- 18 Ağustos 2016
- 43
- 9
- 1
- 42
- Konu Sahibi sevdimsenibikere
-
- #1
halihazırda yoruma açık bir konum var.
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...ve-koca-sorunsali.949353/page-9#post-47720638
Onun için kalabalık ettiysem affola. Hikayemi bide şu açıdan kaleme almak istedim. Uzun olursa kusura bakmayın.
Eşimle 8 sene flört ettik. Üniversitede tanışıp aşkımızı farklı şehirlerde yaşadık. Ya o geldi ya ben gittim onun yanına. O atandı ben atanamadım senelerce KPSS çalıştım. Artık çalışmak istemiyorum dedim ağladım gecelerce. Sonra talih yüzüme güldü atandım. Nikah yaptık aynı şehire atanalım diye. Atandık aynı şehirde 1 yıl kaldık bu arada evimizi aldık. Eşyalarımızı aldık. Bu süreç içinde aileler yüzünden küçük tartışmalarımız oldu. Büyütmedik ama benim aklımdan çıkmıyordu. O ise hep unutmak istiyordu. Düğün oldu yine ailelerden ötürü sorunlar yaşadık. O gene unutalım dedi. O unutuyordu ama benim içimde birikiyordu. Sonra çocuk istedik. Hamile kaldım. Her şey güzel giderken bayram gezmesinde wc ye gittim bacaklarımdan kanlar akıyordu. Eşimi çağırdım şok oldu. Küçük et parçaları vardı. Kimseye belli etmedik hastaneye gittik düşük yaptım diye çok korktum. Sonrasın bizi bırakmamış çok sevindik. Ama sürekli kanamam oluyordu. Sonra öğrendik ki ikizmiş. Sevindik ama çok şaşkındık. Tek yumurta tek plesanta dedi dr. Riskli dedi. Eşimle bunları yaşarken annem dayanamadı memlekete döndü. Bi süre sonra dr işi bırak dedi. Bıraktım. Her hafta ünv hastanesine gittik korkuyla. Eşim çok destek oldu. Ama ailesi olmadık sorunlar yaşatıyordu bize. 3 ay kv şerde kaldık. Benimle ilgilendi sağolsun. Sonra bi gece suyum geldi aniden. Altıma kaçırdım sandım değildi. Bebeklerimi 31. Hafta doğurdum küveze girdiler. 1 ay öldük öldük dirildik. Sonra şükür eve geldik. Eşim yine çok yardımcı ama gel gitler yaşıyordum lohusalıktan. Bebekleri yatağımın içinde arıyordum. Bize kimse yardıma gelmiyor. Gelse bile haftasına dönüyorlar. İki kişi baktık. Baktık ama çok yıprandık. Ben sabırlıyım eşim acayip sabırsız. Çok destek ama sosyalleşemiyoruz diye acayip sıkılıyor. Kimse demiyor bırakın bize gezin diye. 18 ay oldu. Tatil bitiyor. Ben bir sene daha bakacağım dedim. Ama baktım eşimle didişiyoruz sürekli. Bi kaç defa ikizlere kötü davrandığı oldu. Çektim aldım ama en son dayanamadım s... git hayatımızdan dedim sonra pişman oldum ama özür dilemedim. Salonda yatıyor konuşmuyoruz. Bilmiyorum yorulduk belkide...
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...ve-koca-sorunsali.949353/page-9#post-47720638
Onun için kalabalık ettiysem affola. Hikayemi bide şu açıdan kaleme almak istedim. Uzun olursa kusura bakmayın.
Eşimle 8 sene flört ettik. Üniversitede tanışıp aşkımızı farklı şehirlerde yaşadık. Ya o geldi ya ben gittim onun yanına. O atandı ben atanamadım senelerce KPSS çalıştım. Artık çalışmak istemiyorum dedim ağladım gecelerce. Sonra talih yüzüme güldü atandım. Nikah yaptık aynı şehire atanalım diye. Atandık aynı şehirde 1 yıl kaldık bu arada evimizi aldık. Eşyalarımızı aldık. Bu süreç içinde aileler yüzünden küçük tartışmalarımız oldu. Büyütmedik ama benim aklımdan çıkmıyordu. O ise hep unutmak istiyordu. Düğün oldu yine ailelerden ötürü sorunlar yaşadık. O gene unutalım dedi. O unutuyordu ama benim içimde birikiyordu. Sonra çocuk istedik. Hamile kaldım. Her şey güzel giderken bayram gezmesinde wc ye gittim bacaklarımdan kanlar akıyordu. Eşimi çağırdım şok oldu. Küçük et parçaları vardı. Kimseye belli etmedik hastaneye gittik düşük yaptım diye çok korktum. Sonrasın bizi bırakmamış çok sevindik. Ama sürekli kanamam oluyordu. Sonra öğrendik ki ikizmiş. Sevindik ama çok şaşkındık. Tek yumurta tek plesanta dedi dr. Riskli dedi. Eşimle bunları yaşarken annem dayanamadı memlekete döndü. Bi süre sonra dr işi bırak dedi. Bıraktım. Her hafta ünv hastanesine gittik korkuyla. Eşim çok destek oldu. Ama ailesi olmadık sorunlar yaşatıyordu bize. 3 ay kv şerde kaldık. Benimle ilgilendi sağolsun. Sonra bi gece suyum geldi aniden. Altıma kaçırdım sandım değildi. Bebeklerimi 31. Hafta doğurdum küveze girdiler. 1 ay öldük öldük dirildik. Sonra şükür eve geldik. Eşim yine çok yardımcı ama gel gitler yaşıyordum lohusalıktan. Bebekleri yatağımın içinde arıyordum. Bize kimse yardıma gelmiyor. Gelse bile haftasına dönüyorlar. İki kişi baktık. Baktık ama çok yıprandık. Ben sabırlıyım eşim acayip sabırsız. Çok destek ama sosyalleşemiyoruz diye acayip sıkılıyor. Kimse demiyor bırakın bize gezin diye. 18 ay oldu. Tatil bitiyor. Ben bir sene daha bakacağım dedim. Ama baktım eşimle didişiyoruz sürekli. Bi kaç defa ikizlere kötü davrandığı oldu. Çektim aldım ama en son dayanamadım s... git hayatımızdan dedim sonra pişman oldum ama özür dilemedim. Salonda yatıyor konuşmuyoruz. Bilmiyorum yorulduk belkide...