Canım merhaba, öncelikle bazı yorumları çok acımasız buldum lütfen kendini daha da üzme. Şu an sinirlerin yeterince bozuk zaten. Eski yazdığın konulara, mesajlara, profiline baktım şimdi. Genelde eşinle ilgili şeyler yazmışsın.
Çocuk sahibi olamayanlar olarak çok fazla istiyoruz hatta belki de hırs yapıyoruz bazen ama eşin anlattığın gibiyse gerçekten bu insandan çocuk yapmaya değer mi sence? Sana saygısı yok belli ki. İleride yaşayacağın zorlukları bir düşün derim. Çocuğu bir şekilde yaptın diyelim, sonrası ne olur biliyor musun? En ufak bir şey de “senin çocuğun” der zeytinyağı gibi çıkar üste. ne ilgi gösterir ne sevgi. O çocuğun anası da sen olursun babası da. Hem eşinin ilgisizliği hem çocuğun sorumluluğu daha da yük bindirir omuzlarına.
evlenmek de zor, boşanmak da. Bize davulun sesi uzaktan hoş gelir. Boşan da deriz, devam et de deriz. Aynı evin içinde olan sensin. İyice ölçüp tartsan mı? bence ikiniz el ele tutuşup aile danışmanına gidin. Evliliğini kurtar mı istiyorsun yoksa bitirmek mi? İyi düşün. Lütfen çocuk için acele etme. Akademisyen yazmışsın mesleğine, çalışıyor musun? Eğer mesleğin varsa kendi ayaklarının üzerinde durabilirsin. Kocana muhtaç değilsin. Yaşın da 33 ise, hiçbir şey için geç değil canım benim. Lütfen yarın çocuk için doktora gitme.
gibi görünse de 
gibi kalbi var mı diyeceksiniz? Ya kadına araba çarpsa. Ya biri taciz etse. Ya biri zorla arabaya bindirse. Ölünce yuva kurmanın kolay olmadığını bilmek bir işe yaramıyor. Adam yuva kurmanın önemini düşünmemiş de konu sahibi niye düşünsün?
