- 14 Haziran 2016
- 263
- 65
- 98
- 35
- Konu Sahibi tazeannecii
- #1
Merhaba kızlar buraya içimdekileri kimseye anlatamadığım herkesten nasihat duymaktan sıkıldığım için yazıyorum.Eşimi çok seviyorum o kadar çokki imkansız olan bir aşkı 5 yıl birbirimizden vazgeçmeyerek evlilikle sonuçlandırdık.2 yıl oldu evliyiz ve 2 aylık pamuk bir oğlum var.Tıpkı dualarımdaki gibi aşık olduğum adamın kopyası olan.Ve çokta mutlu bir evliliğim var aslında.Kocam çok ilgili sevecen iyi kalpli biri genel olarak.Oğluna da bana da çok düşkün. Ama gelgelelim o lanet olası alkolü biraz fazla kaçırsın(her zaman değil arada bir içer)o bize tapan adam yok olup yerini tutarsız bambaşka bir insan alıyor öfke kontrolu yok ve sonra yaptıklarından pişman oluyor ama iş işten geçiyor.Kalp kırıklıkları düzelmiyor çok derin yaralar açıyor.
Dün bana öyle kötü bir gece yaşattı ki hala acaba rüya mıydı diye düşünüyorum.Bebeğim çok zor bi bebek hiç uyumuyor ve ben bütün gün aptal gibi dolanıyorum.Dün daha önceki konumda olduğı gibi kayınvalidemlerdeydim eşim işten geç çıktıpı için onun beni ordan almasını bekledim.Ve geldi.Hiç birşey yoktu nasılsın karıcım gel seni bi öpeyim dedi aldı sardı beni her zamanki gibi. Alkol almış kızdım ama o an birşey belli etmedim. Ardından şakalaşmaya başladık ve eşim yine şakanın dozunu kaçırmaya başladı ve ben her zamanki gibi sinirlerime hakim olamayıp ailesinin yanında ona tepki gösterdim. Alkolu fazla kaçırdın galiba bana sarmaya başladın yine dedim. Oda öyle deyince bozuldu çenemden tutup o çeneni kırarım dedi. Gözlerim doldu yutkundum.Ardından kendi evimize geçmek için hazırlanmaya başladım. Çocuğu hazırladım. Çıkarken kayınvalidem bulaşma şuna bırak iyi değil dedi.
Ama ben durur muyum kocamın huyunu bile bile arabaya biner binmez başladım söylenmeye ve kavgamız büyüdü çok büyüdü boşan benden kocam değilsin artık dedim deliye döndü en sonunda beni çocuğumla tehdit etti alıcam onu senden görürsün dedi gözü döndü ağlamaya başladım ve beni gecenin bir yarısı kendi anneme götürdü seni aldığım gibi annene götürüyorum çocuğuda vermicem diye bağırarak deliye döndüm daha 2 aylık anneye bu yapılır mıydı benim aşık olduğum adam nasıl bu hale gelirdi hemen oğlumu anakucağından koynuma aldım ve annemin kapısında arabayı tam park ederken arabadan aşağıya kucağımda çocukla kendimi attım yere koşarak annemin evine girdim kocam peşimden delirdi annemin evini yıktı geçti herkes şoka girdi annemlere rezil olduk perişan olduk bu arada oğlum hala kucağımda uyuyor kayınvalidemi kaynımı aradılar kocam bir türlü sakinleşmedi en sonunda onu aldı kaynım evine götürdü bu arada ben bitti istemiyorum onu yüzünü görmicem diye ağlıyorum sinir krizleri geçiyorum herkeste aynı laf olmaz öyle şey sen haklısın ama sizin artık bir çocuğuz var ardından kayınvalidem hadi benle geliyorsun diye diretiyor annemde ben kızımı bu halde hiç bir yere göndermem diye.
Sonuç olarak çocuğum olduğu için içimdeki sessiz çığlığı kocaman bir bastırıştan sonra kendimi kaynımın evinde kocamın yanında buluyorum erkek kardeşimde beni yalnız bırakmamak için yanımda geliyor ve gecenin sonunda hiç bir şey olmamış gibi oğlum kocam kayınvalidem ve kardeşim bizim eve geliyoruz. Onca rezilliği çıkaran eşim utanmadan direk yatıyor ve ben beynimdeki sorularla başbaşa kalıyorum.
Her şeyi siğneyE çekip unutmayA hapsedilen kadın. Kadın olmak neden bu kadar ağırdı?Bir kadına anlayış göstermek bu kadar zor muydu?Annem dahil olmak üzere neden herkes benim alttan almam gerektiğini düşünüyordu?Bu hayatta her zaman herşey güzel olmazdı evet ama herşey yolunda ve güzelken bir anda hiç olmadık sebepten bu kadar kötü olur muydu?Hangisini üzülmeliydim kendime mi insanlara rezil olmamıza kocamın bana yaşattığı kalp kırıklığına mı ailemin çarezliğine mi günahsız yavrumamı ve ben bu kadar özgüvenli dik başlı bir kadınken şimdilerde çocuğun var diyip susup bastırılmama mı? Sonra durdum ve dedim ki iyi ki oğlum var bu dünyaya en iyisi bile olsa çile çekmeye bir kadın daha gelmedi. Ne kadar sevsemde aşık olsanda kadınsan mutsuzluğu yaşamaya mahkumsun. İstemesende kabullenmeye dizini kırıp oturmaya mecbursun yaşamış olduğun hayal kırıklıkları kalbinin parçalanması analığınla sınanman kimsenin umrunda değil.Biliyorum çok uzun oldu sonuna kadar gelip okumayacaksınız bile belki ama içimi dökmek istedim.Benim gibi yorulan tüm kadınlar Allah yardımcımız olsun..
Desteğe ihtiyacım var olumsuz yorumlardan kaçınırsanız mutlu olurum..
Dün bana öyle kötü bir gece yaşattı ki hala acaba rüya mıydı diye düşünüyorum.Bebeğim çok zor bi bebek hiç uyumuyor ve ben bütün gün aptal gibi dolanıyorum.Dün daha önceki konumda olduğı gibi kayınvalidemlerdeydim eşim işten geç çıktıpı için onun beni ordan almasını bekledim.Ve geldi.Hiç birşey yoktu nasılsın karıcım gel seni bi öpeyim dedi aldı sardı beni her zamanki gibi. Alkol almış kızdım ama o an birşey belli etmedim. Ardından şakalaşmaya başladık ve eşim yine şakanın dozunu kaçırmaya başladı ve ben her zamanki gibi sinirlerime hakim olamayıp ailesinin yanında ona tepki gösterdim. Alkolu fazla kaçırdın galiba bana sarmaya başladın yine dedim. Oda öyle deyince bozuldu çenemden tutup o çeneni kırarım dedi. Gözlerim doldu yutkundum.Ardından kendi evimize geçmek için hazırlanmaya başladım. Çocuğu hazırladım. Çıkarken kayınvalidem bulaşma şuna bırak iyi değil dedi.
Ama ben durur muyum kocamın huyunu bile bile arabaya biner binmez başladım söylenmeye ve kavgamız büyüdü çok büyüdü boşan benden kocam değilsin artık dedim deliye döndü en sonunda beni çocuğumla tehdit etti alıcam onu senden görürsün dedi gözü döndü ağlamaya başladım ve beni gecenin bir yarısı kendi anneme götürdü seni aldığım gibi annene götürüyorum çocuğuda vermicem diye bağırarak deliye döndüm daha 2 aylık anneye bu yapılır mıydı benim aşık olduğum adam nasıl bu hale gelirdi hemen oğlumu anakucağından koynuma aldım ve annemin kapısında arabayı tam park ederken arabadan aşağıya kucağımda çocukla kendimi attım yere koşarak annemin evine girdim kocam peşimden delirdi annemin evini yıktı geçti herkes şoka girdi annemlere rezil olduk perişan olduk bu arada oğlum hala kucağımda uyuyor kayınvalidemi kaynımı aradılar kocam bir türlü sakinleşmedi en sonunda onu aldı kaynım evine götürdü bu arada ben bitti istemiyorum onu yüzünü görmicem diye ağlıyorum sinir krizleri geçiyorum herkeste aynı laf olmaz öyle şey sen haklısın ama sizin artık bir çocuğuz var ardından kayınvalidem hadi benle geliyorsun diye diretiyor annemde ben kızımı bu halde hiç bir yere göndermem diye.
Sonuç olarak çocuğum olduğu için içimdeki sessiz çığlığı kocaman bir bastırıştan sonra kendimi kaynımın evinde kocamın yanında buluyorum erkek kardeşimde beni yalnız bırakmamak için yanımda geliyor ve gecenin sonunda hiç bir şey olmamış gibi oğlum kocam kayınvalidem ve kardeşim bizim eve geliyoruz. Onca rezilliği çıkaran eşim utanmadan direk yatıyor ve ben beynimdeki sorularla başbaşa kalıyorum.
Her şeyi siğneyE çekip unutmayA hapsedilen kadın. Kadın olmak neden bu kadar ağırdı?Bir kadına anlayış göstermek bu kadar zor muydu?Annem dahil olmak üzere neden herkes benim alttan almam gerektiğini düşünüyordu?Bu hayatta her zaman herşey güzel olmazdı evet ama herşey yolunda ve güzelken bir anda hiç olmadık sebepten bu kadar kötü olur muydu?Hangisini üzülmeliydim kendime mi insanlara rezil olmamıza kocamın bana yaşattığı kalp kırıklığına mı ailemin çarezliğine mi günahsız yavrumamı ve ben bu kadar özgüvenli dik başlı bir kadınken şimdilerde çocuğun var diyip susup bastırılmama mı? Sonra durdum ve dedim ki iyi ki oğlum var bu dünyaya en iyisi bile olsa çile çekmeye bir kadın daha gelmedi. Ne kadar sevsemde aşık olsanda kadınsan mutsuzluğu yaşamaya mahkumsun. İstemesende kabullenmeye dizini kırıp oturmaya mecbursun yaşamış olduğun hayal kırıklıkları kalbinin parçalanması analığınla sınanman kimsenin umrunda değil.Biliyorum çok uzun oldu sonuna kadar gelip okumayacaksınız bile belki ama içimi dökmek istedim.Benim gibi yorulan tüm kadınlar Allah yardımcımız olsun..
Desteğe ihtiyacım var olumsuz yorumlardan kaçınırsanız mutlu olurum..
Son düzenleme:
