Yumurta ve Sperm Donasyonu ile Tüp Bebek

babynumberone .!.:

Bugun esımın yuzune bakmadan ayrılılık kararımı acıkladım cunku yuzune bakanıyorum babalar gunu ve bası one egık ve cok uzgun ben de 46 yasındayım ınsallah kendını cok seven bırını bulur ve cocuk sahıbı olur

Genişletmek için tıkla...

eceminkoo .!.:

arkadaşım sakın yapma derim! yuva yıkmak kolay ama yuva yapmak zordur. klasik bir cümle ama doğru. bilinmeyen bir gelecek için eşinden ayrılman bence hiç doğru değil. kaldı ki tekrar evlenip çocuğun olacağı kesin olsa bile eşini ne kadar üzeceğinin farkında mısın acaba? o zaten sorun kendisinde olduğu için kimbilir kendi içinde ne travmalar yaşıyordur, kimbilir ne fırtınalar esiyordur. aynen bizim gibi... biz nasıl ki anne olma hasretiyle yanıp tutuşuyoruz ve her yolu maddi manevi göğüs germeye çalışıyoruz ama evladı olanlar asla bizi anlamıyor. anlıyor gibi görünseler de bu mümkün değil. sen de benim çocuğum olabilir, ben de sıkıntı yok diyerek eşini anlamıyor gibi görünüyorsun. yani bu bir bencillik olmaz mı sence de? açıkcası eşim bana senin çocuğun olmuyor o yüzden ayrılıp başkasıyla çocuk sahibi olmak istiyorum dese kahrolurdum. ne kadar çok üzülürdüm anlatamam. donasyon istediği için bile ok üzülüyorum aslında, en az benim de onun kadar çocuk istememe rağmen. bencil buluyorum onu da. kendi çocuğu olsun diye benim duygularımı es geçiyor diyorum bazen. evlatlık alalım diyorum benim parçam olsun istiyorum evlatlık istemiyorum diyor. yani senin durumun tersini yaşıyorum. gerçi diyor sen istemedikten sonra olmaz senin düşüncelerin de önemli diye ama bu sefer de ben istemiyorum desem ömrüm boyunca beni suçlayacak diye düşünüyorum. beni çok sevseydi senin çocuğun olmasa da benim için sen daha önemlisin demesini bekliyorum. dünyalar benim olurdu. gene üzülürdüm ama şimdiki gibi içimde fırtınalar kopmazdı. içim eriyor bu eziklik içerisinde. mutlu bir evliliğin varsa yuvana sahip çık derim. bu devirde evlenecek adam gibi adam bulmak bile zor artık. herkesin bir derdi var. Allah sana mutlu bir evlilik nasip etmiş kıymetini bil derim sonra çok pişman olabilirsin.

Genişletmek için tıkla...

Aristoles .!.:

İnan’ın bunları da defalarca düşündüm iyi bir eş veya sevdiğin insan bulabilmek gerçekten cok zor ama anneliği de merak etmeden duramıyorum belki de bu da benim sınavım kimbilir ne öyle ne böyle mutlu olucam boşanıp gitsem bile aklımda her zaman geride bıraktığım kalacak

Genişletmek için tıkla...

Ggaakk .!.:

Herkese mrb arkadaslar size kendi hikayemi anlatmak istiyorum belki eskilerden beni hatirlayanlar olur ben gecen yil bu zamanlar donasyon icin tedaviye basladim sperm donasyonu esimle 9 yillik evliyiz ve esim azosperm oldugu icin cocugumuz olmuyordu yillarca cok ugrastik cok uzulduk agladik isyan ettik olmadi sonra ben bu sayfayi buldum gunlerce okudum takip ettim hep sessizce doktor ve hastane isimlerini not ettim cok arastirdim cok dusundum esime anlattim ve karar verdik sonra burdaki bazi arkadaslarla ozelden yazistik ben gynolife murat hocaya karar verdim tabi ondan once bi cok merkezle gorustum ama icime bu sindi sonra bana ankaradan bi doktor onerdiler tolga ecemis takiplerimi ve hazirligimi o yapti tabi ben hala hergun agliyorum ve hic umudum yok tedavi igneler hepsi cok canimi acitiyor ve bosa oldugunu ilk seferde tutmayacagini dusunuyorum o gun geldi ve kibrisa gittik cok korkuyorum ve tedirginim ya basima bisey gelirse bisey olursa diye kimseye guvenmiyorum icimde hepbi korku ertesi gun hastaneye gittik yumurta toplama icin murat beyin olmadigini baska doktorun yapacagini soylediler azicik olan umudumda kesilmisti yumurtalar toplandi transferi bir sonraki ay yapmak uzere donduruldu 26 yumurta toplandi 11 tanesiydi galiba tam hatirlamiyorum 5.gune gitti 1 ay gecti ve yine biz kibristaydik transfer yapildi 2 tane koyuldu 5 gun orda kaldik sonra donduk 8.gun kan verdigimde pozitifti cok sevinmistim ama emin olamiyordum ve sevinemiyordum testi surekli tekrarladik ve ben hamileydim sonra kese kalp atisi derken ilerliyorduk ama ben hala umutsuzdum tabi hergun 3 igne vurunuyordum ictigim haplarda cabasiydi cok zor 33 hafta gecirdim ve sonunda acil sezeryana alimdim gecen hafta ve harika 2 tane oglum oldu ama cok kucuk olduklari icin suan kuvezdeler ben hala derin bi ohh diyemedim ama onlar benim kucuk mucizelerim bunu yazmak icin dogmalarini bekledim ben bu sayfadan cok sey ogrendim bu sayfa sayesinde mucizelerime kavustum umarim benimle ayni kaderi paylasanlara umut olurum teselli olurum hic bi zaman pes etmeyin Allah hepimizin kucagini bos birakmasin yardimcimiz olsun

Genişletmek için tıkla...

babynumberone .!.:

Bugun esımın yuzune bakmadan ayrılılık kararımı acıkladım cunku yuzune bakanıyorum babalar gunu ve bası one egık ve cok uzgun ben de 46 yasındayım ınsallah kendını cok seven bırını bulur ve cocuk sahıbı olur

Genişletmek için tıkla...

Aristoles .!.:

Merhaba Arkadaşlar ..Ne olur bir fikir verin
Size daha önce de yazdım ama kendi adıma bir neticeye varamadım ve bir kez daha sormadan edemiyorum çünkü çok zor bir durumdayım
Bir yanımda boşanma dilekçesi bir yanım da eşim var ..Tedavi olarak herşeyi denedik olmadı bizde ki sorun eşim kaynaklı oldu ..20 yıla yakın birliktelik ve 15 yıllık evliliğimiz var..eşimden yana sıkıntım olmadı neredeyse mutlu bir çiftiz diyebilirim ama çocuk derdi bizi o kadar yordu ki yıllarca..Nerdeyse istemiyorum artık olmaz olsun diyeceğim zamanlar geldi ama tabi o annelik duygusunu merak etmemek mümkün mü
Şimdi önümde ya boşanmak var ya da donasyon
Eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorum ama çocuk fikrinden de vazgeçemiyorum diğer taraftan yaşım ilerledikçe çocuk yapma imkanım da kaybolacak ..eşim donasyona sıcak bakmıyor ama asla yapmam da demiyor.. oda bende korkuyoruz bu sonuçta günah ve bir ömür sürecek bir yalan hem ailelere hemde üstelik çocuğa söylenmiş bir yalan peki bu yalanı nasıl taşır insan bir ömür ..Duyulması korkusu da cabası ..Herşeyi istemek her davranışı haklı kılar mı diye düşünüyorum..Geceleri uyanıyorum korkudan ve stresten ..nasıl olur ne yaparız diye fikri bile bazen korkutucu geliyor ..Bazende bir çocuk değil mi ne önemi var insanız annelik bir hak merak etmek ve istemek en doğal hakkım değil mi diyorum donasyonu normal görüyorum ...Yada eşimden ayrıl başka biri ile evlen çocuk yap dertlerinden kurtul diyorum ama aşkın sevginin önemi yok mu , üstelik belki de hiç evlenememek de olabilir diyorum ..düşünmekten kafayı yiyecem İnanın ..Hangisi daha doğru hangisi daha iyi yada beni mutlu eder bilmiyorum ne olur bana bir fikir verin sizlerde Benim gibi yaşadınız yada yaşıyorsunuz ..İnanın ne olursa olsun sanki mutsuz olucakmışız gibi geliyor çünkü en doğalı olmadı ne yazık ki ..bilmiyorum ki arkadaşlar keşke bu kadar sevmeseydim eşimi yada annelik bu kadar farklı olmasa idi evlatlık alın diyorlar ona da ben istemiyorum çünkü biyolojik olarak o kadar merak ediyorum ki Doğumu anne olmayı benim bir parçamı görmeyi çok istiyorum..Anlayacağız bu kısır döngü de sıkışıp kaldım siz olsanız ne yapardınız

Genişletmek için tıkla...

Hayalistt .!.:

Eş çocuk için mi vardır ? eşim beni çocuk için sevseydi ben onun gözünde hiçbir şey olduğum için çok üzülürdüm. Sperm sorunu var diye bıraktığınız eşleriniz bu sayfadaki yumurtası olmayan bin tane kadın ile aynı ve en az biz kadar madurlar şu an. Eşlerinizi çocuk için bir araç olarak gördünüz için hem kendinizden hem de onlardan özür dilemelisiniz. Hayatta her zorluğa göğüs gerdik diyen kadınlar demek ki yeterince gerememiş. Eğer bir gün bebeğiniz olursa dürüst olun ve babalarından ayrılın çünkü görev tamam sizin için.

Genişletmek için tıkla...

SerapBY .!.:

benim okuduğu kadarıyla şu anda iki hatun arkadaşımız var eşinden ayrılmayı düşünen birinin kendinden kaynaklı çocuğu olmuyor birininde eşinden kaynaklı. Her durumda hepimizle aynı durum yani. Hepimiz yaşımızı almış belli tecrübeler ve acılar yaşamış kişileriz. Sadece naçizane tavsiyem sırf çocuk için ayrılmamanız dır. Yada şöyle söyleyeyim tek sebep çocuk değildir kararınız net ve uygulanır oluyor ise. Eşleriniz ne diyor bu duruma evet mi dediler. Ben uzun bir evlilik sürecinden sonra eski eşimden ayrıldım. Bir oğlum vardı. Benim de ayrılık sebebim öncelikle oğlumdu. Hep söylerim iki kişi olduk üç kişi olamadık biz. Ama tek sebep o değildi. Baktığın zaman herşey yolunda idi ama değildi. Çok şey var yani. O yüzden sadece çocuk olmamalı. Şimdi evli olduğum adam çok güzel biri daha önce evlenmemiş. Bana hep ben evlenmek için seni bekledim der. Çok da güzel baba olur. Ama olmuyor denedik denedik yumurtam yok donasyon yaptık bak oda olmadı. Bir kez deneriz olmadı nasipte yokmuş deriz diyorduk ama ben şu an tekrar mı denesek diyorum. Korkuyorum maddi ve manevi yıpranmaktan ama istiyorum.Ama onunla istiyorum. Eşimde demekki kısmetimizde yok denemeyelim dedi. Bİlmiyorum. Gerçekten zor hayatlar bizimkisi. BUnları yazdım çünkü karar vermek zordur. Ben karar bverirken önce alır sonra paylaşırım. Ama siz sanki henüz karar vermemişsiniz. Unutmayın... Yeni hayatlarınızda da olmaması ihtimali var. Eğer seviyor iseniz eşlerinizi onlarla beraber çözüm arayın derim. Ama zaten eksik başka şeyler var da buda üstüne tuz biber ise o zaman belkide doğru yol ayrılmaktır. Haddim olmadan yazdı isem kusura bakmayın

Genişletmek için tıkla...

Aristoles .!.:

Merhaba Arkadaşlar ..Ne olur bir fikir verin
Size daha önce de yazdım ama kendi adıma bir neticeye varamadım ve bir kez daha sormadan edemiyorum çünkü çok zor bir durumdayım
Bir yanımda boşanma dilekçesi bir yanım da eşim var ..Tedavi olarak herşeyi denedik olmadı bizde ki sorun eşim kaynaklı oldu ..20 yıla yakın birliktelik ve 15 yıllık evliliğimiz var..eşimden yana sıkıntım olmadı neredeyse mutlu bir çiftiz diyebilirim ama çocuk derdi bizi o kadar yordu ki yıllarca..Nerdeyse istemiyorum artık olmaz olsun diyeceğim zamanlar geldi ama tabi o annelik duygusunu merak etmemek mümkün mü
Şimdi önümde ya boşanmak var ya da donasyon
Eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorum ama çocuk fikrinden de vazgeçemiyorum diğer taraftan yaşım ilerledikçe çocuk yapma imkanım da kaybolacak ..eşim donasyona sıcak bakmıyor ama asla yapmam da demiyor.. oda bende korkuyoruz bu sonuçta günah ve bir ömür sürecek bir yalan hem ailelere hemde üstelik çocuğa söylenmiş bir yalan peki bu yalanı nasıl taşır insan bir ömür ..Duyulması korkusu da cabası ..Herşeyi istemek her davranışı haklı kılar mı diye düşünüyorum..Geceleri uyanıyorum korkudan ve stresten ..nasıl olur ne yaparız diye fikri bile bazen korkutucu geliyor ..Bazende bir çocuk değil mi ne önemi var insanız annelik bir hak merak etmek ve istemek en doğal hakkım değil mi diyorum donasyonu normal görüyorum ...Yada eşimden ayrıl başka biri ile evlen çocuk yap dertlerinden kurtul diyorum ama aşkın sevginin önemi yok mu , üstelik belki de hiç evlenememek de olabilir diyorum ..düşünmekten kafayı yiyecem İnanın ..Hangisi daha doğru hangisi daha iyi yada beni mutlu eder bilmiyorum ne olur bana bir fikir verin sizlerde Benim gibi yaşadınız yada yaşıyorsunuz ..İnanın ne olursa olsun sanki mutsuz olucakmışız gibi geliyor çünkü en doğalı olmadı ne yazık ki ..bilmiyorum ki arkadaşlar keşke bu kadar sevmeseydim eşimi yada annelik bu kadar farklı olmasa idi evlatlık alın diyorlar ona da ben istemiyorum çünkü biyolojik olarak o kadar merak ediyorum ki Doğumu anne olmayı benim bir parçamı görmeyi çok istiyorum..Anlayacağız bu kısır döngü de sıkışıp kaldım siz olsanız ne yapardınız

Genişletmek için tıkla...

Yesilada2003 .!.:

merhaba... fikrimi yazmadan geçemedim...infertilite çift sorunudur..yani erkek ya da kadın kaynaklı olabilir..ya da her ikisinden de kaynaklanabilir...20 yıldır birlikte olduğunuz sevdiğinizi söyledğiniz adamda da sizde de sorun olabilir..kaldı ki artık 38 yaşındasınız yumrta kalitesi ve miktarı elbette düştü..tamamen sağlıklı bir spermle bile annelik mümkün olmayabilir..bilemezsiniz...tamamen kendi fikrimi yazıyorıum hddim değil belki ama siz sormuşsunuz bu da benim görüşüm...bebek olmadı olmuyor diye eş bırakılmaz...elbette anne olma isteği muazzam güçlü ama seçenek var...donasyon...donasyona günah demişsiniz,peki eşinizi bebek uğruna boşamak günah değil mi...size bi örnek vermek istiyorum...arakadşımın kuzeni beş yıl bebek için uğraştı eşinden kaynaklıydı...dayanamadı bebek isteme arzusuna ve eşinden ayrıldı..bi buçuk sene sonra aklına yatan biriyle evlendi bebek hasreti için...ayrıldğı eşi de evlendi kendini toparlayıp...eski eşi varikolselmiş ameliyat oldu şahane bi oğlu oldu..kednisi ise hala tüp bebek deniyor hem kendi hem yeni eşi tedavide ve bunalımda...çok pişman...hayat bazen istedğimiz gbi olmuyor...inanın yargılamk değil istediğim bi de bunu düşünün...sonra pişman olmayın...donasyon bilimin hepimize sunduğu mucize bir çözüm...ben sizin yerin,zde olsam acilen başlarım tedaviye..hala yumurta varken...eşiniz de sizi kaybetmek mistemiyorsa buna olumlu yaklaşır zaten...lütfen ama lütfen iyi düşünün...

Genişletmek için tıkla...

Aristoles .!.:

Sevgili dostlarım
Hiç birinizi şahsen tanımıyorum ama kimseye aşamadığımız dertlerimi sizlerle paylaştım ..Beni ancak siz anlayabilirdiniz ..Bana cevap vermek nezaketini zahmetini gösteren herkese ayrı ayrı teşekkür ederim..Her biriniz bana ışık olmak içim yazdınız yada benim gibi olan insanlara ışık oldunuz bekli de ..İnan’ın hep takipteyim ..sizinle beraber seviniyorum yada üzülüyorum ..Her biriniz ayrı ayrı savaşçınız benim gözümde ..İnş tüm dualarınız kabul olur ..Ben bir psikologdan randevu aldım birde bunu deneyim dedim ama ne olur İnanın hala bilmiyorum ..Ama ne olursa olsun buradan haber vereceğim .İnş benim için de hayırlısı olur ..Kimbilir hayat bize neler getirecek ..Sizleri gönülden kucaklayorum gündeminizi biraz meşgul ettim kusura kalmayın

Genişletmek için tıkla...

SerapBY .!.:

Olmadı. 0,16 çıktı beta hcg neden olmadı niye olmadı anlamadım bana rahmin çok güzel demişlerdi biliyordum cevabı ama yine de bir ihtimal diyordum çok üzgünüm

Genişletmek için tıkla...