Bir varmış, bir yokmuş...
Dünya ikiye ayrılırmış: Zayıflar ve şişmanlar.
Zayıflar kendilerine özel saklı bir ülkede yaşarlarmış. Her şeyleri varmış, istedikleri kadar kıyafetleri, gülen yüzleri... Zayıflar Ülkesi, onu çevreleyen birkaç dağın ortasındaki geniş bir ovada kuruluymuş. Ovanın ortasında bir de göl varmış. O kadar zengin bir ülkeymiş ki burası evler altından yapılırmış ve herkes kendi evinde mutlu mesut yaşarmış.
Şişmanların kendilerine özel bir ülkesi yokmuş. Orda burda dağınık halde yaşarlarmış. Ne üstlerine giyecek kıyafetleri, ne de paraları varmış. O kadar mutsuzlarmış ki hiçbir şey yapmak istemezlermiş. Ne etraflarındaki diğer şişman komşularını ziyarete giderlermiş, ne de yaşadıkları dağın ardında ne olduğunu merak ederlermiş. Tüm şişmanların yaptığı tek hareket etraftaki ağaçlarda yetişen lezzetli pasta ve kekleri, börekleri toplamak ve onları yemekmiş. Bu yüzden bütün şişmanlar zamanla hasta olur ve daha saçları ağaramadan ölüp giderlermiş.
Şişmanlar arasında dolaşan kadim bir efsane varmış. Bu efsane insanların mutlu ve sağlıklı yaşadığı Zayıflar Ülkesi denen saklı bir yerden bahsedermiş. Eskiden oraya giden bir sürü yol olduğunu ama şimdi sadece bir tane kaldığını, onun da dağlardan birinin altındaki gizli bir geçit olduğu söylenirmiş. Şişmanların bir çoğu bu efsaneyi adı üstünde bir efsaneden öte görmezlermiş. Efsanenin gerçek olduğuna inanlar da geçiti bulmanın imkansız olduğunu düşündükleri için hiçbir şey yapmaz; sadece yerlerinde oturup yaşadıkları hayattan şikayet etmeye devam ederlermiş.
Derken bir gün, henüz hasta olmamış genç neslin şişmanlarından biri bu Zayıflar Ülkesi'ni bulmayı kafasına koymuş ve yollara düşmüş. Genç şişman efsanede anlatıldığı gibi dağların altında gizli geçitler aramaya başlamış ve bir sürü geçit bulmuş da... Ama hangi geçite girse yol ya bir uçurumla kesilir, ya da önü kayalarla kapalı olurmuş. Genç şişman pes etmemiş, aramış, aramış... Zaman ilerlemeye devam etmiş ve bir gün bir geçit daha bulmuş. Geçitin üzerine gömülü bir taşta şu yazılar kazılıymış:
"Uzun yollardan geçip de hoşgeldin dost!
Zayıflar Ülkesi'ne giden geçide geldin.
Bu yol zorludur, sonu mutluluktur.
Ama bir kere yola girdin mi, geri dönüşü yoktur.
Varsa cesaretin, gözün kararmışsa,
Bir adım at geçitten içeri ve bırak kapı senin için kapansın,
Bildiğin dünya artık arkanda kalsın.
Unutma dost,
Dağların ortasında, serin gölün kıyısında,
Altın evinde bekliyoruz seni"
Genç şişman durmuş, bir süre düşünmüş. Sağ tarafındaki dağın yamacında kalan fındıklı çikolata ağaçları ona göz kırpıyormuş. Geçite doğru yürümüş, daha önce gördüğü diğer geçitlerin aksine, bu geçit karanlıkmış, bir metre içersi bile görünmüyormuş. Bir an tereddüte düşmüş. Sonra durup artık iyice büyümüş olan göbeğine ve yorgun tombul bacaklarına bakmış. O an orada kararını vermiş ve fındıklı çikolata ağaçlarıyla vedalaşma gereği bile duymadan geçitten içeri adımını atmış. O adımını atar atmaz da arkasında bir gümbürtü kopmuş. Şişman dönüp bakmış ve içeri girdiği aralığın artık kapanmış olduğunu görmüş. Derin bir iç çekmiş ve yola koyulmak için hazırlanıp bir adım daha atmış. Sonra etrafı biraz aydınlanmış. Bir adım, bir adım daha derken; geçidin içi her adımda daha da aydınlanmış ve sonunda içeriye gün ışığı girmiş gibi olmuş.
Günler geçmiş, genç şişman yürümüş. Aylar geçmiş, genç şişman yürümeye devam etmiş. Bu geçitte de ağaçlar varmış. Tıpkı geldiği yerdeki ağaçlara benziyormuş bunlar. Ama bu ağaçların meyveleri daha farklıymış; daha küçük boyda, daha az şekerli, daha az yağlıymış. İlk başta alışması kolay olmamış ama zamanla bu meyvelerin kek ve pastalardan daha lezzetli olduğunun farkına varmış ve onları severek yemeye başlamış. Yol kimi zaman yokuş halini almış, kimi zaman derin suların içinden yüzüp geçmesi gerekmiş. Kimi zaman önünü kapatan küçük kayaları kaldırıp atmış. Bu zaman içerisinde göbeğinin eridiğini, tombul bacaklarının inceldiğini pek fark etmemiş.
Çoooook uzun zaman, çoooook uzun aylar sonra bir gün yürüdüğü yolun ilerisinde tuhaf bir görüntü görmüş, altın ışıltısını andıran bir şey... Hem korkmuş, hem heyecanlanmış; adımlarını daha da hızlandırmış. Sonra anlamış ki ilerde geçit bitiyor, bir açıklığa varıyormuş. Bu açıklığın ortasında bir göl ve gölün çevresine dağılmış bir sürü altından ev varmış. Genç koşmaya başlamış, koşmuş, koşmuş... O koştukça altın evlerinin çevresinde neşeyle konuşup eğlenen kalabalık onu fark etmiş ve karşılamak için geçitin çıkış kapısı etrafında toplanmışlar. Genç, yolun sonuna gelmiş. Önündeki neşeli yüzlere bakmış, tam çıkmasına bir adım kala durmuş, geçitin içindeki son derin nefesini almış ve sonra onu bekleyen yeni dünyasına ilk adımını atmış.
İşte bu okuyacağınız günlük, o gencin geçitte neler yaşadığını anlatıyor.
ne güzel anlatmışsınız..
harika bir yazı olmuş
günlüğünüzü keyifle takip edicem
başarılarrrr
kolay gele canım gezinirken bir topik buldum başlık ilginnç geldi okudum meğer seninmiş.hayırlısı olsun
Daha önce bahsettiğim o iş görüşmesine yarın, daha doğrusu (00:00'ı geçtiğimiz için) bugün çağrılmış bulunuyorum.Umduğumdan erken oldu ama mantıken beklediğim tarihlerde oldu. Görüşmede bir nevi sınava tabi tutulacağım. Aslında çok iyi bildiğim bir konu ama tabi yine de "Yapabilir miyim?" gerginliği var. Çok gergin bir gün geçirdim (şu an hali hazırda da çalışıyorum üstelik). Gün sonunda da biraz olsun sinirlerimi gevşetmek ve yarın görüşmeye rahat gitmek için ufak bir kaçamak yaptım.
İkiye bölünmüş durumdaydım. Bir tarafım "Aldığın kaloriye, yaşayacağın şişliğe değmez." dedi. Diğer tarafımsa "Görüşmeye rahat git, işe bir gir de aldığın 500 gram olsun, nasılsa verilir." dedi. Görüşmeye rahat gitmeyi seçtim tabi... Artık sonucu cuma günü göreceğim. İlk ödülümü alabilmem için 78'e düşmüş olmam gerekiyor. Açıkcası 77'yi, hatta 76'yı zorladığımı düşünüyordum ama dünkü karbonhidratlar ve üstüne bir de bugün olunca şimdi emin olamıyorum. Ama nasılsa perşembeye girdik artık. Şurda tartılmama altı üstü 32 saat kaldı. Artık içimi ferah tutmaktan başka yapabileceğim bir şey yok. Umarım sonuçları kötü olmaz.
canım çok samimisin ve çok tatlısın belli ki çok iyi de bir hatipsin ancak naçizane fikrim benim 8o küsür kilolardan 60 lara düşen arkadaşım var ama yardım aldı diyetisyene gitti ve kavitasyon,ne iğneler falan yapıyorlarmış ve spor falan da var haftalık takip üstelik paket fiyatı çok fazla değildi ama ciddi bir yere gitti tıp dr.yaptı işlemlerini yani diyeceğim o ki
baktın olmuyor yardım al,biliyorum zor kilo illet ama şükür çaresi var,neyse kusura bakma sadece öneriydi.
sınavında da başarılar
merhaba arkadaşım başlık ilgimi çekti ve harika olmuş çok güzel ve etkileyicisen o kapıdan girdin gönüşün yok canım azmin daim bol olsun canım en çok insanı yorandır kilo alıp vermek çok kez yaşadım ama artık yaşamak istemiyorum
umarım iş görüşmen istediğin gibi geçmiştir canım
arasıra takip ederim bakalım fundacım ne kadar vermiş diye ben spor olarak zumba yapıyorum canım tavsiye etmeden geçemeyeceğimkendine çok iyi bak canımmmmmmm
kız beriş... :d
öyle bir yazmışsın ki hatırlandım mı hatırlanmadım mı emin olamadım.:44: O kadar ay geçirdik, hatırlamışsındır herhalde diye düşünüyorum gerçi. :d ama yazdıkların öyle demiyor, bir düşün bakalım.
Ben de senin grubu gördüm, orda sana bir laf atayım dedim ama içine dahil olmadığım bir gruba dışardan müdahele etmeyeyim dedim. :)
sen de bayağı kilo vermişsin, tebrik ederim.Bir zamanlar ben senden 10 kilo zayıftım, şimdi sen benden 10 kilo zayıfsın. :d istikrar kiminse zafer onun oluyor. :) ama arkandayım, yakalayacağım seni. :) verelim de almayalım şu kilolları artık bir daha, şaşkoloza dönüyoruz sonra.
Takip et tabi, ben de seni ediyorum.
Dün günün raporunu tam yazacağım sırada internetim kesildi. :95: :84:
Neyse efendim, gelelim bugüne, yani cumaya... Son rejimimin 1. haftasının sonu... :) Geçen cuma sabahına 79'la uyanmıştım. Bu sabaha uyandığım kilo ise 77.3 oldu.
:81: :103: :112: :124:
Gönül isterdi ki 77.0 olsun, 2 ödül beraber gelsin ama haftaya artık.1.7 kg de hiç fena bir sonuç değil hani... :)
"Cuma günü ödül sisteminden bahsedeceğim." demiştim, onu anlatayım şimdi biraz... Aslında adından çok rahat tahmin edilebilecek bir sistem ama bazı küçük ayrıntılarla işi biraz daha renkli hale getirdim.
Verilen her bir kilo başına bir ödülüm olacak. Ödüllerin üç sınıfı var:
- Bir yıldızlı ödül
- İki yıldızlı ödül
- Üç yıldızlı ödül
Yıldızı ne kadar çoksa ödül o kadar kıymetli demektir. :) Üç yıldızlı ödülleri benim için çok önemli aşamalar olan kilolar için koydum. İki yıldızlılar da önemli ödüller ama üç yıldızlılar kadar değil. Bir yıldızlılar ise sırf motivasyonun yükselmesini sağlamak için konulmuş çerezlik ödüller.
Ödül sisteminde önerim, mümkünse bu ödülleri size hayatınızdaki önemli biri alsın, kendiniz almayın. Eşiniz, sevgiliniz, anneniz, ablanız, arkadaşınız... Bu yolda size destek olmak isteyen ve sizi seven birinden gelen ödüller, kendi kendinize aldığınız ödüllerden daha iyidir. Ama böyle bir şansınız yoksa kendinize de alabilirsiniz. Ayrıca "almak, almak" derken illa ki satın almak zorunda değilsiniz, kendiniz de yapabilirsiniz. Ödülün illa maddi bir değeri olması, parayla satın alınabilir olması gerekmez. Ama yiyecekleri ödül olarak koymayın çünkü rejim yapmaya yiyecekle motive olmak biraz kendimizi kandırmak olur.
Benim iki ve üç yıldızlı ödüllerimin bazılarının çok büyük duygusal yönleri var ve çok fazla emek taşıyorlar. O ödüllerin kiloları geldikçe burdan ne olduklarını yazacağım. :) Ayrıca iki ve üç yıldızlı ödüllerin mümkün olduğu kadar somut olmasını tercih ediyorum. Çünkü o ödülleri evimin içine dağıtacağım. Onlara baktıkça şunu diyebileceğim "Bunu 67'ye indiğimde almıştım. Bunu 62'de, bunu da hedefime ulaştığım zaman almıştım."
Ödüllerimin görebileceğim yerlerde olması bana kilo verme sürecimi ve o süreçte yaşadıklarımı hatırlatacak. Sonuç olarak da bir daha bu kadar kilo almamı engelleyecek. :)
Bu haftamın ödülü (yani bugün kazandığım ödül) Helen Fielding'in Bridget Jones serisinin ilk kitabı.
77'ye düşersem kazanacağım ödül de serinin 2. kitabı olacak. :)
Rejimimin ilk haftalarında beni iyice gaza getirici ödüller seçmeye çalıştım. İlk ödüller devamlılık açısından oldukça önemli. Siz de kendiniz için en uygun ödülleri seçin.
Şimdilik bu kadar, spor yapmaya gidiyorum. Akşama görüşmek üzere...
1,7 kilo harika bir rakam bence 3 yıldızlık
Slm fundacım :)
Yazıların gerçekten çok etkileyici. Hepimiz kilo veriyoruz sonra yeniden alıyoruz. Şahsen ben istediğim kiloya ulaşınca orda sabit kalamayacağımı azcık kaçırınca kilo alıp biraz sıkınca vereceğimi de biliyorumOlsun yine de çabalamak güzel şey. Bu arada iş görüşmenin iyi geçmesine çok sevindim. Bende şöyle bir iç çektimm ahh ahh dedim seneye okulum bitip atanınca sabit bi hayat kurar yediğime içtiğime dikkat ederim spor salonlarının müdavimi olurum dedim Malum öğrencilik seneye daha zor olacak kpss çalışmaları falan, o arada kaçınılmaz bir kilo alışı olur.. Olsun bakalım ne kilolar verdik biz yine veririz hayırlısıyla.. Derslerden vakit buldukça takip etmeye çalışacağım. Kolaylıklar diliyorum :))))
Tebrikler öncelikle;
azminizin,kararlılığınızın devamını dilerim.öyle güzel aktarmışsınızki acıları,mutluluğu,umudu,...
resmen kalplerimizin(kendi kalbinizin de)tercümanı olmuşsunuz.valla kaleminize aşık oldum.
takipcinizim.
güzel günlere
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?