "insan" olurlar, onların çocukları bu tarz şeyler yaşamaz.
 
Bende bir öğretmen adayı olarak öncelikle sizi kutluyorum. Öğrencilerinizi bu kadar önemsemeniz ve idealist olmanız çok güzel. Çıkıp öğretmenlik çok kolay, yatarak para kazanıyorlar bilmem ne diye saçmalayan zihniyetler okusa keşke konunuzu. Öğretmenlik çok ama çok zor. O sorumluluk insanın boyunu aşıyordur eminim. Ki sizin durumunuz daha zor. Formasyon derslerimde öğretmenlerim ne olur idealist olmaya çalışmayın çok yıpranırsınız diyor. Haklılar idealist bir öğretmen çok yıpranıyor tıpkı sizin gibi. Ama bende idealist bir öğretmen olmak istiyorum, çünkü yıpransan da mesleğinin hakkını ancak o zaman verdiğine inanıyorum. Allah yardımcınız olsun ve sabır versin örtmenim :)
 
Özel hayatınızdaki sorunlardan dolayı yıpranmış olmalısınız.. ama o yavrulardan çocuklarım diye söz etmeniz, bu kadar ince düşünmeniz bile çok güzel :) ve kalbinizin güzelliğinin mükafatını elbet rabbim verir size özel hayatınızda da herşey düzelir inşallah.cani gönülden diliyorum bunu.Siz yine de çabalarınızı eksik etmeyin lütfen.. onların sizin gibi insanlara ihtiyacı var.Allah sizin gibi eğitimcilerden razı olsun.
 
Allah sizden razi olsun. Siz harika bir insansiniz..

Sizlerden razı olsun, moral buldum sayenizde.

Birgun o cocuklar birer is adami is kadini olup karsiniza cikacaklar...ve bu verdiginiz sevgiler hic silinmeyecek hafizalarindan.galiba su anki durumunuz tukenmislik sendromu dedikleri sey.taktir ediyorum sizi ogretmenim.Allah size guc versin.

Allah benim çocuklara sabır versin. Ağlattınız beni. İnanın mahcup oldum sözlerinizle, benim bir çocuğum, eşim,düzenim yok. Çocuk nasıl sevilir bilmiyorum, belki ondan yetemiyorum. Hani her dam melek de değilim kızıyorum bazen, bağırıyorum. Ama herhangi bir çocuk akşam annesiyle muhabbet ediyor, benimkilerin akşam muhabbet şansı yok. Kızayım mı seveyim mi? Ben sadece eğitecek miyim? Sevgi eksiği ne olacak?

Benden çocukların yüksek netler yapmasını bekliyorlar, benim çocukların derdi o değil. Açıkçası benim de derdim çok netten önce onların mutluluğu. Başımı yastığa koyunca muhasebe yapmaktan yoruldum.

Acaba doğrusu hangisi?
 

Çok teşekkür ederim. İnşallah Allah size de güç, kuvvet, sabır verir. Önünüze hiçbir engel çıkmadan mesleğinizi yaşarsınız. Ben şu an istifa edip inzivaya çekilmek istiyorum. :)


Allah cümlemizden razı olsun. Özel hayat rezalet. :) Rezalet ötesi hatta. Mümkün mertebe işimi etkiletmemeye çalışıyorum; ama akşam nöbet almamamın sebebi özel hayat. Bu zaman da kendime kızıyorum.
 
oyy oyyy oyyyy burnumun direğini sızlattınız ....

bir film seyretmiştim bir söz çok hoşuma gitmişti...belki tam olarak hatırlayamam ama

adam inancını kaybetmiş pedere: Tanrı nerde o halde diye soruyor
peder : Tanrı senin gibi iyi insanların kalbinde diyor

Allah kalpleri iyi merhametleri bol insanları yaratmasaydı halimiz ne olurdu .sizin gibi insanların artması dileğiyle
 
Kahramanlik sendromu diye bir şey duydunuz Mu?
Hero complex, kronik hale gelebilir sizinki gibi mesleğe sahip olanlarda.
Sınır cizemezseniz, size yaşama hakkı tanimazlar.
Yetmek diye bir şey yok, elinden geleni yapmak var.
 
Sizi çok iyi anlıyorum. Bende yatılı bölge okulunda öğretmenlik yapmıştım. Ordaki çocukları görünce insan kendini onlara adamak isityor ama sizinde bir bünyeniz var biraz kendinizi toparlayın herşey tekrar yoluna girer emin olun. Şunu da unutmamak lazım biz ne yaparsak yapalım onların aile eksikliği asla bitmeyecek!
 
Orada ben onlara sarılmadan uyumayan çocuklar vardı. Biliyorum, diğerleri bunu yapmıyor. Bu konuda zaten içim buruluyor.

özverinizi takdir ediyorum,
ancak onların uyku problemlerini sarılarak gidermeye calısmanız ve yeni bir alıskanlık edindirip sonra da bunun yoksunlugunu yasatmanız pek profosyonel bir davranıs gibi durmuyor.

ogrencilere sefkatle, anlayısla yaklasmak ile sevgiyi temas ile gostermeyi birbirine karıstırıyoruz bence.

hatta toplumumuzda da bu cok yaygın, ilerde cocugum olsa yoldan gecen amcaların teyzelerin dokunup sevmelerini de istemem.
sonra nasıl ogretecegim cocuguma kimseye senin bedenine dokunmasına izin verme diye...? ya sevgi gosterisini bir gun ayıramazsa? ya da birileri onun bu zaafını kullanırsa?
 
o anne babalar nasil gönderirler cocuklarini oralara?

sizde kendinizi yipratmayin.. dediginiz gibi birine sarilsaniz ötekiler bakacak..kimbilir ozaman anne babasizlik daha cok koyar o cocuklara..iyilik yapayim derken kötülük yapmis gibi olmayasaniz bilmeden ..
 
Yaa.. Konuyu ve mesajları okumak yetti duygulanmaya..
Siz çok guzel bir is yapıyorsunuz, herkes yapamaz herkese de nasip olmaz :)
Özel hayatinizdaki sorunlar elbet geçer bunlara çok kafayı takmamak gerek :)
Allah sizden razi olsun, bazi anne kılıklı annelere sizin icinizdeki sefkatten birazcık ihsan eylesin..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…