Yorulmuyor musunuz?

ferdaw

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
22 Nisan 2019
792
1.110
28
35
Merhaba arkadaşlar.
Kısa tutup hemen konuya gireceğim. Hayata karşı kendimi çok yorgun hissediyorum. Okuyanlar hatırlar, birkaç ay önce hayatımın hiç yolunda gitmediğine dair bir konu açmıştım. Tabi değişen hiçbir şey olmadı hayatımda. İşsizlik, maddi sıkıntılar, işlerin yolunda gitmemesi aynı devam ediyor. Üst üste yaşadığım hayal kırıklıkları da cabası.

O kısmı geçersek eminim sizin de sorunlarınız oluyordur, nasıl toparlıyorsunuz? Nasıl yataktan kalkacak gücü buluyorsunuz kendinizde? Yeni bir işe başlayacak gücü nereden buluyorsunuz? Ya da pişmanlık duymadan nasıl yaşıyorsunuz?

Benim için anlaşılması zor bir konu, kimse yanlış anlamasın ciddiyim ve gerçekten anlamıyorum, çözüm de bulamıyorum, benim her günüm intihar düşüncesi ile geçiyor çünkü.
 
Son düzenleme:
Intihar düşüncesi çok bencilce değil mi? Çevrenizde değer verdiğiniz ya da size değer veren kimse yok mu? Onlara karşı bencillik etmiş olmaz mısınız? Ben doğal bir şekilde öldüğümde bile sevdiklerime vereceğim üzüntüyü düşünüp üzülüyorken... Bir amaç edinin. Hayata bağlanmak için sebeplerimiz olsun. Bomboş geçen bir ömürü yaşamak için tabiki bir çabanız olmaz.
 
Ben sorun etmiyorum. Maddi sıkıntıya illaki giriliyor, bu da bizim sınavımızdır diyorum sabrediyorum. Dinç kalkmaya gelecek olursak, soğuk - serin olur kaldığım oda, uyanınca 1 elma, el yüz ayak buz gibi suyla yıkanır, ama bugünün planını dünden yapmam. Anı yaşamalısın, yoksa strese girersin. Gün içerisinde vaktin varsa 1 saatte olsa yürüyüş yap, illa birşeyler alman gerekmiyor, öylesine bak. Evde hobi edin, inci boncukla uğraş, olmadı çiçek böcekle uğraş. Kötü enerjini toprağa ver. Pişmanlık hmm... keşke demek yerine belki demeyi tercih etmelisin. Olumlu düşünmelisin. Herşeyi oluruna bıraktın mı, senden mutlusu, huzurlusu yok.
 
Intihar düşüncesi çok bencilce değil mi? Çevrenizde değer verdiğiniz ya da size değer veren kimse yok mu? Onlara karşı bencillik etmiş olmaz mısınız? Ben doğal bir şekilde öldüğümde bile sevdiklerime vereceğim üzüntüyü düşünüp üzülüyorken... Bir amaç edinin. Hayata bağlanmak için sebeplerimiz olsun. Bomboş geçen bir ömürü yaşamak için tabiki bir çabanız olmaz.

21. yy ölüm acısı en çok bir yıl sürer diyor N. Hikmet. Başkları endişelenmesin diye yaşamaya devam etmek zayıf bir düşünce. Geçer, endişem eş dost değil. Dinen yasak olması. Herhangi bir amacın peşinden gidecek gücü nereden buluyorsunuz? bunca hayal kırıklığından sonra ben bulamıyorum.
 
Son düzenleme:
Merhaba arkadaşlar.
Kısa tutup hemen konuya gireceğim. Hayata karşı kendimi çok yorgun hissediyorum. Okuyanlar hatırlar, birkaç ay önce hayatımın hiç yolunda gitmediğine dair bir konu açmıştım. Tabi değişen hiçbir şey olmadı hayatımda. İşsizlik, maddi sıkıntılar, işlerin yolunda gitmemesi aynı devam ediyor. Üst üste yaşadığım hayal kırıklıkları da cabası.

O kısmı geçersek eminim sizin de sorunlarınız oluyordur, nasıl toparlıyorsunuz? Nasıl yataktan kalkacak gücü buluyorsunuz kendinizde? Yeni bir işe başlayacak gücü nereden buluyorsunuz? Ya da pişmanlık duymadan nasıl yaşıyorsunuz?

Benim için anlaşılması zor bir konu, kimse yanlış anlamasın ciddiyim ve gerçekten anlamıyorum, çözüm de bulamıyorum, benim her günüm intihar düşüncesi ile geçiyor çünkü.
pişmanlık yaşıyorsun üzülüyorsün aglıyorsun tembelleşiyorsun sıkıntı oluyor ama sen insansın bunlar hep olur artık rutin olmalı, pişmanlık tabiki var ama onunla barışmayı öğrenmelisin giden gelmez olan oldu ne yapabilrsin bazen kaderci olmak iyidir, kader de geç yenisi gelir .6 tane iş değiştim hepsinden gına nefret ederek çıktım ama yeni işe devam dedim nabucan. nefes alıyorsun ya ve sagllıklı vucudun varsa şükrediyorsun .bence biraz dua et içini ferahlat dışarı çık nefes al.kitap oku arkadaşların varsa bol bol görüş ihmal etme kendini,arkadaşlar terapidir gerçek arkadaslar .senden bir tane var
 
Seni intiharı düşündüğün için yargilamiyorum. Bir aralar bende bir güzel planlanmıştım çünkü. Hani o noktaya kadar insanın gözü kör olabiliyor. Kör demek istiyorum, çünkü sorunlardan ve kötü hissettiklerimizden dolayı hayatı göremez oluyoruz. Simdi neler yaşadığımı ve o noktaya nasıl geldiğimi yazarak zamanını calmiyim. Oraya nasıl gelindiğini sonra analiz edersin. Önemli olan o noktadan dönmek. Ve bunun tek yolu küçük adımlarla kendinize doğru ilerlemek. Sıfırdan başlamak. Küçük rutinleri oluşturun hayatınızda.. Günlerce doğru dürüst yemeden içmeden yatıp durmak sizi iyileştirmez. Hareket etme zamani.hem.bedeninizi hemde zihninizi harekete geçirin. Bunu yaparken başlangıç noktanız yine kendinizsiniz. Neleri seversiniz. Neyi severek yapardınız mesela? Kendinize iyi davranmaya başlamalisiniz.hepimizin pişmanlıklari var büyük veya küçük. Önemli olan olanları kabul etmek. O zamanlarda elinizden o kadar gelmiş, daha iyisini veya kötüsünü yapamamissiniz. Dersinizi çıkartın ve bundan sonra ki adimlariniza odaklanin. Ben hayatimin bir kac yılını depresyon ile geçirdim.tedavi de gördüm ama çoğunluğunu kemdim arkamda bıraktım diyebilirim. Intihar düşüncesine tekrar gelince: Intihar etseydim bu son seneler kendime kurduğum hayatı yasayamazdim ve bu cidden çok yazık olurmuş. İntihar etmekten çok kendinizi nasil kurtarirsiniz onu düşünün. Hepimize geçmiş olsun
 
pişmanlık yaşıyorsun üzülüyorsün aglıyorsun tembelleşiyorsun sıkıntı oluyor ama sen insansın bunlar hep olur artık rutin olmalı, pişmanlık tabiki var ama onunla barışmayı öğrenmelisin giden gelmez olan oldu ne yapabilrsin bazen kaderci olmak iyidir, kader de geç yenisi gelir .6 tane iş değiştim hepsinden gına nefret ederek çıktım ama yeni işe devam dedim nabucan. nefes alıyorsun ya ve sagllıklı vucudun varsa şükrediyorsun .bence biraz dua et içini ferahlat dışarı çık nefes al.kitap oku arkadaşların varsa bol bol görüş ihmal etme kendini,arkadaşlar terapidir gerçek arkadaslar .senden bir tane var
Çok pozitif bir bakış açısı. Güçlü biriymişsiniz.
 
depresyondasınız. devlet hastanelerinde beklenecek bir şey yok randevu alıp bi gün önce netten vaktinde gidiyorsunuz anlatıyorsunuz bu kadar basit.
Onlar da antideprasan verip başından salıyor. Ne kadar tandık bir tablo. Antideprasanların insanı iyleştirmediği biliniyor artık.
 
Bir kaç yıl sonra daha büyük dertlerle uğraştığınızda şimdiki derdinizin ne kadar umursanmaması gerektiğini anlarsınız.
 
Çok pozitif bir bakış açısı. Güçlü biriymişsiniz.
zamanla öğreniyorsun .bol bol kitap oku inan ben çok yararının gördüm kitaplar gerçekten başka kapılara ufuklar açar insana.ve her insanı dinle hepsinin ayrı bir hikayesi var kendine o insanlardan pay çıkar .insanları düşün onların hayatlarını onlarında dertlerini illakı çevren ailen vardır. ama bi şekilde devam ediyorlar hayatlarını.
 
İntihar kurtulma yöntemi degil bacım. Gittigin yerde daha cok uğraşırsın aklından cıkart onu.. emin ol sokakta yürüyen 5 kişinin 3ü hayatında yaptıgı pısmanlıkları vardır . Kimsenin hayatı 4/4 lük değilki. Sadece bu derdimi ötekiyle kapatiyorum gibi bi durum var herkesde. Veya derdini dinleyecek vakit bulamıyolar cünkü herkes bi engame içinde . Hayat akışı böyle . Diyecegim o ki kendini dinleme , hayatına devam et .. bırak hayat seni yönlendirsin..
 
Depresyondasın. İmkanın olup olmaması sözkonusu olamaz en azından devlet hastahanesine falan git..
 
Bazen herkes "ne için yaşıyorum?" diye düşünür.
Senin sorunun düşünecek çok fazla vaktinin olması. Çünkü çoğu kişi hayat telaşında pek düşünmez bunları..

Öğrencisindir ders ve sınav telaşı olur.
Mezun olursun iş güç telaşı başlar.
Birini seversin o kafanı meşgul eder.
Evlilik hazırlığı olur.
Evlenirsin geçim derdine düşersin.
Sonra bunu hamilelik, çocuk büyütme takip eder.
Ki bir kadının aklını en çok kurcalayan şey budur.
Yeri gelir kendini unutur çocuğunu düşünürsün..

Yani aslında hepimiz günümüzde depresif ruh halindeyiz ama bunu pek düşünmüyoruz. Baskılıyoruz..
 
Bir kaç yıl sonra daha büyük dertlerle uğraştığınızda şimdiki derdinizin ne kadar umursanmaması gerektiğini anlarsınız.
Büyük dertten kastınız nedir bilmiyorum ama oldukça zor bir hayatım var.
 
Onlar da antideprasan verip başından salıyor. Ne kadar tandık bir tablo. Antideprasanların insanı iyleştirmediği biliniyor artık.

niye iyileştirmesin antidepresan kullananlar gayet de işinde gücünde dışarda eğlenen hayata karışan insanlar oluyorlar. sorunlarını çözerken sana yardımcı oluyor ilaç.

şu hissettiğin hiçbir şey yapmama motivasyonu var ya işte o depresyondan. ilaçla bu motivasyonun geri geliyor bi bakmışsın istediklerini başarmışsın.
 
Bazen herkes "ne için yaşıyorum?" diye düşünür.
Senin sorunun düşünecek çok fazla vaktinin olması. Çünkü çoğu kişi hayat telaşında pek düşünmez bunları..

Öğrencisindir ders ve sınav telaşı olur.
Mezun olursun iş güç telaşı başlar.
Birini seversin o kafanı meşgul eder.
Evlilik hazırlığı olur.
Evlenirsin geçim derdine düşersin.
Sonra bunu hamilelik, çocuk büyütme takip eder.
Ki bir kadının aklını en çok kurcalayan şey budur.
Yeri gelir kendini unutur çocuğunu düşünürsün..

Yani aslında hepimiz günümüzde depresif ruh halindeyiz ama bunu pek düşünmüyoruz. Baskılıyoruz..

Haklısınız ama bunların hiçbirini yaşama imkanım olmadı zaten benim.
 
Back
X