- 30 Eylül 2014
- 4.277
- 12.429
- 208
Merhaba hanimlar,
Biraz once patronumla gorusmem vardi. Konulardan birisi is saatlerim olacakti. Kesin kararli olarak oturdum karsisina, 1 gun eksik calismak istedigimi belirtecektim. Yeterince kararli olmadim, inanin su anda icim icimi yiyor yine.
Fulltime calisan biriyim su anda, haftasonlarim tika basa plan program dolu oldugu icin dogru duzgun dinlenecek vakit bulamiyorum. Arkadaslarima yeterince vakit ayiramiyorum. Bide erkek arkadasim var, nereye yetiseyim bilemiyorum. Ailemle yasiyorum, bi misafir cagiriyo annem, tum gun yemekti kekti pastaydi borekti temizlikti..kaldi bi pazar!
Fulltime calismanin avantaji elbette cok, senede 50 izin gunu mesela (yurtdisinda yasiyorum), ama onlari bitiremiyorum bile.
Kadin beni konuyu actigima pisman etti nerdeyse. '50 yasinda 5 cocugu olan bir kadinim ve fulltime calisiyorum ama senden cok dinlenecek vaktim var demekki. Belkide kendine vakit ayirmayi secemiyosundur, sorunun ozu odur, baskalari senin haftasonlarini planladigi icin su anda is saatlerini eksiltmeyi cozum olarak goruyosun' dedi, dank diye kaldim tabi. Ailemle yasadigim icin ekstra bi yogunluk yasadigimi biliyor, ordan vuruyor. 'Iyide hayatim bu, degismiicek, sikayette etsem sonucta elimde olan bu, eksik calismak bana finansal konuda dokunmiicak, o derdim yok' dedim, ama yinede tereddut ettirdi. Dusunup tasinip bi fikir sun bana dedi, verdigim kararin arkasinda bile duramadim.
Patronlarinizin karsisinda sizde boyle cabuk tereddut ediyormusunuz? Benmi cok etkilenmeye musaitim bu kadinin karsisinda, herkes mi boyle, inanin anlamiyorum.
Bide inceden 'farkli' bir kulturden olmamin vurgusunu yapmasi yokmu, elle tutulur bi sekilde degil ama yapiyor iste. Dile getirsem 'sana oyle gelmistir' der uste cikar, bu kezde konuyu actigimla kalirim.
Nasil daha kararli olabilecegim karsisinda, her turlu fikire acigim!!
Biraz once patronumla gorusmem vardi. Konulardan birisi is saatlerim olacakti. Kesin kararli olarak oturdum karsisina, 1 gun eksik calismak istedigimi belirtecektim. Yeterince kararli olmadim, inanin su anda icim icimi yiyor yine.
Fulltime calisan biriyim su anda, haftasonlarim tika basa plan program dolu oldugu icin dogru duzgun dinlenecek vakit bulamiyorum. Arkadaslarima yeterince vakit ayiramiyorum. Bide erkek arkadasim var, nereye yetiseyim bilemiyorum. Ailemle yasiyorum, bi misafir cagiriyo annem, tum gun yemekti kekti pastaydi borekti temizlikti..kaldi bi pazar!
Fulltime calismanin avantaji elbette cok, senede 50 izin gunu mesela (yurtdisinda yasiyorum), ama onlari bitiremiyorum bile.
Kadin beni konuyu actigima pisman etti nerdeyse. '50 yasinda 5 cocugu olan bir kadinim ve fulltime calisiyorum ama senden cok dinlenecek vaktim var demekki. Belkide kendine vakit ayirmayi secemiyosundur, sorunun ozu odur, baskalari senin haftasonlarini planladigi icin su anda is saatlerini eksiltmeyi cozum olarak goruyosun' dedi, dank diye kaldim tabi. Ailemle yasadigim icin ekstra bi yogunluk yasadigimi biliyor, ordan vuruyor. 'Iyide hayatim bu, degismiicek, sikayette etsem sonucta elimde olan bu, eksik calismak bana finansal konuda dokunmiicak, o derdim yok' dedim, ama yinede tereddut ettirdi. Dusunup tasinip bi fikir sun bana dedi, verdigim kararin arkasinda bile duramadim.
Patronlarinizin karsisinda sizde boyle cabuk tereddut ediyormusunuz? Benmi cok etkilenmeye musaitim bu kadinin karsisinda, herkes mi boyle, inanin anlamiyorum.
Bide inceden 'farkli' bir kulturden olmamin vurgusunu yapmasi yokmu, elle tutulur bi sekilde degil ama yapiyor iste. Dile getirsem 'sana oyle gelmistir' der uste cikar, bu kezde konuyu actigimla kalirim.
Nasil daha kararli olabilecegim karsisinda, her turlu fikire acigim!!