- 12 Mart 2010
- 2.351
- 230
- 163
takip edenler bilir nişanlımla yaşadığımız bazı problemler vardı. bu olaylar rayına girdi girecek derken yeni bir bombayla kavga kıyamet ayrılma kararı aldım. ilk kez yüzüğü çıkarttım eve geldim. (tartışma sebebinin ise ayrı bir konu başlığında toplanması gerekir.) o an suratımın halinden bişeyler olduğunu anlayan ailem nolduğunu sordu, sıcağı sıcağına olduğu için sinir harbiyle fazla fazla anlattım. birbirimize ağıza alınmayacak laflar söylemiştik ama kendi söylediklerimden ziyade onun yaptıklarını ve dediklerini anlattım. ailem çok sinirlendi, her ne olursa olsun evladımızsın sen bizim istemiyorsan söyle dediler ve evet bitti dedim - demez olaydım 
- babam tekrar sordu, bak kızım 3 gun sonra vazgeçtim seviyorum istiyorum diceksen şimdi söyle dedi, yok dedim istemiyorum. ailesiyle görüştüler ve ayrılık kararı netleşti. bir süre sonra biz dayanamadık, görüşmeye başladık. o süreç içerisinde bir akşam babam gelip nişanda gelen şeyleri geri göndermekten bahsetti, ben hayır dedim hiçbir şeyi göndermeyin dediiiiim ve kopacak kıyameti bilemedim. annem babam ve kardeşim tahmin ettiğimden çok çok daha fazla tepki gösterdi, anneannem durumdan dolayı rahatsızlandı. kısacası herkesi çok üzdüm, bi kaç gün konuşmadılar. şu an nişanlım psikolojik yardım alıyor ve doktoruyla bende görüşüyorum, durumumuz iyiye gidiyor. hem aramız iyi hemde o artık kendine daha hakim olmaya, olumsuz huylarını dizginlemeye başladı. düğün tarihimiz 27 Hazirandaydı o günü nasıl atlattığımı anlatamam. netice itibariyle ailem görüştüğümü hissediyor diye düşünüyorum fakat karşı olduklarını, artık istemediklerini biliyorum. çünkü ilk zamanlarda bu yaşıma kadar onlardan görmediğim tepkiyi gördüm, her zaman yanındayız ama ne evlendiğin gün orda oluruz ne başka zaman diye cümleler kurdular. şimdi yorum yapmıyor olmalarının sebebi ise muhtemelen beni kaybetmek istemiyor olmaları. ters tepki olmasın diye galiba. ailem özel günlere dini günlere önem verirler, geçen kandilde msj atmıştı nişanlım ve normal şartlarda annemin o msja oturup ağlaması gerekirken bana tlfnda demediğini bırakmadı. şu an ailemle aram gayet iyi, nişanlımla da aynı şekilde.. ama ne yazık ki, ailemi ikna edemiyorum (gerçi çaba sarfetmiyorum, zaman geçsin diye bekliyorum) onlarla ayrı nişanlımla ayrı olmaktan, hayatımda söylemediğim kadar bahanelerle, bin dereden su getirmeyle buluşabiliyorum anca. ama inanılmaz zorlanıyorum bu durumda. ikna olurlar mı olmazlar mı bilmiyorum ama en azından ramazan bayramı bitene kadar vakit geçsin diyorum, sonrasında konuşmak istiyorum.
- babam tekrar sordu, bak kızım 3 gun sonra vazgeçtim seviyorum istiyorum diceksen şimdi söyle dedi, yok dedim istemiyorum. ailesiyle görüştüler ve ayrılık kararı netleşti. bir süre sonra biz dayanamadık, görüşmeye başladık. o süreç içerisinde bir akşam babam gelip nişanda gelen şeyleri geri göndermekten bahsetti, ben hayır dedim hiçbir şeyi göndermeyin dediiiiim ve kopacak kıyameti bilemedim. annem babam ve kardeşim tahmin ettiğimden çok çok daha fazla tepki gösterdi, anneannem durumdan dolayı rahatsızlandı. kısacası herkesi çok üzdüm, bi kaç gün konuşmadılar. şu an nişanlım psikolojik yardım alıyor ve doktoruyla bende görüşüyorum, durumumuz iyiye gidiyor. hem aramız iyi hemde o artık kendine daha hakim olmaya, olumsuz huylarını dizginlemeye başladı. düğün tarihimiz 27 Hazirandaydı o günü nasıl atlattığımı anlatamam. netice itibariyle ailem görüştüğümü hissediyor diye düşünüyorum fakat karşı olduklarını, artık istemediklerini biliyorum. çünkü ilk zamanlarda bu yaşıma kadar onlardan görmediğim tepkiyi gördüm, her zaman yanındayız ama ne evlendiğin gün orda oluruz ne başka zaman diye cümleler kurdular. şimdi yorum yapmıyor olmalarının sebebi ise muhtemelen beni kaybetmek istemiyor olmaları. ters tepki olmasın diye galiba. ailem özel günlere dini günlere önem verirler, geçen kandilde msj atmıştı nişanlım ve normal şartlarda annemin o msja oturup ağlaması gerekirken bana tlfnda demediğini bırakmadı. şu an ailemle aram gayet iyi, nişanlımla da aynı şekilde.. ama ne yazık ki, ailemi ikna edemiyorum (gerçi çaba sarfetmiyorum, zaman geçsin diye bekliyorum) onlarla ayrı nişanlımla ayrı olmaktan, hayatımda söylemediğim kadar bahanelerle, bin dereden su getirmeyle buluşabiliyorum anca. ama inanılmaz zorlanıyorum bu durumda. ikna olurlar mı olmazlar mı bilmiyorum ama en azından ramazan bayramı bitene kadar vakit geçsin diyorum, sonrasında konuşmak istiyorum.
