nevo öncelikle kaynana konusunda kararlı ol 2 adımlık yola gelipte 3 gün kalmalar olmaz. ha o yapar ama sen daralırsın daraldıkçada kocana çatarsın. bebek büyütmek cidden zor ağrısı olduğunda zaten üzülüp yoruluyoruz birde şöyel yap böyel yap diyen birilerini olması ayağının altında dolanan biri olması sıkıcı. bizler uzun yıllar sadece karı koca koca yaşayan insanlarız (elif, ben, sen, sonay) yeri gelince kendi annelerimiz bile şu zmanda fazla gelebiliyor. ben yavaş yavaş alıştım eskide annemlere gelindce berayın ağrısı olunca hepsi birden ayaklanıyordu banada ateş basıyordu.şimdi biraz daha geniş oldum ama bebek uzun süre durmazsa gene aynı sıkıntıyı yaşarım.bu sebepten sende aynı ben gibi olursun. ki senin eşinin izin olayı benimkine göre çok daha fazla diye biliyorum. bizimki sabah 8 de çıkıyor ( geç kalıpta çıkmış hali ve bana aman aman faydası olmuyor çünkü 2 saate anca hazırlanıyro ve bir sabahta 3 defa wc ye girip ızın uzun kalıyor) akşamda 8 den önce geldiği yok zaten beray bir saat uyanık kalıyor. yani ben bu halde başa çıkarken sen hayli hayli çıakrsın ki zaten kaynanada sana yardımcı olmak gelmiyor. keyfine ayağına hizmet gelsin istiyor. bizim kide sömertır de gelecekmiş galiba trunu okula gidiyor yarı yıl tatilinde gel benim derslerime yardımcı ol demiş. o bahaneyle gelecek hemde ona gezme oldsun neyini kaybettilerse anlamış değilim sıkılıyolarmış sürekli orda. iyikide çocuklar burda yani. neyse işte eşime hiç git ananı getir 2 günde bizde kalsın demiycem. o gelince anam gile gelcem. birde bize getriponun kıcını toplayamam. belki basit seyler ama yeminle bir yere biz bez sürmeye vakit yok. el yıkarlar sanki banyo tezgahında el yıkamamışlarda banyo yapmışklar tezgah sırılsıklam ayna su içinde birde kadın. hani eşim huyumu öğrendi hemen kurular ama onlarda o titizlik yok. eğer o kadar vaktim olsa kaşımı bıyığımı alırım çocukta uyku zaten yok 2 dak göz yumduğunda ne yapcağımı şaşırıyorum yemkm yapsam çamaşırmı assam kendimemei vakit ayırsam ve ne yazıkkı kendim hep en son plandayım... neyse laf nerden nereye geldi. eşini sıkı sıkı uyar sneinki benimki gibi değil seni dinler. benim koca anası kırılmasın üzülmesin diye beni üzer. onları düşündüğü kadar beni düşündüğünü sanmıyorum o her enkadar aksini iddia etsede..
kaybetme korkusu kötü ya mesela bu anne bebek gruplarına üyeyim orda kadınlar habire konuşuyor bende okuyorum fırsat buldukça yok birinin bebeği bi kaç aylıkmış gözü hep akıyormuş bunlar iltihap sanmş meğerse bebeğin beyninde kötü huylu tümör varmış dr. kesin ölcek demiş. allahım evlerden ırak dıyorum. allah korusun insan kendinde düşünnüyor. mesela bir haber çıkar yangında bebek içerde kalmış olur. bir dünya kötü düşünce ve acaba benim başımada gelirmi korkusu. yaşım geç diyorsun ya bu işin yaşla alakası yok bence biz zor sahip olduk diye normal annelere göre 2 kat korkularımız var. allahım kötü kader yazmamış olsun yarabbim..
duygucum hiiiç geri adım atmaya niyetim yok. zaten ctesi kavga ettiğimizde bunu eşim de kaynanam da gayet net gördü. olay sadece gelip kalmak da değil. bana hiç sorma zahmetine girmemesi. bunca zaman idare ettiysem terbiyemdendir bir türlü anlamadı kadın. olayın ayrıntısını da anlatayım bak. geçen hafta baktım elinde büyükçe bir çantayla gelmiş. içinde eşyaları, pijaması şusu busu, bundan sonra taşımasınmış, o eşyalar hep bizde kalacakmış. hadi dedim bu defalık hemen ses etmeyeyim kalsın ama kaldığı süre boyunca yumuşak bir dille anlatayım. ama ne desem anlamadı, yetmezmiş gibi 3 günde bildiğin tepeme çıktı. en sonunda bir de ctesi sabah 6da laraya mama yedirmeye kalkmışım, yatak odama destursuz girdi, cır cır cır çocuk neden ağladı diye beni sorguluyor. gözümden uyku akıyor, kucağımda lara, bir elimde biberon, şimdi konuşacak modda değilim yat uyu sonra konuşuruz dedim. bu bir hışım odadan çıktı, 5 dakika sonra eşim uyanmış geldi, "annem kahve yapıyor, içip evine gidecekmiş, ne oldu ne dedin?" dedi. aklınca bana tavır koyuyor hasbam. ama dikkatini çekerim önce kahve içecek sonra gidecek. yani gidecek olan hemen gider. bununki hani sana zaman tanıyorum, gel özür dile, gitme diye yalvar şeklinde. ben bir delirdim, bağırmaya başladım. gitmesin, gerek yok, şimdi hemen ben gidiyorum dedim. başladım eşyalarımı toplamaya, eşim nereye gidiyorsun oldu, ilk uçakla izmire gidiyorum, madem ki bu ev benim gibi davranılmıyor, kimse bana gelcem gitcem sormuyor, benim de kalmamın anlamı yok dedim. bunlar baktı ben eni konu toplanıyorum, bir de işin içine ailem girip rezalet büyüyecek, analı oğullu birden tırstılar... görsen ikisi panik halinde gitme diye yalvarmaya başladılar. onları öyle bir süre yalvarttıktan sonra sakinleştim. sizle konuşmak istemiyorum dedim yattım uyudum. fazla adrenalinden yorulmuşum herhalde ki 3 saat uyumuşum. kalktım baktım, kaynana süklüm püklüm salonda oturuyor, kocam da odada bilgisayarın başında. kendime bir kahve yaptım, kaynana hemen yanıma damladı. hiç konuşmadım kahveyi yarım bırakıp kalktım gittim yanından. bu birazdan toplanmış yanıma geldi ben gidiyorum allahaısmarladık dedi, hiç yerimden kalkmadan güle güle dedim. eşim evine bıraktı geldi. o gün bugün ne arıyorum ne soruyorum. eşime ctesi çocuğu annene bırakalım biz de pazara gidelim. çocuğu görmüş olur, ama katiyen bizde kalmasını istemediğim gibi bir süre görüşmek de istemiyorum, sinirlerim ne zaman düzelirse gündüzleri gelip görebilir dedim. şimdi bana analı oğullu yağ çeksinler bakalım.