ahhh nilciğimmm...bu anlattıklarını bizde yıllarca yaşadık..hatta ben artık hiçbir arkadaşımın doğumunu hayırlamaya bile gitmiyordum.çevremdeki herkes birer ikişer doğurdukça ben onlardan uzaklaştım.sonuçta etrafımızdaki insanlardan o kadar uzaklaştıkki,bir baktık sadece eşimle ben kalmışız...ve bu yüzden eşimle dahada kenetlendik.biz birbirimizin en yakın arkadaşı,sırdaşı olduk..hatta açık açık insnları nasıl kıskandığımızı konuşuyorduk.hiçbir kişiyi kıskanmayan biz,bu konuda inanılmaz kıskanç olup çıktık.her hamile haberinde sessizce içimizden ağlıyorduk

ve artık olmayacağına kendimizi inandırdığımız bir dönemde allahım bize iki tane evlat birden verdi...
o yüzden seni o kadar iyi anlıyorumki...ama lütfen vazgeçmeyin moralinizi bozmayın.biz ne zaman olmaycağını düşünüp vazgeçtik o zaman oldu inan bana...çünkü rahatladık..hayatı olduğu gibi kabul ettik.herkesin çocuğu olacak diye birşey yok dedik.ama birde evlatlık için başvurmam bu konuda çok etkili oldu.nasıl olsa öyle yada böyle bu eve bir bebek gelecek dedik.bizde hayatın tadını çıkaralım bari dedik..
inşallah birgün bu yazdıklarımın aynısını sende başkalarına anlatacaksın..inanıyorumki burada mücadele eden herkesin bir gün bebeği olacak..biz bunu çok hakkeden insanlarız bunu biliyorum.ama zamanı var,lütfen güçlü olmaya çalışın...