canım öyle gitme, uzun da oturma olmuyor işte. bir kere eşimin tek çocuk olması ve kayın validemin dul olması büyük dezavantaj. senin kayın validenin siz gidin gitmeyin yanında kocası var, başka evlatları var. ama benimki öyle değil. hangar gibi kocaman bir evde tek başına oturuyor. kadının kanı da sıcak değil öyle konu komşusuyla da fazla münasebeti yok. halbuki çok iyi komşuları var ama bu ister ki herkes kendi kafasından olsun, bunu hep pohpohlayıp hı hı desinler. kendini evde oyalamayı da bilmiyor, bir meşgalesi uğraşı da yok. her gün sabah gazetesini okur o kadar. ne bileyim örgü örmez, oya yapmaz, namazı, duası hiç yoktur, temizliğe kadın geliyor diye temizlik yapmaz, yiyeceği yemek harici pasta çörek börek yaptığını hiç görmedim, ee neyle oyalancak bu kadın? bütün gün cam kenarında oturup öf pöf yapar. özgürlük parkı'nı bilirsin, dibinde oturuyor, arada oraya git temiz hava al, cafede 1 çay iç, oraya yaşlılar geliyor yeni insanlarla da tanışırsın diyorum, yoook tek başına gitmez de, ancak yanında biriyle gitcek. arkadaşları desen bağdat caddesinin 70 küsur yaşında sosyete karıları. bunu olsa olsa konkene falan ya da kıbrısa kumarhaneye çağırırlar, onun dışında hepsi torunlarına, çocuklarına düşmüş halde. bu da kumar pek sever ama onlar büyük para oynuyor diye gitmez. düşerim, fenalaşırım falan korkusundan bizsiz öyle seyahate falan gitmeye de ödü patlar. hal böyle olunca bütün hafta içi kurulup kurulup, sıkılıp, bekliyor ki haftasonu olunca biz gidelim onu eğlendirelim gezdirelim. ben de o öyle tek başına diye üzülüveriyorum işte. ya söylermisin hangi gelin her tatiline kayın validesini de götürür. ben evlendim ilk 4 sene, yurt içi yurt dışı her yere götürdüm. daha 2 senedir götürmüyorum, çünkü hakikaten tatilde bile onun nazından niyazından sıkıntı geldi. sabah 6 da uyanır otelde kahve içmek ister, o saatte yoksa söylenir, akşam üstü oldu mu iki eli kızıl kanda olsa çay içmek ister yoksa hasta olur, kendi yorulduğundan bizimle gezemez, bize de gitmeyin der, yemek yencek olur her yeri beğenmez. sanki bir şey alacakmış gibi her dükkana dakikalarca bakar, senin için bayılır, en önemlisi de ağzı hiç kapanmaz. her şeyle ilgili hep anlatmaya hazır olduğu bir anısı hep vardır. aynı şeyleri dinle dinle için kurur. (dinlemezsen ya da bunu anlatmıştın falan dersen de küser) yani ben bu kadını 6 senedir bil fiil çekiyorum,(ki öz anneme bu kadar emeğim geçmemiştir inanın) bir kere de samimi bir takdir görmek istiyorum, ama göremiyorum bütün derdim bu aslında.