Herkese merhaba nerden başlayacağımı bilmiyorum ama kendimi çok güçsüz ve mutsuz hissediyorum. Aynı evin içinde kapılar sürekli kapalı birbirimizin yüzünü dahi görmeden köşe kapmaca oynuyoruz resmen. Konu ise çok sudan bir sebep çocuklara kızarken bağrışıyolar diye banada kızmaya başladı hepinizi hizaya sokacağım gibilerinden ben de çocuğun yanında benle öyle konuşamazsın vs. ertesi gün gelip konuşur barışır gibi düşündüm 1 hafta olacak nerdeyse o da inada bindirdi hala küsüz. Onun ailesi yan apartmanda yalnız değil ben ise kendimi çok yalnız mutsuz güçsüz hissediyorum ama bir taraftan da kuyruğu dik tutmak adına hiç belli etmiyorum. Ben çalışıyorum devlet memuruyum işteyken bile aklımdan çıkmıyor eve gidip yine yalnız kalıcam ilgi sevgi göremicem değersiz hissettirileceğim için eş tarafından eve gitmek istemiyorum. Onun gelip benimle konuşmasını bekledim o inat ben inat. Barışken onla ne dediyse yaptım hiç tartışmaya sebep bile vermiyordum sakindik huzur veriyordum ona bu kadar kendimden ödün vermişken nasıl bu hala geldik anlamadım. Onu kendime çekmek aşık etmek istiyorum nasıl kızlar bi akıl verin. Bu küslük durumunu hiç umursamadan yaşamaya devam mı dik durduğumumu göstermeliyim. Ayağına gidipte konuşmaya çalışan taraf ben olmak istemiyorum.