Merhaba arkadaşlar hepinize şimdiden hayırlı olsun bebişlerinize kavuşun inşallah en kısa sürede .
Ben biraz kendimden bahsedenim , 43 yaşındayım 2 yıllık evliyim ve iki yıldır bebek için uğraşıyoruz . Maalesef rahim kanallarıma bakılmadan üç aşılama yapıldı negatif sonuç oldu . Hsg ve laporoskopi sonucu her iki tüpümün kapalı olduğunu öğrendim laporoskopide açılmadı .
Mayıs ayında tüp bebek tadavisine başladık mayıs ayında 3 yumurta vardı bir tanesi gelişti ve 8 , gün Erkenden çatladı ve diğer yumurtalardan biri kist oldu , iki ay kist için ilaç içtim şimdi kist gitti fakat Fhs 28 ,36 çıktı , doktorum donosyon yumurta önerdi bu durum beni çok üzdü hiç beklemiyordum bu durumu . Fsh yüksek ama iki tane yumurta var bunları deneyelim dedi ve üç gündür hormon iğneleri kullanıyorum .
Aslında sizlere sormak istediğim siz bu donosyon yumurta olayını nasıl kabullendiniz ? psikolojik olarak neler hissettiniz ? , sonuçta bu yumurta başka bir kadına ait bu duygu ile nasıl başa çıktınız . Doktorum bana bunu söylediğinde direk hayır deyip konuyu kapattım . Eşime bahsettim o bu konuya sıcak bakıyor ama ben kabullenemiyorum , Taşıyıcı anne gibi hissettim bu duyguyu o nedenle kabullenmiyorum . Bu konuda deneyimlerini benimle paylaşırsanız çok sevinirim .
Yarın kontrolüm var eğerdi yumurtalarda gelişme yoksa tedavi iptal edilecek , ben başka bir doktorada gidip tekrar fhs ile ilgili neler yapabiliriz onu görüşmeye gidicem , benim doktorum fhs düşmez dedi ama ben emin olamadım kafam çok karışık.
Asmin lena merhaba arkadaşim hepimiz ayni şeyleri yaşadik tedavi sayilarimiz farkli sadece , aşilamalar tūp bebek tedavileri ve son adim yumurta bağişi şöyle söyleyebilirim sana drum ilk söylediğinde donasyon ne onu dahi bilmiyordum kisaca anlatti uzun uzun araştirdim bunu deneyen ve çocuk sahibi olan kadinlarin yazdiklarini okudum taşiyici annelik çok sert bir benzetme olmuş , senin aldiğin yumurta ancak mikroskopla gorūnen bir nokta hepsi bu ona hayat veren yaşamasini sağlayanda sensin senin kaninla caninla besleniyor 33 ūncū haftadayim yasadiklarim hissettiklerim anlatilamaz o benimmm bebeğim ağliyorum hissediyor gūlūyorum tekme atiyor kimsenin bebeğini taşimiyorum ki o benimm ,açikcasi onu o kadar çok istedim ki donasyon , tūp bebek yada baska bir yöntem olmuş inan hić umrumda değil .. Eğer kafanda būyūk sorular varsa bir psikologdan yardim al hazir hissetmiuorsanda vazgeç...Sevgiler
