Benimde bi kac arkadaşım var oyle cocuklar hasta oldumu görüşmek istemezler ki bende öyleyim ama mikrop açısından değilde cocuk hasta ateşli vs oluyor mızmız ağlamaklı oluyorlar insan oturduğundan anlamıyor
Benimde bi kac arkadaşım var oyle cocuklar hasta oldumu görüşmek istemezler ki bende öyleyim ama mikrop açısından değilde cocuk hasta ateşli vs oluyor mızmız ağlamaklı oluyorlar insan oturduğundan anlamıyorMerhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır foruma uğramıyordum. Bugün çok ciddi olmayan ama canımı da sıkan bir olay yaşadım. "Bu durumu çocuğu olan bir arkadaşıma sormalıyım!" diye düşünürken burası geldi aklıma. Şöyle ki; abla diye hitap ettiğim bir arkadaşım var. Yıllar önceki iş ilişkimiz ve mesleğinden ötürü kendisine çok saygı duyarım. Belirli aralıklarla telefonla ya da yüzyüze görüşürüz. Yine böyle bir görüşme için gün belirlemiştik. Hatta özellikle pazartesi günü olsun demiştik. Önceki birkaç pzt gününde ya onun bir işi çıktı ya da benim, erteledik mecburen. Sonra yarın için sözleştik. Oğlunun grip olduğunu, yarın hastaneye götüreceğini söyledi ve dedi ki, "iyileşince görüşürüz."
Şaşırdım, ne diyebilirdim ki. Tamam dedim. Hatta bulunduğu mahalleye zaten gideceğimi, saatini kesinleştireyim diye ona sorduğumu söyledim. Yine aynı cevap.
Kendisi titiz biridir. Hatta şöyle söyleyeyim, haddinden fazla korumacı bir anne olduğunu düşünüyorum. Oğlu 2 yaşında. Ve ona sahip olabilmek için çok emek verdiler. Ona karşı bu hassasiyetini anlıyor ve saygı duyuyorum ama kabul etmemesine de şaşırmaktan kendimi alamıyorum. Hatta ne şaşırması, basbaya bozuldum yani! Kendimi kötü hissettim.
Ben evliyim ama çocuğum yok. Bu durum normal mi, acaba ben mi anlayamadım?
Kadinin gozu girip uyuyamadigi yatagi ve burnu tikali gece uyuyamayan 2 yas sendromlu oglundan baska kimseyi gormez kiBen şöyle düşündüm: hasta olduğu için bağışıklığı zayıf olacak ve belki de grip geçmeyecek, ilerleyecek diye düşündü. Çünkü, daha önce de ben hasta olduğumda yine kabul etmemişti. :)
Diyorum ya, bu duyguyu anlamaya çalışıyorum, saygı duyuyorum ama bu sefer alındım nedense. Sonuçta kış mevsimindeyiz, çoluk çocuk, genç yetişkin herkes grip bu ara.
Sizinle alakalı değil. Çocuğu hastayken insanda ne hal kalıyor ne moral. Yeterince ilglenemeyeceği ve muhabbet edemeyeceği için ertelemiştir. Ben çok iyi anladım onu. Çocuklar hastayken annem ile bile konuşmak istemiyorum bazen.Merhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır foruma uğramıyordum. Bugün çok ciddi olmayan ama canımı da sıkan bir olay yaşadım. "Bu durumu çocuğu olan bir arkadaşıma sormalıyım!" diye düşünürken burası geldi aklıma. Şöyle ki; abla diye hitap ettiğim bir arkadaşım var. Yıllar önceki iş ilişkimiz ve mesleğinden ötürü kendisine çok saygı duyarım. Belirli aralıklarla telefonla ya da yüzyüze görüşürüz. Yine böyle bir görüşme için gün belirlemiştik. Hatta özellikle pazartesi günü olsun demiştik. Önceki birkaç pzt gününde ya onun bir işi çıktı ya da benim, erteledik mecburen. Sonra yarın için sözleştik. Oğlunun grip olduğunu, yarın hastaneye götüreceğini söyledi ve dedi ki, "iyileşince görüşürüz."
Şaşırdım, ne diyebilirdim ki. Tamam dedim. Hatta bulunduğu mahalleye zaten gideceğimi, saatini kesinleştireyim diye ona sorduğumu söyledim. Yine aynı cevap.
Kendisi titiz biridir. Hatta şöyle söyleyeyim, haddinden fazla korumacı bir anne olduğunu düşünüyorum. Oğlu 2 yaşında. Ve ona sahip olabilmek için çok emek verdiler. Ona karşı bu hassasiyetini anlıyor ve saygı duyuyorum ama kabul etmemesine de şaşırmaktan kendimi alamıyorum. Hatta ne şaşırması, basbaya bozuldum yani! Kendimi kötü hissettim.
Ben evliyim ama çocuğum yok. Bu durum normal mi, acaba ben mi anlayamadım?
Bence çocuk huysuz ve sizinle ilginemez diye düşünmüştür.Merhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır foruma uğramıyordum. Bugün çok ciddi olmayan ama canımı da sıkan bir olay yaşadım. "Bu durumu çocuğu olan bir arkadaşıma sormalıyım!" diye düşünürken burası geldi aklıma. Şöyle ki; abla diye hitap ettiğim bir arkadaşım var. Yıllar önceki iş ilişkimiz ve mesleğinden ötürü kendisine çok saygı duyarım. Belirli aralıklarla telefonla ya da yüzyüze görüşürüz. Yine böyle bir görüşme için gün belirlemiştik. Hatta özellikle pazartesi günü olsun demiştik. Önceki birkaç pzt gününde ya onun bir işi çıktı ya da benim, erteledik mecburen. Sonra yarın için sözleştik. Oğlunun grip olduğunu, yarın hastaneye götüreceğini söyledi ve dedi ki, "iyileşince görüşürüz."
Şaşırdım, ne diyebilirdim ki. Tamam dedim. Hatta bulunduğu mahalleye zaten gideceğimi, saatini kesinleştireyim diye ona sorduğumu söyledim. Yine aynı cevap.
Kendisi titiz biridir. Hatta şöyle söyleyeyim, haddinden fazla korumacı bir anne olduğunu düşünüyorum. Oğlu 2 yaşında. Ve ona sahip olabilmek için çok emek verdiler. Ona karşı bu hassasiyetini anlıyor ve saygı duyuyorum ama kabul etmemesine de şaşırmaktan kendimi alamıyorum. Hatta ne şaşırması, basbaya bozuldum yani! Kendimi kötü hissettim.
Ben evliyim ama çocuğum yok. Bu durum normal mi, acaba ben mi anlayamadım?
Hasta olduğunuz zaman asla çocuklu yada bebekli eve gitmeyin zatenBen şöyle düşündüm: hasta olduğu için bağışıklığı zayıf olacak ve belki de grip geçmeyecek, ilerleyecek diye düşündü. Çünkü, daha önce de ben hasta olduğumda yine kabul etmemişti. :)
Diyorum ya, bu duyguyu anlamaya çalışıyorum, saygı duyuyorum ama bu sefer alındım nedense. Sonuçta kış mevsimindeyiz, çoluk çocuk, genç yetişkin herkes grip bu ara.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?