Yorgunum

minime00 .!.:

Mrb herkese, ekonomik kriz patlamadan önce hayallerimizin evini almistik bi miktari krediydi bazi durumlar oldu ve borc ustune borc yapmak zorunda kaldik cabaladik ama baktik ki is iyice bataga dogru gidiyor evi sattik düsük bir fiyata ve borclari kapattik.Öyle cok zarar ettik ki gunlerce midemde agrilarla gezdim hala da dusununce gozlerimden yas geliyor.Cunku yillarca biriktirdigim emeklerim cöpe gitti.Ne nasil oldu detaya inmeyecegim ancak cok üzgun ve kirginim hayata.Saglik olsun tabiki onemlisi o.Ama evim gitti tekrar kiraya ciktim.Simdi oyle bir kirginlik var ki hayattan zevk alamiyorum mutsuzum etrafimda kimseyi istemiyorum zor gunumde bana destek olmayip anca konustuklari icin.Elimizden birsey gelir mi diye sormak yerine bizi suclayici konustuklari icin.Kendi aileme onun ailesine konusmak dahi istemiyorum.Esim ve ben calisiyoruz cok sukur kimseden yardim almadan yillarca didindik ugrastik.Ekonominin boyle olacagini bilemezdik.Simdi esim uzun bi sure bana ev deme kiradayiz diyor ve istersem 50 bin kredi cekip suanki aracimi degistirebilecegini sirf ben mutlu olayim diye bunu istedigini soyluyor.Kararsizim suan arabam varken sirf keyfi degisim icin tekrar borc yapmaya deger mi?Zaten ciddi maddi kayiplar oldu suan evim yokken araba degistirsek millet bize ne der diyorum.O da cok yiprandi kendimizi simartalim biraz motive olalim diyor.Haksiz da degil oyle yorulduk ki.Sizlerin fikirlerini yorumlarini merak ediyorum.Tesekkurler simdiden

Genişletmek için tıkla...