Zamanım azalıyor lütfen fikir verir misiniz?

notpink .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

notpink .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

notpink .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

notpink .!.:

Merhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...