İlk onceleri hiç anlasamadigim fakat sonradan dost dediğim bir arkadaşim vardı.Vardi diyorum çünkü var demek gelmiyor içimden.
Bunun başına üzücü bir olay geldi kendi ailesiyle ilgili ben hep yanında hep destek oldum.Kendi de evli çoluk çocuk var yani
Bu süreçte baya destek oldum bana bu saatten sonra kan bağından yakınsın kardeş den otesin.falan dedi.
Nitekim öyle de dewam etti.Yillarca
Sonra benim başıma bir olay geldi.
Sadece mesj çekti.ve bir daha sormadı.
Kırıldım ama bir şey demedim kendimi geri çektim.
Sonra biz bunlarla her bir araya geldiğimiz de çocugumda huzursuz Luk fark etmeye başladım
Aynı şehirde yüz ayda bir iki görüşürüz..
Sonra çektim kenara çocuğum şey dedi.
Sen yokken bana kızıyor
Benimle hiç muhatap olmuyor.
Sen onun oğluyka ne güzel konuşuyor sun
Ama o benimle hiç konuşmuyor bir şey verse kendi çocuklarına soruyor bir şey olsa bende olsam bana fikrimi sormuyor ama sen onun çocuklarıyla ne güzel ilgileniyor sun dedi
Bir kerede acil bir durumdan dolay sadece 45 dakika ligina ona bırakmıştım bana bağırdı dedi kendi çocugu yaramaz lik yapti bana kizdi dedi
.
Sen ne kadar iyi bir annesin ama çok kötü bir kadın falan dedi onu sevmiyorum çocuklarinada yazık falan dedi
O kadar üzüldüm ki.
Agliyasim geldi yawrum benim nasıl hissetmiş nasıl içine atmış bana anlatınca rahatladı.
Tabi ben mesafeyi iki katına çıkardım yavruma sarıldım.
Sonra çok ağladım tekken tabi
Bu duyguları hissettiği için...
Şimdi hamile her yerden paylaşım yapıyor bir tebrik bekliyor içimden gelmiyor.
Nefret ediyorum ondan gidip hesap soralım var bir yanımda bis ver diyor.
Fıtrat olarak geri çekerim bu tür durumlarda öyle olay çıkarmam ama ilk defa bunda istedim.insanlar neden bu kadar kötü ki.
Bende buraya yazınca rahatladım içim şişmiş ti