- 25 Ağustos 2016
- 2.690
- 3.429
- 53
- Konu Sahibi brenda chenowith
-
- #1
Bilmem...
Ben her aşkın acı olduğuna,her erkeğin potansiyel problem olduğuna inanmıyorum.
Yarınların ne getireceği bilinmez ama mesela ben kocama hala çok aşığım.
Akşam eve giderken uçuşur eteklerim,kapıyı o açacak diye...
Ben aşka çok inanıyorum...
Bu kadar aşık olmasam/olunmasam sürdüremezdim belki de...
Düşünceleriniz güzel, mantıklı.
Lakin böyle düşünüp de evlenince "aşk" eksikliği çektiğinden eşini aldatan bir kesim de var hani..
Sizi suçlamak niyetiyle yazmıyorum ama bir gün eksiklik çeker misiniz, kendinizi siz tanırsınız..Mutluysanız, sevgi varsa derinden.. Hayat görüşleri, bakış açıları, koşulsuz yanında olmak.. Bunlar da yeterli elbette.
Aşk güzel şey bu arada benim bünyem için konuşuyorum
Çok mersi.Doğrudur, ben de bazı insanların aşk olayını beceremediğini düşünüyorum.
Karşımdakini ilahlaştırıyorum öyle bir durumda ve hiç sağlıklı bir beraberlik olmuyor.
Mutluluklar, görüşünüz için teşekkürler.
Benim için de aşk olmazsa olmaz bi duygu değil hormon neticede bi gün bitiyor.
Ama sevgi, uyum, güven, fiziksel çekim olmazsa olmaz. Teni beni çekmeyen adamla olamam iter beni.
aşktan önce evlılıkte sevgi saygı sadakat ve güven olacak gerisi kendılıgınden gelır zaten..
ben bunu biraz yaş konusuyla bagdaştıyorum 20li yaşlarda ınsan o kalp çarpıntılarını hareketi aksiyonu isterken
30larda huzuru istiyor..
kırkları henüz bilmiyorum:):)
yaptığım her yanlışta koşulsuz şartsız yanımda olması
Bu durum herkez için farklıdır kuzumArkadaşlar merhaba, başka bir üyenin konusunda da ilişki/evlilik için aşkın şart olmadığından bahsetmiştim, bence sevgi yeterli o konuda netim. Aşk bana göre çok başka bir hal, çok da büyütülmemesi gereken bir his hatta takıntılı bir durum. Aşıkken yüzüm hiç gülmedi çünkü, sürekli aşık olduğum kişiyi düşünmekten vesaire. Takıntıdan kafayı yemiştim aşık olduğum kişiyle beraberken hiç mutlu değildim, sürekli şimdi ne olacak acaba onu kaybedecek miyim diye düşünmekten. Becerebilen de vardır elbette ama aşk bana yaramıyor, dünyanın en mutsuz insanı oluyorum. Tamam mutlu olunca da çok mutlu olmuştum ne bileyim o kişinin ailesiyle ilk kez tanıştığımda, onu ilk kez öptüğümde mutluluktan havaya uçmuştum hala o güzel hisleri özlüyorum ama, bir buçuk yıllık ilişkide mutlu anlarım sayılıdır.
Ben hayatımdaki insanla mutluyum, arada bir kalp çarpıntısının, midede kelebekler uçuşmasının eksikliğini hissediyorum kabul de bunlar da geçici değil mi? Aldığım her kararda, yaptığım her yanlışta koşulsuz şartsız yanımda olması, bana değer vermesi benim bu ilişkiyi başlatmam ve devam ettirmemde etken. Çok mu yanlış bu? Neticede para için, saçma sapan konular için yüz göz olunan "aşk" ilişkilerinden daha iyi olduğunu düşünüyorum ama bir de sizin bakış açınızı öğrenmek istedim.
Yanlışları ona karşı mı yapıyorsunuz? Misal ben her şeyime evet diyen adamı istemem. Bazen benimle tartışsın, yanlışım varsa düzeltsin, kendi duruşu, kendi fikirleri olsun, uyuşmadığımız zamanlar ortak nokta bulalım. Koşulsuz şartsız yanımda olması bana çok sempatik gelmiyor.
Maddi konularda yüzgöz olma durumları ya da evlilikte yaşanacak pek çok sorun inanın sadece sevgi olduğunda da gerçeklerşiyor. Mantık evliliği yapmış ve bu tip sorunlar yaşamayacağını düşünmüş ama ilk aydan bir sürü sıkıntı yaşayan insanların da konuları var bdvde.
Ben öyle ya da böyle evliliğin zor olduğunu düşünüyorum. İki farklı karakterin biz olma serüveni. Ve bu bana aşksız zor gelirdi.
Hayır yanlışlar genel yanlışlar oluyor, ona karşı yanlış bir davranış olduğunda sesini çıkartıyor. Ama mesela bir hata yaptığımda tepki vermiyor, yanımda oluyor benimle birlikte çözüme katkı sağlıyor.
Haklısınız, dediğim gibi bunu becerebilenler var. Ama ben aşkı çok ağır yaşıyorum. Yani hem birlikte yaşamanın sorumluluğu, hem aşkın duygusal dalgalanmaları benim huzurumu kaçırabilir.
Bu durum herkez için farklıdır kuzum
Tamamen senin ilşkiden ne beklediğinle alakalı
Mesela ben evlenmeyi asla düşünmüyordum evlenmeye karar verebilmem için kör küük aşık olmam gerekiyordu
Öylede oldu
Başka türlü cesaret edemezdim
Ben rahat büyümüş tek başıma yaşamaya alışmış bir insandım iki kişilik bir hayatın sorumluluğuna girmek korkutucu gelirdi
İlk adımı geçtim çoookk aşık oldum hala öyle çok şükür
Sonrasında benim için olmazsa olmazlar
sevgi
saygi
sadakat
sabır ve tabiki cinsel çekim
Bunlar bir evliliğin yürütülebilmesi için gereken iki taraftada olması gereken şeyler bana göre
Eğer sen aşk olmadan sana göre olması gerekenlere sahipsen mutlu olursun
İki durumda yanlış değil bence
Kime göre neye göre sonuçta
Herkezin beklentisi farklıdır
Yalnız aşkı böyle yaşamak da çok sağlıklı bir durum değil. Yani bu tarz bir duygu yoğunluğu ilerde evladınızla falan da yaşanabilir. Kaybedecekmiş hissi falan. Yani o manyak bir sevgiyle seven kayınvalidelere dönebilirsiniz. Belki de bu soruna baştan çözüm bulmalısınız.
sevgi benim için de daha ağır basan bir etken. sevdiğim biri varken başkasına aşık olduğumu hissetmek gibi bir ikilemde kalsam beyin fırtınası sonunda hangisinin daha kalıcı olduğunu bilirim.
aşk delilik hali bana göre. çok da güzel oluyor, heyecanlı bir duygu evet.
hayatta iz bırakan en güzel anları bu heyecanlı anlar oluşturuyor. karşılıklı olduğunda bir ömür bu heycan sürsün ama insan kendinden, karakterinden ödün verdiğinde yanlış adımlar attırabiliyor, bi öpüşün heycanı da güzel ama sonrası hüsransa, ilmek ilmek işlenen karşılıklı bir sevgiyi takıntılı bir aşka binlerce kez tercih ederim.
Çok kurcalarsak içinden çıkamıyoruz değil mi?Aşk güzel ya, güzel olmaz mı :)
Ama aşkın insanın karşısına çok fazla çıktığını zannetmiyorum, bir kere oldu sonu güzel bitmedi. Hevesim kaçtı sanırım :) Önceliklerimi değiştirmiş olabilirim. Benim de korkum o, ya bir gün ulan ben aşk istiyorum dersem ve karşımdakine haksızlık edersem diye düşünüyorum bazen. Ama mutluyum da şu an, neden ilişkimi sorgulayayım. Amaaaan karışık işler :)
Zaten dört dörtlük bir çift olsanda evlenince sorunlar olabiliyor alışma sürecinde bu oldukça normal bir durumKonuyu açma amacım farklı görüşleri okumaktı zaten, senin adına çok sevindim.
Yalnız yaşamaya alışma konusunda benzerliğimiz var. Evlilik hala çok çok elzem değil benim için. Ama bu insanı seviyorum. Neyin ne olacağı belli olmaz ama bir hayat arkadaşı, bir çocuk babası olarak bana göre uygun bir insan. Hayat görüşlerimiz birbirini tutuyor, değil fiziksel şiddet duygusal bir baskı bile söz konusu değil aramızda. Onunla hayatı paylaşmak bana zevkli geliyor, keyif alıyorum. Sanki bu kadarı yeterli gibi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?