merhaba arkadaslar gecenlerde konu acmistim.ikizlerim var ve bir akrabam surekli cocuklarini birakiyor diye.enson kabul etmedim baska programim var diye.ondan sonra dusman kesildik.ogunden sonra 1 fln gecmisti bu akrabam beni aradi direk sen beni niye aramiyosun.insan bi arayip cocuklar nezaman gelcek diye sormadin dedi.valla inan ben kendimi gormuyorum dedim.kucukler gece uyumuyolar.buyuk olanin sinavlari ustustededim.kapattik.bidahada gorusmedik.kizinin okulda ozel bi gunu oldu herkesi cagirdi bitek beni cagirmadi.uzulmedimde okadar sogudumki onlardan umrumda degil.annemle iyi olsunlarda benle olmasada olur diye dusunuyorum.benim dugunumden tutunda dogumjma kadar ghicbi ozel gunumde zaten yoklardi.1.derece akraba olmasina ragmen.millete karsi hep orttuk.bu sabah yine annemi aramis bu kisi.acmis agzini yummus gozunu.cocuklarini kabul etmiyormusum istemiyormusum.ben suan kendi cocuklarimdan fazlasiyla bunalmisim.hala benden bi beklenti.butun saygisizliklarina ragmen belli etmemeye calisiyoruz yinede hicbisekilde olmuyo.nolucak bu isin sonu bilmiyorum uzattikca uzatiyorlar