- 14 Haziran 2014
- 2.081
- 2.023
- 358
- Konu Sahibi Asminellas
-
- #201
Ya bilmiyorum annesizliğin vermiş olduğu psikolojimi ama bişeyi 10 kere tekrar ediyorsun öyle yapıyo ertesi gün bakmışsınki aynısı değişen bişey yok
Çiftler arasındaki 10 yaşa falan artık alıştık da, 25 yaş fark nedir ya ? Siz bildiğiniz babanız yaşında bir adamla evlenmişsiniz. Konunuzdan anladığım kadarıylada hayatınızı hep yanlış ve cahilce kararlar vererek yaşıyorsunuz. Yazdıklarınız neresinden tutsam elimde kalıyor, hangi anlattığınıza ne cevap vereyim bilemedim. Ben açıkçası eşinizi sevdiğinizi de düşünmüyorum daha çok vaadlere ve belki paraya kanmış gibi bir haliniz var. Rahat etmek, hayatınızı yaşamak adına evlenmiş gibi görünüyorsunuz. Bunu da eşinizin vaadlerinden biri olan "gezmek, tozmak" uğruna bebeğinizden vazgeçmenizden anladım. Aynı şekilde eşinizinde sizi sevdiğini düşünmüyorum, zaten kızı yaşında bir insanla evlilik yapması bana biraz sapıkçada geldi ne yalan söyliyim. Birbirinden çıkarları olan ve çıkarları uğruna birlikte olan iki insansınız gibisiniz. Baştan sona tuhaf..Kızlar öncelikle herkese merhaba.Ben 23 yaşındayım 2 senelik evliyim eşim 48 yaşında ve 2 kere evlenmiş 3 tane çocuğu var 2 si erkek 1 i kız .küçük erkek çocuğu 2. evliliğin den ve o çocuk bizle kalıyo annesi 2 yaşındayken terketip gitmiş liseyi bitirmesine 2 yılı var.bende kaçarak evlendim ve ailemin bi kısmıyla görüşmüyorum babam ve 2 kardeşim dahil.ilk geldiğim zamanlar çocuğuyla aram iyiydi hep 3 müz birlikteydik zaten eşi işe gitmiyodu benimle ilgileniyodu daha sonra okullar açıldı ne olduysa o dönemden sonra oldu eşim işe gitmeye başladı çocukta okula başladı.çocuk 4.30 gibi geliyordu eşim 8 gibi.ilk defa yanlız kalmaya başlamıştık ve gerçek yüzünü o dönemlerde gördüm bu çocuk babasının yanında sus pus akıllı bi çocukmuş meğer babası gelmeden önce benim kalbimi kırıyordu Tuzla buz ediyordu babasının gelmesine yakın öpmeye başlıyordu ben de her defasında inanıp babasına ağzıma açıp bişey demiyodum.bazen onun için çok üzülüyordum annesi yok diye hatta ağlıyodum bile.neyse baktım öyle olmuyo babasına söylemeye başladım eşimde tabiki oğlunu uyarmaya başladı ama buda onu çok yapmacık itici bir çocuk haline getirdi aşırı yapmacık davranıyo.yemekte sevdiği yemekler varsa o gün güler yüzlü ama sevmediği yemekler varsa o günde aşırı suratsız oluyo onun yüzünden içli köftenin mantının pizzanın baş aşçısı oldum.hiç acıması yok içli köfte bi oturuşta 60 tane yapıyorum düşünün o gün bitiyor okula falan götürüyor ertesi gün tekrar başlıyoruz içli köfte ne zaman yapcan diye.biktim artık.neyse sonra ilk ay hamile kaldım eşim istemedi bakamazsın dedi gezcez tozcaz dedi ayak bağı olur dedi ilk başlar ağladım zırladım ama karşı koyamadım aldırdık sonra çok ama çok pişman oldum 6 ay geçti aradan antidepresanlar kullanıyodum tekrar hamile kalmıştım ama ilaçlar yüzünden anomali olduğu için bebeğim aldırmak zorunda kaldık.tekrar 6 ay geçti üzerinden eşimden habersiz hamile kalmaya çalışıyorum ama olmuyo eşime geçen gün dedim ki bebek istiyorum artık dedim o da tamm dedi ertesi gün sabah adetin bitmeden şimdi doğum kontrol hapı alayım da geleyim dedi yıkıldım resmen dedim şimdi o hapları içmiyorum klozete atıyorum.bugün evlilik yoldönümümüzdü hatırlamadı 3 gün sonrada doğum günüm onu hatırlamayacak biliyorum geçen senede hatırlamadı ama çocukların ki ni bi gün kala bana söylüyo süpriz falan yapıyoruz.eşim beni çokkk Seviyo çokkk iyi bir insan ama neden böyle oluyo resmen oğlunun hizmetiçi oldum onun için yaşıyorum eve tıkıldım kaldım oğlu için beklide çocuk istemiyo
NE DERSİNİZ KIZLAR ŞUAN SALYA SÜMÜĞÜM BIKTIM YORULDUM KEŞKE ÖLSEM DE KURTULSAM
Canim benim durumuna üzüldüm gerçekten.Fakat olmuş bir kere evlenmişsin. Bak güzelim bir ablan olarak sana acizane tavsiyem . Öncelikle içinde bulunduğun durumu kabul et. Çünkü eşim çok iyi bir insan diyorsun. Daha sonra çözüm yollarını düşünmeye başla. Madem eşin çok iyi seni anlayacaktır. Şu an cocuğa odaklanma.Çocuk İşleri kördüğüm haline getirecektir. Emin ol. Yeterince sorunun var zaten. Maddi durumunuz nasıl bilmiyorum. Evin oğlu eğer Üniversiteyi başka bir il de okursa evden uzaklaşacaktır. Biraz sabret. Çocuğun her istediğini yapamayacağını önce eşine sonrada oğlana kararlı bir şekilde söyle. Ve kararlarından asla dönme. Bu yaşta çocuklar hep böyle oluyor. Benimde o yaşta oğlum var.Bana ne eziyetler ediyor anlatmaya dilim varmaz. Fakat senin kararlı olduğunu görür ne yaparsa yapsın kararından dönmeyecegini anlarsa yavaş yavaş bırakır diye düşünüyorum.Fakat eşin sana destek olmalı bu konuda.Yoksa seni yanlış anlar. Başka bir krize girersiniz. Çok yıprandığını, sinirlerinin cok bozulduğunu anlat eşine mutlaka.Ama bağırıp çağırmadan; ağlayıp sızlamadan.Ondan destek istedigini söyle. Yardım etmesini iste. Hem madem eşin gezelim tozalım diyormuş bunu değerlendir. Eger çocuğun olursa bunu hiç yapamayacaksın. Benim evlenir evlenmez çocuğum oldu. Hâlâ kendimiz için yaşamayı bekliyoruz. Onun sorumluluğu çok büyük. Evdeki çocuğu, merhametsizsen atarsın fakat kendi çocuğunu ne kadar zor olsada ne atabilir ne satabilirsin. Bir kere daha söylüyorum. Çocuk icin acele etme. Akışına bırak ama kocana da ciddi olarak Çocuk istediğini söyle, onun bu konudaki gerçek düşüncesini öğren. Hadi tatlım insaallah iyi haberlerinide yazarsın. Unutma ! Gün doğmadan neler doğar. Daha çok gençssin. Çok güzel bir hayat seni bekliyor.Kızlar şuan o kadar kötüyümki alıp gitsem başımı gidecek yerim yok rakamı dönüp bırakacak gücüm yok o kadar iyiki şuan odadayım kimseyi görmek istemiyorum ikiside salonda eşime kızdım yalnız bırak beni diye oda gitti ama birazdan tekrar gelir o kadar iyi yani ben ailemden görmediğim sevgiyi ilgiyi bu adamda gördüm onada söylüyorum zaten ben senden bıkmadım hayatından bıktım diyorum
Ama ne yapayım vallahi 5 vakit namazını kılıyo demekle namaz yetmiyormuş ben çok abartıyorum zannettim öyle normal bi hayat gibi gösteriyor ki bana bu hayatı seni benden başka seven olmaz kimse seni kaldırmaz kandırırlar kullanırlar seni diye hergün ama hergün bunları söylüyor
Arkadaşlar bu konuyu mesajlara kapatıyorum allah herkesten razı olsun olumlu olumsuz yorum yazandan allaha emanet olun hayırlı geceler
bu evli olduğun kişi seni çocuğuna bakıcılık yapman için kaçırmış...ailende görüşmemekte haklı...kocanın zaten çocukları var senden istemiyor çünkü bütün ilgiyi çocuğuna vermenden korkuyor..çocukta seni iyi kullanıyor...canını çıkarırcasına...elin doğurduğu çocuğa annelik yapmak sanamı kaldı be kızım...amma safmışsınKızlar öncelikle herkese merhaba.Ben 23 yaşındayım 2 senelik evliyim eşim 48 yaşında ve 2 kere evlenmiş 3 tane çocuğu var 2 si erkek 1 i kız .küçük erkek çocuğu 2. evliliğin den ve o çocuk bizle kalıyo annesi 2 yaşındayken terketip gitmiş liseyi bitirmesine 2 yılı var.bende kaçarak evlendim ve ailemin bi kısmıyla görüşmüyorum babam ve 2 kardeşim dahil.ilk geldiğim zamanlar çocuğuyla aram iyiydi hep 3 müz birlikteydik zaten eşi işe gitmiyodu benimle ilgileniyodu daha sonra okullar açıldı ne olduysa o dönemden sonra oldu eşim işe gitmeye başladı çocukta okula başladı.çocuk 4.30 gibi geliyordu eşim 8 gibi.ilk defa yanlız kalmaya başlamıştık ve gerçek yüzünü o dönemlerde gördüm bu çocuk babasının yanında sus pus akıllı bi çocukmuş meğer babası gelmeden önce benim kalbimi kırıyordu Tuzla buz ediyordu babasının gelmesine yakın öpmeye başlıyordu ben de her defasında inanıp babasına ağzıma açıp bişey demiyodum.bazen onun için çok üzülüyordum annesi yok diye hatta ağlıyodum bile.neyse baktım öyle olmuyo babasına söylemeye başladım eşimde tabiki oğlunu uyarmaya başladı ama buda onu çok yapmacık itici bir çocuk haline getirdi aşırı yapmacık davranıyo.yemekte sevdiği yemekler varsa o gün güler yüzlü ama sevmediği yemekler varsa o günde aşırı suratsız oluyo onun yüzünden içli köftenin mantının pizzanın baş aşçısı oldum.hiç acıması yok içli köfte bi oturuşta 60 tane yapıyorum düşünün o gün bitiyor okula falan götürüyor ertesi gün tekrar başlıyoruz içli köfte ne zaman yapcan diye.biktim artık.neyse sonra ilk ay hamile kaldım eşim istemedi bakamazsın dedi gezcez tozcaz dedi ayak bağı olur dedi ilk başlar ağladım zırladım ama karşı koyamadım aldırdık sonra çok ama çok pişman oldum 6 ay geçti aradan antidepresanlar kullanıyodum tekrar hamile kalmıştım ama ilaçlar yüzünden anomali olduğu için bebeğim aldırmak zorunda kaldık.tekrar 6 ay geçti üzerinden eşimden habersiz hamile kalmaya çalışıyorum ama olmuyo eşime geçen gün dedim ki bebek istiyorum artık dedim o da tamm dedi ertesi gün sabah adetin bitmeden şimdi doğum kontrol hapı alayım da geleyim dedi yıkıldım resmen dedim şimdi o hapları içmiyorum klozete atıyorum.bugün evlilik yoldönümümüzdü hatırlamadı 3 gün sonrada doğum günüm onu hatırlamayacak biliyorum geçen senede hatırlamadı ama çocukların ki ni bi gün kala bana söylüyo süpriz falan yapıyoruz.eşim beni çokkk Seviyo çokkk iyi bir insan ama neden böyle oluyo resmen oğlunun hizmetiçi oldum onun için yaşıyorum eve tıkıldım kaldım oğlu için beklide çocuk istemiyo
NE DERSİNİZ KIZLAR ŞUAN SALYA SÜMÜĞÜM BIKTIM YORULDUM KEŞKE ÖLSEM DE KURTULSAM
____________Arkadaşlar bu konuyu mesajlara kapatıyorum allah herkesten razı olsun olumlu olumsuz yorum yazandan allaha emanet olun hayırlı geceler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?