- 26 Aralık 2016
- 4.173
- 7.117
- 158
- 51
Ben degil ama bir arkadasim istanbulda ikimizde tedavideyken negatif aldi.onun bir arkadasi donasyon diye akil vermis.o kadar anne olmayı istiyorduk ki bana kızdi.niye böyle bir yol varda söylemiyorsun diye ☺Merhaba Arkadaşlar ..Ne olur bir fikir verin
Size daha önce de yazdım ama kendi adıma bir neticeye varamadım ve bir kez daha sormadan edemiyorum çünkü çok zor bir durumdayım
Bir yanımda boşanma dilekçesi bir yanım da eşim var ..Tedavi olarak herşeyi denedik olmadı bizde ki sorun eşim kaynaklı oldu ..20 yıla yakın birliktelik ve 15 yıllık evliliğimiz var..eşimden yana sıkıntım olmadı neredeyse mutlu bir çiftiz diyebilirim ama çocuk derdi bizi o kadar yordu ki yıllarca..Nerdeyse istemiyorum artık olmaz olsun diyeceğim zamanlar geldi ama tabi o annelik duygusunu merak etmemek mümkün mü
Şimdi önümde ya boşanmak var ya da donasyon
Eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorum ama çocuk fikrinden de vazgeçemiyorum diğer taraftan yaşım ilerledikçe çocuk yapma imkanım da kaybolacak ..eşim donasyona sıcak bakmıyor ama asla yapmam da demiyor.. oda bende korkuyoruz bu sonuçta günah ve bir ömür sürecek bir yalan hem ailelere hemde üstelik çocuğa söylenmiş bir yalan peki bu yalanı nasıl taşır insan bir ömür ..Duyulması korkusu da cabası ..Herşeyi istemek her davranışı haklı kılar mı diye düşünüyorum..Geceleri uyanıyorum korkudan ve stresten ..nasıl olur ne yaparız diye fikri bile bazen korkutucu geliyor ..Bazende bir çocuk değil mi ne önemi var insanız annelik bir hak merak etmek ve istemek en doğal hakkım değil mi diyorum donasyonu normal görüyorum ...Yada eşimden ayrıl başka biri ile evlen çocuk yap dertlerinden kurtul diyorum ama aşkın sevginin önemi yok mu , üstelik belki de hiç evlenememek de olabilir diyorum ..düşünmekten kafayı yiyecem İnanın ..Hangisi daha doğru hangisi daha iyi yada beni mutlu eder bilmiyorum ne olur bana bir fikir verin sizlerde Benim gibi yaşadınız yada yaşıyorsunuz ..İnanın ne olursa olsun sanki mutsuz olucakmışız gibi geliyor çünkü en doğalı olmadı ne yazık ki ..bilmiyorum ki arkadaşlar keşke bu kadar sevmeseydim eşimi yada annelik bu kadar farklı olmasa idi evlatlık alın diyorlar ona da ben istemiyorum çünkü biyolojik olarak o kadar merak ediyorum ki Doğumu anne olmayı benim bir parçamı görmeyi çok istiyorum..Anlayacağız bu kısır döngü de sıkışıp kaldım siz olsanız ne yapardınız
İnanın sizde haklısınız bunu da söyledim defalarca kendime ama bazı şeylerin önüne geçemiyorum ...Aynı muamele ben kalsam üzülürdüm dedim bu ona karşı haksızlık dedim ..Ama donasyondan emin değiliz evlatlık olmuyor , çocuksuzluk çok zor böyle devam edemiyoruz , ben de anne olmayı çok merak ediyorum tabi oda kısmet olursa ama İnan’ın onu seviyorum zaten sevmesem baştan boşanırdım ama belki bir umut olur dedim denedim tedavi ile bir yere varma imkanımız olmadı ama sizinde dediklerinizi kendime defalarca dedimBi daha evlenememek de olabilir dediğine göre esini sevmiyorsun. Adamı yarı yolda bırakacaksın. İyi günde kötü günde sözü ne oldu. Senin yumurtan olmasa esin bıraksa ne düşünürsün. Benim yumurtam yok ve esim bunu bana reva görse hakkımı helal etmem. Bu travmayı da atlatamam. Kendimi eksik hissetmenin doruğuna çıkarım intihar bile gecer aklımdan. Ben esinize üzüldüm
Evet ne yazık ki kesin doktor ya evlatlık yada donasyonu önerdi ..ameliyatlar tedavi hepsini denedik olmadı ..İnanın maddi tarafını hiç düşünemedim bileEşinizde
Eşinizin sorunun çözümü kesin yok mu boşanmaya gelecek kadar aranızda sorun yaratmamalı bence bakın bizde de bende sorun denemekten bir şey kaybetmezsiniz maddi kaybı saymazsak tabi bir de sürecin verdiği stres var daha önce hiç denediniz mi ne oldu bu kadar uzun bir evlilik te illaki bişeyler olmuştur
Keşke sizin gibi net olabilsem ve evet bu diyebilsem Böyle insanları hep takdir ettim .. Benim gibi o bu derken zaman kaybetmediniz yaBen degil ama bir arkadasim istanbulda ikimizde tedavideyken negatif aldi.onun bir arkadasi donasyon diye akil vermis.o kadar anne olmayı istiyorduk ki bana kızdi.niye böyle bir yol varda söylemiyorsun diye ☺
Arkadaşım kayinvalidesinin görümcesinin yaninda bebek sevmesinden kendisine laf soktuklarını falanda düşünüyordu.
Bahceci kıbrista ilk seferde hamile kalip bu martta dogurdu kızı oldu.hic sizin gibi bir tepkisi olmadi.bir de esi ile o dönemde baska sebepten kavgalari oldu.ama arkadasim o bebegi coook istiyordu.bunu da görmezden geldi.arkadaşimin bir iki kisi ve dr.u biliyor.
Esiyle anlasarak karar verdikleri icin cok kolaydi hersey.esi de çocuk cok istiyormuş.muratlarına erdiler çok şükür.
İcten isteme ve tüm zorlukları yenmek o kadar zor degil sanki
benimde yumurtam olmazsa esimde pek yumurta donasyonu istemiyordu.özellikle dr.lara tekrar tekrar gidip para kazandirilmasina karsiydi. çocuk falan ben istemiyorum diyordu tedavi isleri uzamasin diye.E benimde tedaviyle kismet oldu türkiyede bebegim oldu.
annelik nasıl nasip olacaksa o dogrudur icinize hangisi siniyorsa.
Kafanizda bu olayi cok abartip buyütüyorsunuz.esinizle bu konuda anlasamadiğinız için mesele buyüyor.
Ben olsam onunla veya onsuz anne olma hakkimi secerdim.cünkü beni 7 yil oyalayan sevgilimi 40 yasinda terk ederek direk çocuğum olsun diye elimden geleni yapmis biriyim.herkes kendi seciminin sonucuna baktiğında mutlu olmali aslında
O zaman deneyin donasyon hoş olamayınca hayal kırıklığı çok kötü kahroluyorum ama önemli olan eşim eşimde seninle olursa olsun yoksa neyleyim evladı dedi sırf çocuk olmuyor diye boşanmak doğru değil üstelik bunu kusurlu taraf isterse makbul diğer türlü onca yılda kayıp olan sadece bebek değildir başka şeyler var düşüncem hala bakiEvet ne yazık ki kesin doktor ya evlatlık yada donasyonu önerdi ..ameliyatlar tedavi hepsini denedik olmadı ..İnanın maddi tarafını hiç düşünemedim bile
Zaman kaybetmezmiyim evlilik vaadi ile saf saf beklemisimKeşke sizin gibi net olabilsem ve evet bu diyebilsem Böyle insanları hep takdir ettim .. Benim gibi o bu derken zaman kaybetmediniz ya
Kaç yaşındasınız ? 40 yaşına geldiginizde cidden bebek olayinin süresinin biteceğini hayat cok güzel ögretiyor.üstelik annelik duygusuda 40 da tavan yapiyor.halen gencseniz benim ruh halimi anlamaniz zor.hayat siz istemeden bu duyguyu cocuk olmasi ihtimalini elinizden alıyor.gecen yıllara çok yaniyor insan.Keşke sizin gibi net olabilsem ve evet bu diyebilsem Böyle insanları hep takdir ettim .. Benim gibi o bu derken zaman kaybetmediniz ya
38 yaşındayım ve son zamanlarım diye düşünüyorum bende ..haklısınız eskiden bu kadar yoğun değildi bu duygum nasılsa daha cok var diyordum ama bir baktım ki 38 yaşıma geldim o bu derken ve şimdi de korkmaya başladım ne yapıcam diye ya anne olamasam diye..Gençken herşey olabilir gibi geliyor Elimde büyüyenlerin bile çocukları oldu ve herkes ne müthiş bir duygu diyor annelik için ..ne yapar ki insanKaç yaşındasınız ? 40 yaşına geldiginizde cidden bebek olayinin süresinin biteceğini hayat cok güzel ögretiyor.üstelik annelik duygusuda 40 da tavan yapiyor.halen gencseniz benim ruh halimi anlamaniz zor.hayat siz istemeden bu duyguyu cocuk olmasi ihtimalini elinizden alıyor.gecen yıllara çok yaniyor insan.
Elimden geldiğince size yardımcı olmak için yazdim.umarim faydam olmustur.gençsiniz ne guzel.umarım gönlünüzce olur hersey.esinizi ikna etmek mümkün olur38 yaşındayım ve son zamanlarım diye düşünüyorum bende ..haklısınız eskiden bu kadar yoğun değildi bu duygum nasılsa daha cok var diyordum ama bir baktım ki 38 yaşıma geldim o bu derken ve şimdi de korkmaya başladım ne yapıcam diye ya anne olamasam diye..Gençken herşey olabilir gibi geliyor Elimde büyüyenlerin bile çocukları oldu ve herkes ne müthiş bir duygu diyor annelik için ..ne yapar ki insan
İnşallah anne olursun. Ruh eşi başka bi şey... Eşin ruh eşinse vazgeçme derim. Benimki de asla olmaz dıyodu. Bi gün babasına kızdı böyle mi baba olur dedi. ben olsam böyle yapmazdım donasyon mu denesek dedi. Şok oldum hemen atladım ki ben vazgeçmiştim çoktan. Murphy yasasıydı sanırım adı emin değilim en çok istediğin şey en çok vazgeçtiğin anda sana gelir diyordu. Düşüncelerini başka bi alana kanalize et. Bu yaz doyasıya gez toz ye iç ve sonra kendini dinle. 38 yıl anne olmadan yasadın daha kaç yas yasayacagız kim bilir. Ben anne oldum bana demesi kolay gibi görünebilir sana. Ama evlat bir bilinmezlik seninse yanında seviyorum dediğin eşin var. Allah sana da esine de yardım etsin. Ama madem yorum istedin ben oyumu eşinden yana kullanıyorum.İnanın sizde haklısınız bunu da söyledim defalarca kendime ama bazı şeylerin önüne geçemiyorum ...Aynı muamele ben kalsam üzülürdüm dedim bu ona karşı haksızlık dedim ..Ama donasyondan emin değiliz evlatlık olmuyor , çocuksuzluk çok zor böyle devam edemiyoruz , ben de anne olmayı çok merak ediyorum tabi oda kısmet olursa ama İnan’ın onu seviyorum zaten sevmesem baştan boşanırdım ama belki bir umut olur dedim denedim tedavi ile bir yere varma imkanımız olmadı ama sizinde dediklerinizi kendime defalarca dedim
Beni ağlattın arkadaşım şu an okuyan ve seninle aynı şeyleri yaşayan bizler ne kadar da benziyoruz birbirimizeBugun ogle duygusalimki sizden baskada icimdeki siziyi anlicak kimsem yok.bugun butun facebok cocuklatinin mezuniyetini paylasan anneler babalarla dolu ..duygu dolu sozlerr...daha bugun iki kiz cocugu ellerinde bebkler evcilik oynuyolar sokakta anne olmuslarrr..daha dogdugun gibi eline oyuncak bebek veriyolar ve sen daha 1 yasina bile girmemisken elindeki oyucagin annesi oluyosun...o duyguyla buyuyosun hepp sonra doktor yuzine sen anne olamicaksin herseyi unutun ve hayatinizi yasayin diyiveriyor bi cumlede senin butun hayatin 1 cumlede bitiyorr..cevremde herkez annem.kardesim hergun ayni aciya ayni siddette aglanirmi diyooo...aglanirrr sokakta bo cocuk anne fiye bagirir aglanir.otobuste isten gelen kadin telefonda geliyorum annecim der aglanirr.ohh ne rahatsin cocuksuz ne rahat geziyosun derler aglanirr.karsi komsun bebek kiyafetlerini yikar asarr bakip aglabirr.arkadasinin evinde yerlerdeki kucucuk oyuncaklar ayagina batar aglanirr. Arkadasin hamileleik heyecanini anlatir birsuru bebek kiyafeti alir gosterir aglanirr...ortamda herkez cocugundan konusur aglanirr...evinde tek bi gurultu yoktur aglanirr...burnunun diregi sizlamak neymis anlarsin.kimseye belli etmiyim kiskaniyorum sanmasinlar sevinclerini senin yuzunden eksik yasamasinlar diye icine icine aglarsinda onlar guluyon sanarr...o hoplaya ziplaya hamilelik yasar sen hapsurursun dustu sanarsin....cok zormus..guclu kalabilmek cok zormusss.hepinizee saygim oyle sonsuzki..
siz böyle karar veriyorsunuz eşinizin sizden sonra mutlu olabileceğine garantisi var mı yapmayın böyle düsünmeyin çaresine bakın.bizde 14 yıldır çocuk hasreti ile yanıp tutuşuyoruz. mutluysanız ayrılmayın lütfenBugun esımın yuzune bakmadan ayrılılık kararımı acıkladım cunku yuzune bakanıyorum babalar gunu ve bası one egık ve cok uzgun ben de 46 yasındayım ınsallah kendını cok seven bırını bulur ve cocuk sahıbı olur
Umarım en doğrusu ve en güzeli olur hepimiz içinElimden geldiğince size yardımcı olmak için yazdim.umarim faydam olmustur.gençsiniz ne guzel.umarım gönlünüzce olur hersey.esinizi ikna etmek mümkün olur
İnşallah anne olursun. Ruh eşi başka bi şey... Eşin ruh eşinse vazgeçme derim. Benimki de asla olmaz dıyodu. Bi gün babasına kızdı böyle mi baba olur dedi. ben olsam böyle yapmazdım donasyon mu denesek dedi. Şok oldum hemen atladım ki ben vazgeçmiştim çoktan. Murphy yasasıydı sanırım adı emin değilim en çok istediğin şey en çok vazgeçtiğin anda sana gelir diyordu. Düşüncelerini başka bi alana kanalize et. Bu yaz doyasıya gez toz ye iç ve sonra kendini dinle. 38 yıl anne olmadan yasadın daha kaç yas yasayacagız kim bilir. Ben anne oldum bana demesi kolay gibi görünebilir sana. Ama evlat bir bilinmezlik seninse yanında seviyorum dediğin eşin var. Allah sana da esine de yardım etsin. Ama madem yorum istedin ben oyumu eşinden yana kullanıyorum.
[/QUOTbana cevap verme nezaketenizi gösterdiğiniz için teşekkür ederim
Merhaba Arkadaşlar ..Ne olur bir fikir verin
Size daha önce de yazdım ama kendi adıma bir neticeye varamadım ve bir kez daha sormadan edemiyorum çünkü çok zor bir durumdayım
Bir yanımda boşanma dilekçesi bir yanım da eşim var ..Tedavi olarak herşeyi denedik olmadı bizde ki sorun eşim kaynaklı oldu ..20 yıla yakın birliktelik ve 15 yıllık evliliğimiz var..eşimden yana sıkıntım olmadı neredeyse mutlu bir çiftiz diyebilirim ama çocuk derdi bizi o kadar yordu ki yıllarca..Nerdeyse istemiyorum artık olmaz olsun diyeceğim zamanlar geldi ama tabi o annelik duygusunu merak etmemek mümkün mü
Şimdi önümde ya boşanmak var ya da donasyon
Eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorum ama çocuk fikrinden de vazgeçemiyorum diğer taraftan yaşım ilerledikçe çocuk yapma imkanım da kaybolacak ..eşim donasyona sıcak bakmıyor ama asla yapmam da demiyor.. oda bende korkuyoruz bu sonuçta günah ve bir ömür sürecek bir yalan hem ailelere hemde üstelik çocuğa söylenmiş bir yalan peki bu yalanı nasıl taşır insan bir ömür ..Duyulması korkusu da cabası ..Herşeyi istemek her davranışı haklı kılar mı diye düşünüyorum..Geceleri uyanıyorum korkudan ve stresten ..nasıl olur ne yaparız diye fikri bile bazen korkutucu geliyor ..Bazende bir çocuk değil mi ne önemi var insanız annelik bir hak merak etmek ve istemek en doğal hakkım değil mi diyorum donasyonu normal görüyorum ...Yada eşimden ayrıl başka biri ile evlen çocuk yap dertlerinden kurtul diyorum ama aşkın sevginin önemi yok mu , üstelik belki de hiç evlenememek de olabilir diyorum ..düşünmekten kafayı yiyecem İnanın ..Hangisi daha doğru hangisi daha iyi yada beni mutlu eder bilmiyorum ne olur bana bir fikir verin sizlerde Benim gibi yaşadınız yada yaşıyorsunuz ..İnanın ne olursa olsun sanki mutsuz olucakmışız gibi geliyor çünkü en doğalı olmadı ne yazık ki ..bilmiyorum ki arkadaşlar keşke bu kadar sevmeseydim eşimi yada annelik bu kadar farklı olmasa idi evlatlık alın diyorlar ona da ben istemiyorum çünkü biyolojik olarak o kadar merak ediyorum ki Doğumu anne olmayı benim bir parçamı görmeyi çok istiyorum..Anlayacağız bu kısır döngü de sıkışıp kaldım siz olsanız ne yapardınız
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?