Yani nasıl toparlayıp anlatacağımı bilmiyorum. Eşimi çok seviyorum. Muhtemelen de boşanmayacağım ama hayal ettiğim hayat bu değildi. Depresyondayım.
Kayın ailem uzakta oturuyor ve yaşlılar. (daha önce açtığım konulardan bilenler olabilir) Onların yaşadığı ile taşınmayı kesinlikle istemiyorum. Ancak yaşlılar ve kendi kendilerine idare etmekte zorlanıyorlar, gelecekte bakıma muhtaç hale gelecekler, ne yapacağımı bilmiyorum.
Eşimle çok güzel bir yazlık ilçede yaşıyoruz ama ben mutlu olamıyorum. Ben minimalist bir insanım. 1+1 ev ve az eşya ile çok mutlu olabilirim. Eşimse sürekli yeni eşya almak peşinde. İşin maddi yönünü geçtim, ben bu kadar eşya ile bunalıyorum. Evimiz 4+1, temizliğine ve bakımına yetişemiyorum.
İstediğim hiçbir şeyi yapamıyorum. Ne zaman bir telefon gelecek, ne zaman yine bir sağlık sorunu nedeniyle tüm hayatımızı askıya alıp yine o nefret ettiğim şehire gideceğiz belli değil. Bu evlendiğimizden beri sürekli böyle oldu.
Eşim iyidir, bana iyi davranır, yardım da eder ama benim hiçbir şey yapacak enerjim yok. Bir de menopoza girdiğim için libidom da yerlerde, eşim geceleri kendi kendine porno izliyor. Porno izlemesi de sorun değil her erkek izliyor diye düşünüyorum da sorun benim libidom yerlerde, eşimi beğeniyorum ama benimle sevişmek isteyecek diye aklım çıkıyor.
Antidepresan içmeyi düşündüm ama antidepresan hem libidoyu daha da kötü etkiliyor hem de kilo değişimlerine yol açıyor, yeni kilo verdim ve kilo kontrolü bu yaşlarda benim için büyük sorun. Eskiden içim kıpır kıpırdı ama şimdi parmağımı kıpırdatacak hâlim yok kızlar. Nasıl kendimi toparlayacağımı bilmiyorum
